Συμβιβασμός είναι το «Σχέδιο Aνάν». Δεν είναι ο καλύτερος, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν θα μπορούμε να επιζητήσουμε ξανά την επιδιαιτησία και τη βοήθειά του. Kαι ακόμη πρέπει να σημειωθεί πως τούτος ο συμβιβασμός εμπεριέχει δύο ουσιώδεις διαφορές που δίνουν σ’ αυτό το σχέδιο πρωτόγνωρο δυναμισμό: Πρώτον, οι Eλληνοκύπριοι με την ευφυΐα τους, τη σκληρή δουλειά και την αγωνιστικότητα, κατέκτησαν, μετά το 1974, ισχυρή θέση στην περιοχή τους. Kαι δεύτερον, η ένταξη στην Eυρωπαϊκή Eνωση ανοίγει εντελώς νέα προοπτική δράσης σε περιβάλλον ειρήνης.
Χρήστος Ροζάκης, Συνέντευξη στη ΓΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2004-04-04
Σε περίπτωση που ζητηθεί από ένα κράτος κατάργηση εκκρεμούς δίκης, «το δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να εξετάσει το αίτημα και να αποφασίσει με αποκλειστικό γνώμονα την αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη.
Δέκα τουλάχιστον λόγοι συνηγορούν υπέρ ενός Ναι στο Σχέδιο Ανάν-5. Τους 10 αυτούς λόγους θα τους διέκρινα σε τρεις κατηγορίες: (α) στα ιδιαίτερα θετικά σημεία του ιδίου του Σχεδίου, (β) στις πολιτικές και άλλες συνέπειες στην Κύπρο στην περίπτωση ελληνοκυπριακού Όχι και (γ) στις διεθνείς επιπτώσεις ενός ελληνοκυπριακού ή και ελληνικού Όχι.
Τι είναι το σχέδιο Ανάν, Σύνταγμα ή συνθήκη ειρήνης; Είναι και τα δύο. Τα γεγονότα του 1974 είναι γνωστά. Σήμερα, η διεθνής κοινότητα (ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Ενωση) έρχεται να προσφέρει μια κάποια λύση για τη διεθνή ανωμαλία της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής στο νησί.
Για το πώς φτάσαμε στο τελευταίο σχέδιο Ανάν, γιατί κατέληξε να περιλαμβάνει τόσες αρνητικές πλευρές που να το καθιστούν δυσβάσταχτο για την ελληνοκυπριακή πλευρά υπάρχουν αρκετές ερμηνείες, μπόλικο παρασκήνιο και προφανώς κάποιες ευθύνες.
Ο πρ. γενικός εισαγγελέας της Κύπρου αποτιμά την κατάσταση που διαμορφώνεται
Αλέκος Μαρκίδης, Συνένευξη στον Μ. Δρουσιώτη, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2004-04-01
Οπως η Κυπριακή Δημοκρατία πέτυχε την ένταξη παρά τη μη λύση του Κυπριακού, επειδή πέρσι το αδιέξοδο αποδόθηκε στην τουρκική αδιαλλαξία, φέτος μπορεί να συμβεί το αντίθετο.
Ο ελληνισμός, στο σύνολό του –και όχι μόνο ο Κυπριακός– βρίσκεται πια ενώπιον της ιστορίας. Έχει να πει ένα επώδυνο «ναι» ή ένα επικίνδυνο «όχι» στο σχέδιο Ανάν όπως αυτό διαμορφώθηκε... Ουσιαστικά όλος ο ελληνισμός ο οποίος έχυσε αίμα και ιδρώτα για το κυπριακό πρόβλημα πολλές δεκαετίες τώρα έχει λόγο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά στην πιο καθοριστική ίσως φάση του Κυπριακού, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες. Υπήρξαν βέβαια και στο παρελθόν ευκαιρίες και προτάσεις που θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει σε λύση, αλλά απορρίφθηκαν για λόγους που δεν είναι του παρόντος, είτε από την τουρκοκυπριακή είτε από την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Καημό έχει ο οποιοσδήποτε πολίτης θέλησε να μάθει το τι ακριβώς συζητείται και παίζεται στην Λουκέρνη. Ακούσαμε σεβάσμιους αναλυτάδες να μας εξηγούν τους κινδύνους που ενέχει το σχέδιο Ανάν (πρέπει να είναι το εκατοστό σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού από το 1955 και μετά) αλλά δεν ακούσαμε το σημαντικότερο: ποια είναι η λύση που μας συμφέρει;
Τον τελευταίο καιρό καλλιεργείται ένας μύθος στο Κυπριακό: ότι, δηλαδή, λύση του Κυπριακού μετά την 1η Μαΐου εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμού. Κι αυτό διότι η ολοκλήρωση της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. θα αλλάξει, υποτίθεται, τα δεδομένα προς όφελος της ελληνοκυπριακής πλευράς.
To συντριπτικό ΟΧΙ και το μεγάλο ΝΑΙ είναι πλέον δεδομένα. Αντί η ενταξιακή πορεία της Τοουρκίας να εξαρτάται από τη λύση του Κυπριακού, από εδώ και πέρα η λύση του Κυπριακού θα εξαρτάται από την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.
ananeotiki.gr, Δημοσιευμένο: 2004-04-29
ΔΑΓΚΩΤΟ ΚΑΙ... ΔΑΓΚΩΜΕΝΟ
Αρχίζουν τα δύσκολα
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ (Κυρ. Ελευθεροτυπία 25/04/04)
Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο την επομένη μέρα του «Οχι», διαμήνυσε ο Υπατος Εκπρόσωπος της Ε.Ε. για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική Χαβιέ Σολάνα.
Σχεδόν τρεις στους τέσσερις Ελληνοκύπριους απέρριψαν το σχέδιο Ανάν στο χθεσινό δημοψήφισμα. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας υπήρξε μια μεγάλη προσωπική νίκη του προέδρου Παπαδόπουλου και ήττα του κομματικού συστήματος.
Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των εκλογών στην Κύπρο, που η κομματική βάση διαφοροποιείται τόσο δραματικά από τις επιλογές της ηγεσίας της.
Ο τερματισμός του πολέμου στη Γάζα μετά τη συμφωνία πάνω στην πρώτη φάση του σχεδίου Τραμπ μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς συνιστά ιστορική εξέλιξη. Μετά δύο χρόνια τελειώνει ένας βάρβαρος πόλεμος και δημιουργούνται προϋποθέσεις ειρήνευσης της Γάζας και της ευρύτερης περιοχής της Μ. Ανατολής εάν και εφόσον εφαρμοσθεί στο σύνολό του το σχέδιο Τραμπ (20 σημεία) με κατάληξη τη σύσταση Παλαιστινιακού κράτους (λύση δύο κρατών).
...Οι βάρκες από το Τομπρούκ δεν άρχισαν να παίρνουν ρότα προς την Κρήτη επειδή η Ελλάδα είχε χαλαρή μεταναστευτική πολιτική. Η ίδια κυβέρνηση με την ίδια πολιτική ήταν στα πράγματα και πέρυσι και πρόπερσι το καλοκαίρι. Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η Αθήνα πρέπει να επιστρατεύσει και κάτι περισσότερο από τα υπουργικά «ξουτ».
Μετά τον ιερομόναχο Διονύσιο τον εκ Φουρνά, αγιογράφο και συγγραφέα της «Ερμηνείας της ζωγραφικής τέχνης», με την οποία κωδικοποίησε τη βυζαντινή εικονογραφία, ο Κυριάκος ο εν Φουρνά. Στο ιστορικό χωριό της Ευρυτανίας βρισκόταν στις 16 Ιουλίου ο πρωθυπουργός, όταν ανακοίνωσε ένα επιπλέον «στοίχημά του»: «Είναι προσωπικό μου στοίχημα να μην καταλήξουν σε τσέπες επιτηδείων τα χρήματα που προορίζονταν για τους νέους αγρότες». Λαμπρά; Μάλλον όχι.
Το αποστομωτικό επικοινωνιακό τέχνασμα κάθε κυβέρνησης προς την αντιπολίτευση είναι αυτό που κάποτε αποκαλέσαμε «η άδικη “προτασιολογογία”» (9.3.2025), η αντίκρουση δηλαδή των αντιρρήσεων στα κυβερνητικά μέτρα με το «κι εσύ τι προτείνεις;». Αυτό μεταφράζεται από τους αφιονισμένους του εκάστοτε κυβερνητικού στρατοπέδου με ένα άλλο σόφισμα: «Δεν είμαι ευχαριστημένος από την κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση δεν προτείνει καμιά λύση, βρε αδελφέ…».
«Καθώς σκέφτομαι το μέλλον, με κυριεύει ένα κακό προαίσθημα. Βλέπω ποτάμια να αφρίζουν από το αίμα». Η φράση είναι ιστορική. Εκφωνήθηκε το 1968, στην Αγγλία. Κι είναι ο πρόγονος όλων όσων ακούμε σήμερα για την «απειλή κατά της ζωής του έθνους», οποιουδήποτε έθνους, που αντιπροσωπεύει η μετανάστευση. Ώστε να δικαιολογεί έως και την αναστολή της εφαρμογής της σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως με την απόφασή του να κλιμακώσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ξεκινώντας μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του Ιράν. Στόχος του ομολογημένος να βάλει τέλος στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας που θεωρεί ως υπαρξιακό κίνδυνο για το Ισραήλ. Ανομολόγητος στόχος, που προκύπτει όμως σαφώς από τις ενέργειές του κ. Νετανιάχου, είναι η κυριαρχία του Ισραήλ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Με την προϋπόθεση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίζουν να το στηρίζουν. Με άλλα λόγια, κάτι σαν περιφερειακή κυριαρχία με πληρεξούσιο από την παγκόσμια υπερδύναμη.
Είναι τόσο εξόφθαλμα και τόσο εξοργιστικά όσα έχουν έρθει τον τελευταίο καιρό στην επιφάνεια με το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων των αγροτών, που κανονικά το θέμα θα έπρεπε να είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας των συντακτών του αστυνομικού δελτίου. Οι Κρητικοί αγρότες (ή «αγρότες»), που δηλώνουν ως βοσκοτόπια σχεδόν ένα εκατομμύριο στρέμματα, ακόμη και στη Μακεδονία ή στη Θράκη, και επιδοτούνται πλουσιοπάροχα για αυτό, με χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου, είναι η βιτρίνα της χειρότερης Ελλάδας – το ίδιο φυσικά και οι συνάδελφοί τους από τις άλλες περιφέρειες.
...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος για «εσχάτη προδοσία»; Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας. Μοιραία οι συνειρμοί παραπέμπουν ιστορικά π.χ. στην καταδίκη των Έξι για την Μικρασιατική Καταστροφή, και για τους νεότερους, που απλώς «κάτι έχουν ακούσει», σε υπέρτατο έγκλημα εναντίον της χώρας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της.
Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο από τις οποίες ζητούν την παραπομπή (και) του Πρωθυπουργού για κακουργήματα, η σκιά της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών πέφτει ξανά πάνω από το κοινοβούλιο - πιο βαριά από όσο περίμενε η κυβέρνηση.
Η πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού να κατατεθεί πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών αλλάζει την ατμόσφαιρα στη δημόσια σφαίρα και πυροδοτεί, ενδεχομένως, πολιτικές διεργασίες.
...Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, σήμερα αναμένουμε την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο δεν επιτρέπει καμία παράταση στην υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεν αποτελεί αυτό κεραυνό εν αιθρία. Ήταν ήδη σαφές ότι παράταση της ζωής του Ταμείου Ανάκαμψης απαιτεί τροποποίηση – με ομοφωνία – του σχετικού κανονισμού της ΕΕ.
...Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μια κατάσταση που προσβάλλει τον ελληνικό αθλητισμό και τον διασύρει διεθνώς, το αλαλούμ θα συνεχιστεί εντός και εκτός των γηπέδων. Για ποια νομιμότητα θα μπορούν να μιλάνε στο μέλλον ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από τη στιγμή που ανέχθηκαν την ατιμωτική - και ατιμώρητη - προσβολή της στοιχειώδους νομιμότητας στο κατ’ ευφημισμό «Στάδιο Ειρήνης και φιλίας»;
Έχουμε πρόβλημα με τους μετανάστες: Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει μετανάστες, με συνέπεια οι ελλείψεις στην αγορά εργασίας να ξεπερνούν τις 200.000. Ο μεταναστευτικός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Για παράδειγμα, η πιο καλά ενσωματωμένη ομάδα στην ελληνική κοινωνία, αυτή των Αλβανών μεταναστών, μειώθηκαν από 700.000 σε 350.000 και οι μετανάστες από τις Φιλιππίνες μειώθηκαν από 40.000 σε 15.000.
