Αρθογράφος: Γιώργος Γιαννουλόπουλος - Σελίδα: 1
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν χωράει αμφιβολία ότι η αντίδραση της κυβέρνησης στην πανδημία του Covid-19 ήταν ανέλπιστα επιτυχημένη. (Μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Κακά τα ψέματα. Δεν έχουμε συνηθίσει να εισπράττουμε εύσημα όχι για τη γαλάζια θάλασσά μας, το ελληνικό φως και το έξω καρδιά ταμπεραμέντο μας, αλλά επειδή αποδειχτήκαμε ψύχραιμοι και αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος όταν οι συστηματικοί και καλά οργανωμένοι ξένοι τα έκαναν μούσκεμα.
Οποτε γίνονται εκλογές το μόνο απολύτως σίγουρο είναι ότι στις δηλώσεις των ηττημένων θα υπάρχει το «σέβομαι το αποτέλεσμα» ή «σέβομαι τη λαϊκή ετυμηγορία». Τι σημαίνει αυτή η κοσνσερβαρισμένη φράση;
Η πρώτη, και συνταγματικά ορθή, ερμηνεία είναι ότι δεν αμφισβητείται το γεγονός της ήττας. Πράγμα που σήμερα θεωρείται αυτονόητο, αλλά δεν ήταν πάντα. Πριν από τη μεταπολίτευση υπήρχαν περιπτώσεις αλλοίωσης του αποτελέσματος λόγω πραγματικής «βίας και νοθείας», για να χρησιμοποιήσω την ορολογία της εποχής. Εκτοτε όμως το φαινόμενο ευτυχώς εξέλιπε.
Φοβάμαι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το παιχνίδι ο ΣΥΡΙΖΑ το έχασε. Γιατί αποδοκίμασε μεν την πυρπόληση της Μαρφίν –το ίδιο ισχύει για τη Νέα Δημοκρατία με τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου– αλλά το έκανε με αστερίσκους. Δηλαδή φταίει η τράπεζα που ανάγκασε τους εργαζόμενους να δουλεύουν εκείνη την ημέρα ή δεν φρόντισε να υπάρχουν μέτρα πυρασφάλειας, φταίει ο Χρυσοχοΐδης που δεν τους έπιασε τότε ή ας μιλήσουμε για τη βία που ασκούν οι εργοδότες, και διάφορα άλλα που ενδέχεται να ευσταθούν περισσότερο ή λιγότερο.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
«Η τιμή της μνήμης πολιτών που έπεσαν θύματα μίσους και ιδεολογικής βίας δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και διχασμού … ελπίζω και εύχομαι να μην ξαναζήσουμε ποτέ στη χώρα μας εκδηλώσεις ακραίας πόλωσης και τυφλής βίας».
Ας γυρίσουμε λίγο πίσω, τότε που ζούσαμε σε άλλο πλανήτη.
Οταν υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών βάζοντας τέλος στην πολυετή εθνική μας παράκρουση, χωριστήκαμε σε δύο στρατόπεδα. Από τη μια εκείνοι που την απέρριψαν επικαλούμενοι διάφορους λόγους κι από την άλλη όσοι πίστευαν ότι καλώς έγινε και ότι έπρεπε να είχε γίνει από καιρό.
Ας ξεκινήσουμε με κάτι που όλοι, δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, γνωρίζουμε: ότι προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία ή εμβόλιο για τον κορονοϊό, ο οποίος διασπείρεται ταχύτατα σε ολόκληρο τον κόσμο, με τα θύματά του να ξεπερνούν τις εκατό χιλιάδες νεκρούς.
Ξέρουμε, επίσης, ότι τα κράτη προσπαθούν να τον αντιμετωπίσουν βελτιώνοντας τις αποδόσεις του δημόσιου συστήματος υγείας, σε συνδυασμό με μια σειρά από μέτρα περιορισμών και επιτήρησης, τα οποία θα ήταν όχι απλώς αμφιλεγόμενα αλλά αδιανόητα σε μια στοιχειωδώς ανοιχτή κοινωνία. Η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στην κεντρική εξουσία να γνωρίζει πού είμαστε ανά πάσα στιγμή, με ποιον ήρθαμε σε επαφή, τι διαβάζουμε άρα τι ψηφίζουμε, ποιες είναι οι καταναλωτικές προτιμήσεις μας κ.ο.κ. και ταυτόχρονα της δίνει το δικαίωμα να μας κλειδαμπαρώσει στο σπίτι μας.
Οταν ο Μπόρις Τζόνσον ανακοίνωσε τα νέα αυστηρά μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού –τα οποία μέχρι τότε είχε επιμελώς αποφύγει– λάνσαρε και ένα σύνθημα που υποτίθεται ότι συνοψίζει τον στόχο της όλης προσπάθειας: «Να προστατεύσουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας»!
Αν περιοριστούμε στη συγκεκριμένη συγκυρία, έχει δίκιο. Τα βρετανικά νοσοκομεία, όπως και τα νοσοκομεία οποιασδήποτε άλλης χώρας, δεν θα μπορούσαν ποτέ να ανταποκριθούν 100% σε μια τόσο ξαφνική και πρωτοφανή σε έκταση ζήτηση των υπηρεσιών τους. Αν όμως διευρύνουμε την οπτική γωνία, τίθεται το εξής ερώτημα: Γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια το κόμμα του Τζόνσον πετσόκοψε συστηματικά τα κονδύλια για την Υγεία και το κοινωνικό κράτος γενικότερα;
Πριν από έναν αιώνα περίπου, το 1918, η πανδημία της περιβόητης ισπανικής γρίπης έστειλε στον άλλο κόσμο από είκοσι μέχρι εκατό εκατομμύρια ανθρώπους. Κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό. Κάπου λοιπόν διάβασα ότι σε μια πόλη της Ισπανίας, τη Θαμόρα, ο επίσκοπος εφάρμοσε το δικό του σχέδιο για να διαφυλάξει την υγεία του ποιμνίου του.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Τις προάλλες είδα κάτι που μ’ έκανε να μην πιστέψω στα μάτια μου: σε μια στάση λεωφορείου, δυο άντρες γύρω στα σαράντα και προφανέστατα Ιάπωνες μιλούσαν μεταξύ τους σε άπταιστα ελληνικά. Προσπάθησα να το εξηγήσω. Μήπως, σκέφτηκα, βρέθηκαν για κάποιο λόγο στην Ελλάδα, π.χ. ως στελέχη ιαπωνικών επιχειρήσεων, και έμαθαν τη γλώσσα τόσο καλά; Από την άλλη, όμως, το γεγονός ότι επέλεξαν να συνεννοούνται μεταξύ τους στα ελληνικά μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: ότι ήταν η πρώτη τους γλώσσα. Ποιος θα το φανταζόταν;
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν χρειάζεται να γίνει κανείς αναρχικός για να αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση είναι μια μορφή εξουσίας. Και σε δημοκρατικά καθεστώτα την εξουσία αυτή δικαιούται να την ασκεί το κόμμα που διαθέτει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με το Σύνταγμα όμως, υπάρχουν και άλλες εξουσίες, όπως η νομοθετική και η δικαστική, οι οποίες με βάση την αρχή της διάκρισης των εξουσιών δεν υπόκεινται στον κυβερνητικό έλεγχο. Είναι δηλαδή ανεξάρτητες. Αυτό το γνωρίζουν οι πρωτοετείς της Νομικής.
Δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ένα άρθρο του Χρήστου Λάσκου με τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ: δυο-τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτό», το οποίο και διάβασα με τη δέουσα προσοχή, όπως πάντα. Για όσους δεν έτυχε να το πάρει το μάτι τους, το θέμα ήταν οι κινήσεις και οι συζητήσεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ εν όψει του συνεδρίου που θα καθορίσει την πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος.
Η πρόθεσή μου όμως δεν είναι να συμβάλω στη συζήτηση. Γιατί αυτό που κίνησε την προσοχή μου ήταν η εξής φράση που αφορά την Αριστερά γενικότερα και όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν θεωρώ στην αριστερή πολιτική ως κριτήριο “αλήθειας” την “επιτυχία”».
Το επίθετο «ριζοσπαστικός» υποδηλώνει την πράξη ή την πρόθεση να απορρίψουμε το κοινότοπο, δηλαδή κάτι που δεχόμαστε παθητικά ως προφανές. Μολονότι η στάση αυτή χαρακτηρίζει διαφορετικές πολιτικές επιλογές –η ίδια η Θάτσερ διατυμπάνισε ως ριζοσπαστική την αλλαγή παραδείγματος που επέβαλε ο νεοφιλελευθερισμός–, η έννοια της τομής και της ανατροπής ταιριάζει περισσότερο στην Αριστερά. Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμπεριλάβει τον όρο «ριζοσπαστικός» στο όνομά του, τίθεται το ερώτημα: Ποιες είναι οι επιδόσεις του στο άθλημα;
Σύνολο καταγραφών: 271
