Πέντε μήνες πριν από την προεδρική εκλογή του Νοεμβρίου, το αμερικανικό πολιτικό σύστημα βρίσκεται στην γκρίζα ζώνη μεταξύ της κρίσης αντιπροσώπευσης και του μη ανατάξιμου βραχυκυκλώματος. Η εξεγερσιακή διαμαρτυρία που πυροδότησε η αστυνομική βία στη Μινεάπολη παραπέμπει στις μεγάλες διαμαρτυρίες κατά των φυλετικών διακρίσεων της δεκαετίας του ‘60, με τη διαφορά όμως αυτή τη φορά του αυξημένου ποσοστού συμμετοχής λευκών.
Κώστας Καλλίτσης, Η Καθημερινή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2020-05-31
Κώστας Καλλίτσης
Η πρόταση της Κομισιόν, εφόσον (όπως φαίνεται…) δεν ανατραπεί, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση βρίσκει τον δρόμο της μέσα από κρίσεις. Το νέο στοιχείο είναι μια αλλαγή στάσης: η Ευρώπη αποφάσισε να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να λάβει στρατηγικές αποφάσεις για τον πράσινο και ψηφιακό μετασχηματισμό ολόκληρης της οικονομίας της. Η πρόταση της Κομισιόν, παράλληλα, προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία και στην Ελλάδα: μας αναλογούν 32 δισ. έως το 2024.
Φοβάμαι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το παιχνίδι ο ΣΥΡΙΖΑ το έχασε. Γιατί αποδοκίμασε μεν την πυρπόληση της Μαρφίν –το ίδιο ισχύει για τη Νέα Δημοκρατία με τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου– αλλά το έκανε με αστερίσκους. Δηλαδή φταίει η τράπεζα που ανάγκασε τους εργαζόμενους να δουλεύουν εκείνη την ημέρα ή δεν φρόντισε να υπάρχουν μέτρα πυρασφάλειας, φταίει ο Χρυσοχοΐδης που δεν τους έπιασε τότε ή ας μιλήσουμε για τη βία που ασκούν οι εργοδότες, και διάφορα άλλα που ενδέχεται να ευσταθούν περισσότερο ή λιγότερο.
Νίκος Κ. Αλιβιζάτος, Συνέντευξη στο Μ.Μητσό, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2020-05-30
Ανήκετε στους αισιόδοξους, που πιστεύουν ότι ο κόσμος δεν μπορεί να μείνει ο ίδιος, δεν μπορεί χθες να χειροκροτούσαμε στα μπαλκόνια τους νοσηλευτές και αύριο να τους ξεχάσουμε; Στους απαισιόδοξους, που φοβούνται ότι η τηλε-ζωή μας θα είναι εφιαλτική; Ή στους κυνικούς, που υποστηρίζουν ότι δεν θα αλλάξει τίποτα, όπως συμβαίνει πάντα;
Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας. Φυσικά. Γιʼ αυτό και όποιος πολίτης μιας δημοκρατικής χώρας καταφεύγει σε βίαιες πράξεις τιμωρείται με τις ποινές που προβλέπει η Δικαιοσύνη. Αυτές οι πράξεις δεν διογκώνονται όμως εκ των υστέρων για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Μια ληστεία με πιστόλι, για παράδειγμα, δεν μετατρέπεται σε ληστεία με Καλάσνικοφ. Η χρήση οινοπνευματωδών δεν βαφτίζεται κατοχή ναρκωτικών.
Ρώτησε πρόσφατα μια δημοσιογράφος τη βρετανίδα υπουργό Εσωτερικών Πρίτι Πατέλ τι συμβουλή έχει να δώσει σε ζευγάρια που έχουν κανονίσει πανάκριβους γάμους για τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο. Εκείνη άρχισε να λέει ότι όλοι έχουμε φίλους που αναγκάστηκαν να ματαιώσουν τον γάμο τους, ότι και η ίδια έχει τέτοιους φίλους, ότι πρέπει να βεβαιωθούμε πως θα λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα, ότι αυτό που έχει σημασία είναι η ατομική ευθύνη και ότι ο στόχος είναι να επιστρέψουμε στην κατάσταση όπου ο καθένας μπορεί να παντρευτεί όποτε θέλει.
Στις 28 Μαΐου 1979 υπογράφεται στην Αθήνα, στο Ζάππειο Μέγαρο, η ιστορική Συμφωνία Προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ που έμελλε να αλλάξει ριζικά τη σύγχρονη ιστορία της χώρας. «Το χρονόμετρο του κριτή σταματάει όταν ο αθλητής κόβει το νήμα στο τέρμα του δρόμου. Ετσι μπορούμε να πούμε ότι εκείνη τη μέρα κόψαμε το νήμα στο αγώνισμα της ένταξης στην Ευρώπη. Πότε όμως έδωσε ο αφέτης το σήμα να αρχίσουμε να τρέχουμε; H εύλογη απάντηση θα ήταν το 1975, όταν η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ζητήσει την ένταξη» έγραφε ο πρέσβης Βύρων Θεοδωρόπουλος (1920-2010), που είχε οριστεί το 1976 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας για τις διαπραγματεύσεις ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Και όμως η πορεία της χώρας προς την Ευρώπη άρχισε πολλά χρόνια νωρίτερα, όταν το 1959 αποφασίστηκε να επιδιώξουμε την έστω και απλή σύνδεσή μας με την τότε ΕΟΚ (βλ. «Η ευρωπαϊκή ενοποίηση, η Ελλάδα και ο κόσμος. 60 χρόνια από τις Συνθήκες της Ρώμης 1957-2017», εκδόσεις Παπαζήση 2018).
Φιλόδοξες οι προτάσεις για μια στρατηγική ανάκαμψης της ΕΕ που πρότεινε η Ursula von der Leyen. Τα κεφάλαια έως 750 δισ. Ευρώ για ανάκαμψη(2:1 επιχορήγηση: δάνεια) και το πάνω από 1,1 τρισεκατομμύρια από το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, εάν δεν μειωθούν, θα μπορούσε να είναι ενα θετικό πεδίο συμβιβασμού! Οι εθνικοί ηγέτες,τελικά, θα επιδείξουν υπευθυνότητα και αλληλεγγύη; Η χώρα μας, μαζί με άλλες χώρες της Ε.Ε., και πρώτα απ΄ολες τις χώρες του Νότου, οφείλει να κρατήσει σθεναρή στάση, να λάβει πρωτοβουλίες και να έχει ενεργητικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν. Επιπλέον άμεσα η χώρα μας πρέπει να προετοιμαθεί για τη νέα ευρωπαϊκή στρατηγική, ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του διαμορφούμενου Ταμείου Ανάκαμψης και των άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων που έχουν αποφασισθεί. Αν αυτό δεν γίνει από την κυβέρνηση της ΝΔ, ο κίνδυνος να χάσουμε την ευκαιρία διοχέτευσης στην οικονομία πόρων, που δικαιούμαστε και που θα συμβάλουν στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης και της ανάπτυξης θα είναι υπαρκτός.
Και εν μέσω πανδημίας και με κλειστά τα σύνορα, η Ευρώπη (Ευρωπαϊκή Ενωση - ΕΕ) ανακάλυψε ότι τελικά έχει ανάγκη τους μετανάστες. Το ίδιο ανακάλυψε και η Ελλάδα. Η Γερμανία διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να συλλέξει τα περίφημα (και εξόχως γευστικά) άσπρα σπαράγγια της γιατί οι πολωνοί κυρίως εργάτες έχουν παγιδευτεί στην πατρίδα τους. Η Ελλάδα ότι τα φρούτα μπορεί να σαπίσουν στο έδαφος καθώς πολλοί εργάτες από την Αλβανία έχουν επίσης αποκλεισθεί στη χώρα τους λόγω κλειστών συνόρων εξαιτίας της πανδημικής κρίσης. Και το Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ) ανακάλυψε ότι χάρη στους μετανάστες μπορεί να λειτουργήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS). Ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ευχαρίστησε δημόσια δύο νοσοκόμες που του έσωσαν τη ζωή όταν ήταν στο νοσοκομείο, η μία από τη Νέα Ζηλανδία και η δεύτερη από την Πορτογαλία. Στην Ελλάδα μετανάστες και πρόσφυγες είχαν παρουσιαστεί και με αφορμή την έκρυθμη κατάσταση στον Εβρο ως η περίπου μεγάλη απειλή για τη χώρα.
Επειτα από πέντε μήνες πλανητικής κορωνοπάθειας, δεν χωράει αμφισβήτηση πως η πανδημία είναι και πολιτικό γεγονός. Αρκεί ως πειστήριο η αύξηση της επικινδυνότητας του ιού λόγω της «θεραπευτικής» μεθόδου που επέλεξαν οι ηγέτες μεγάλων χωρών, περιφρονώντας τις συμβουλές των ειδημόνων και αυτοπροβαλλόμενοι σαν ιατρικές αυθεντίες. Το γιατροσόφι τους ήταν ένα μείγμα πολιτικάντικων σκοπιμοτήτων, πνευματικής ελαφρότητας και αναλγησίας, ευδιάκριτης όταν έλεγαν ότι 100.000 νεκροί θα είναι ένα «καλό σκορ». Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στην Ευρώπη και στην Αμερική δεν θα είχαν πεθάνει, αν οι κυβερνήτες υπέτασσαν στην επιστήμη το θηριώδες εγώ τους.
Η Ελληνοτουρκική μεθοριακή γραμμή του Έβρου καθορίσθηκε με την Συνθήκη της Λωζάνης όπου περιγράφεται με συντεταγμένες η οριοθέτηση στα σχετικά πρωτόκολλα της επιτροπής Διαχάραξης Ελληνοτουρκικών συνόρων τα οποία υπογράφηκαν από Έλληνα, Τούρκο και Ολλανδό εκπρόσωπο. Το 1955 έγινε η ευθυγράμμιση του ποταμού στο νότιο τμήμα του, από την περιοχή των Φερών μέχρι το Δέλτα του ποταμού. Δημιουργήθηκε έτσι μια ευθύγραμμη κοίτη και καταργήθηκαν οι «μαίανδροι» της παλιάς κοίτης. Τα σύνορα όμως δεν άλλαξαν.
Το σχήμα «τέσσερις αιώνες σκλαβιάς στους Τούρκους» ή «τετρακόσια χρόνια Τουρκοκρατίας» κυριαρχεί σαν αυτονόητο στον επίσημο και τον καθημερινό λόγο, δεν λέει όμως όλη την αλήθεια. Ετσι στρογγυλεμένο όπως είναι, αφήνει έξω αρκετές κρίσιμες πτυχές της Ιστορίας. Κατ’ αρχάς υπονοεί πως όλος ο ελληνισμός έπεσε την ίδια χρονιά στον δεινό ζυγό και ελευθερώθηκε επίσης την ίδια χρονιά (ή δεκαετία). Επεσε το 1453, με την άλωση της Πόλης, και λυτρώθηκε το 1821, με την Επανάσταση.
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει την εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στην θέση του προέδρου του Eurogroup. Είναι μία προσωπική αναγνώριση του υπουργού Οικονομικών που του δίνει πόντους στο εσωτερικό πολιτικό χρηματιστήριο καθώς και στην κούρσα της διαδοχής που έχει ξεκινήσει στη ΝΔ.
Για το εάν σημαίνει κάτι και για την ελληνική οικονομία είναι αμφίβολο. Οι αγρότες δεν αποσυρθούν από τα μπλόκα λόγω της εκλογής του Κυριάκου Πιερρακάκη. Ούτε από την Δευτέρα οι καταναλωτές θα κατακλύσουν τα σούπερ μάρκετ ή τα καταστήματα εστίασης ή και τα μαγαζιά ένδυσης που καταγράφουν μειωμένους τζίρους. Το πιθανότερο είναι ότι οι αγρότες θα παραμείνουν στα μπλόκα, μέχρι που κάποια στιγμή θα κουραστούν και θα γυρίσουν στα χωράφια τους με τα προβλήματα επιβίωσης να παραμένουν και να κυοφορούν την επόμενη έκρηξη.
Αναζητώντας τις ρίζες του κακού που οδηγούν – απ΄ όσα βλέπουμε μέχρι σήμερα – τον συντηρητικό αγροτικό κόσμο στα άκρα με τους αποκλεισμούς δρόμων, τελωνείων, αεροδρομίων ακόμη και λιμανιών, γεγονότα πρωτόγνωρα για τη γενιά της Μεταπολίτευσης, ανακαλύπτει κανείς διαφορετικές αναγνώσεις του ίδιου προβλήματος.
Την «επιφανειακή», ότι για όλα φταίει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η μαζική κλοπή των επιδοτήσεων από κυκλώματα και επιτήδειους που είχαν την πλάτη κυβερνητικών στελεχών για να πλουτίζουν (χωρίς να παράγουν) σε βάρος των έντιμων αγροτών με τους οποίους μοιράστηκαν τον κοινό κουμπαρά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).
Ξημερώματα Παρασκευής, αγουροξυπνημένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί βρήκαν στα εισερχόμενα της αλληλογραφίας τους ένα δυσοίωνο μήνυμα. Αργά το βράδυ της Πέμπτης, στην Ουάσιγκτον, είχε δημοσιευτεί το κείμενο της νέας Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, που φέρει την υπογραφή του Προέδρου Τραμπ. Η ανάγνωσή του θα πρέπει να ήταν, για τους Ευρωπαίους αναγνώστες του, ένα σοκ. Παραλυτικό ή εγερτήριο, μένει να αποδειχθεί.
Όταν ξεκινούσε η δεύτερη θητεία Τραμπ, στην Ευρώπη επικρατούσε μια εντελώς, όπως αποδείχθηκε, λανθασμένη αντίληψη για τα επερχόμενα. Πίστευαν, οι περισσότεροι, ότι το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική», ήταν ο τίτλος μιας πολιτικής αμερικανικού νέο-απομονωτισμού.
Η κατάθεση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Προγραμματισμού (ΠΔΠ) 2026-2029 μας δίνει την αφορμή να αξιολογήσουμε την πορεία της ελληνικής οικονομίας από το 2019 – μετά την έξοδο από τα μνημόνια – αλλά και τις προοπτικές ως το 2029.
Στην περίοδο 2019-2024 η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με δύο μεγάλες κοινές στην ΕΕ κρίσεις, την υγειονομική και την ενεργειακή. Αξιοποιώντας την αναστολή των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ η κυβέρνηση της ΝΔ διοχέτευσε μεταξύ 2020-2022 περισσότερα από 60 δισ. στην οικονομία για να στηρίξει επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
"Εισαγγελέας εισέβαλε στο Ιδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης".
Είναι απίστευτο!!! Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε σκάνδαλα, παραβιάσεις του Συντάγματος, ποδηγετήσεις της δικαστικής εξουσίας, περιθωριοποιήσεις Ανεξάρτητων Αρχών, παραβιάσεις των νόμων, ακόμη και εκείνων που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε (βλέπε ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.ά.) και αθωώσεις κυβερνητικών στελεχών, ό,τι εγκλήματα και να έχουν διαπράξει (παρακολουθήσεις, Νovartis, Siemens, αδιευκρίνιστα, ΟΠΕΚΕΠΕ, Τέμπη, στελέχη τραπεζών, ταχυδρομείου κ.ά.).
Δεν θυμάμαι στη Μεταπολίτευση να συνέβη κάτι ανάλογο, ούτε καν κατά την πρωθυπουργία του πατρός Μητσοτάκη.
Τάσος Παππάς, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2025-12-01
Οι πολίτες με μεγάλη πλειοψηφία δηλώνουν ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στα κόμματα, την κυβέρνηση, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η τάση αυτή υπάρχει εδώ και καιρό, ωστόσο έχει μεγάλη ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια. Επίσης μεγάλα ποσοστά συγκεντρώνουν η οργή, ο φόβος, η απελπισία, η απογοήτευση. Ο «Κανένας» φιγουράρει στην πρώτη θέση του καταλόγου για την καταλληλότητα στην πρωθυπουργία και το «Κόμμα της αποχής» δεν χάνει την αυτοδυναμία με κανένα τρόπο. Είναι ανησυχητικό φαινόμενο; Χωρίς καμία αμφιβολία. Απαιτούνται απαντήσεις; Σίγουρα, αλλά ποιες μπορεί να είναι αυτές; Μόνον η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να μην ανησυχεί. Με το δίκιο της. Δεν έχει λόγους.
Προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η Γερμανία την επόμενη μέρα του τερματισμού του πόλεμου στην Ουκρανία; Το ερώτημα δικαιολογείται, καθώς το τέλος των επιχειρήσεων θα καταστήσει δύσκολη –αν όχι αδύνατη– την περιφρούρηση της αξιοπιστίας της κινδυνολογίας περί επόμενης εισβολής της Ρωσίας σε κάποια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης.
Εξυπακούεται ότι το Βερολίνο δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να νομιμοποιήσει την παράταση της στάσης αυτής με το όπλο παρά πόδα απέναντι στη Μόσχα, καθώς αυτό που πραγματικά απασχολεί τη χώρα είναι ο γαλλογερμανικός ανταγωνισμός για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη.
Για τη Γαλλία η απειλή από την Ανατολή είναι ευκαιρία να διασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία στην ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία ντε φάκτο, όπως ακριβώς το πέτυχε η Γερμανία στο Eurogroup. Πυρηνική δύναμη και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Γαλλία εκ των πραγμάτων θα είναι η ηγετική χώρα - μέλος σε ένα ντε φάκτο ή και ντε γιούρε πλαίσιο ευρωπαϊκής αμυντικής συνεργασίας.
Φαίνεται πως δεν ήταν μόνο η Εξεταστική για τα Τέμπη «γουρλίδικη», όπως ατυχώς είχε δηλώσει ο πρόεδρός της. Κάποιος καχύποπτος θα μπορούσε να μιλήσει ακόμη και για μοτίβο.
Τι θα συνέβαινε σε μια «κανονική» χώρα, αν μάρτυρας σε δίκη κατέθετε ότι του είχαν δοθεί από πριν οι ερωτήσεις (και κατευθύνσεις για τις απαντήσεις) που θα του γίνονταν από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής;
Στις 19 Νοεμβρίου, η ΕΕ ανακοίνωσε το νέο γενικό σχέδιο για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ), το AI Omnibus, που παρουσιάστηκε ώς εργαλείο επιτάχυνσης της αξιοποίησης της ΤΝ σε όλο το φάσμα της οικονομίας και εναρμονισμού του ευρωπαϊκού κανονιστικού πλαισίου στις ανάγκες της Νέας Εποχής.
Όμως, η πρώτη ανάγνωση του σχεδίου δείχνει πως στην ΕΕ έχουν μάθει καλά την μέθοδο να βαφτίζουν το κρέας …ψάρι καθώς η λεπτομερέστερη μελέτη του αποκαλύπτει πως όχι μόνο δεν αποτελεί ανταγωνιστικό άλμα στο μέλλον, αλλά κρύβει την μεγαλύτερη κυβίστηση της Ευρώπης,
Μετά τις ανακοινώσεις για το Σχέδιο δράσης/Κοινωνική Συμφωνία για την ανάπτυξη της συλλογικής διαπραγμάτευσης στη χώρα μας, το οποίο πρόσφατα ανακοινώθηκε, είναι σκόπιμη μια ψύχραιμη αξιολόγηση.
Κατ’ αρχάς είναι θετικό που για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, η Πολιτεία αποφάσισε να εμπιστευτεί τον ουσιαστικό διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους προκειμένου να εισαγάγει νομοθετικές ρυθμίσεις.
Ο πρώην πρωθυπουργός ξεκαθαρίζει με το παρελθόν: το δικό του, της διακυβέρνησής του, των προσώπων της που ο ίδιος επέλεξε. Και δεν το κάνει στρογγυλεμένα. Το κάνει ευθέως, επιθετικά, με διευθύνσεις και ονόματα.
Οι πρώην πρωθυπουργοί κρίνονται από δύο πράγματα: από το έργο τους και από τα λάθη τους. Και αν επιδιώκουν να επανέλθουν σε πρωταγωνιστικό ρόλο, πρέπει να πείσουν ότι έχουν μάθει από το παρελθόν, ώστε ο ρόλος τους να είναι θετικότερος στο μέλλον.
Ο Αλέξης Τσίπρας καταθέτει στην «Ιθάκη» τη δική του αποτίμηση για τη διαδρομή του, τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ, και τις απόψεις του για την Αριστερά
Εάν κανείς κοιτάξει την αντιμετώπιση του Αλέξη Τσίπρα στη δημόσια σφαίρα, θα δει ότι οι επικριτικές τοποθετήσεις ακολουθούν δυο αντιθετικούς δρόμους.
