Αρθογράφος: Γιώργος Γιαννουλόπουλος - Σελίδα: 1
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Κατ’ αρχάς οφείλω να διευκρινίσω για να προλάβω ενδεχόμενες παρεξηγήσεις ότι οι κινήσεις του Ερντογάν δείχνουν ξεκάθαρα την πρόθεσή του να αναβαθμίσει επιθετικά τoν γεωστρατηγικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή σε βάρος των γειτόνων της και παράλληλα να εδραιώσει τη δική του μεγαλομανή απολυταρχία στο εσωτερικό της χώρας, όπου έρχονται εκλογές ενώ η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε τη φιέστα για την εισβολή του ’74 και την ανακοίνωση για το έστω μερικό προσώρας άνοιγμα της Αμμοχώστου. Αλλά το θέμα δεν τελειώνει εδώ, όπως πιστεύουν και διαλαλούν στην Ελλάδα πολλοί - και κυρίως τα ΜΜΕ που δίνουν τον τόνο στα λεγόμενα «εθνικά θέματα».
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Εγκλεισμός στο σπίτι σημαίνει Netflix και Netflix σημαίνει μια εικόνα του κόσμου, όχι όπως τη φαντάζεται κατά μόνας ο καθένας μας, αλλά όπως τη θέλουν οι πολλοί. Στους οποίους, ως πελάτες, σερβίρεται το πιάτο που το μάρκετινγκ έχει υποδείξει ότι τους αρέσει.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Η φράση της Εφης Αχτσιόγλου ότι η κρίση που έφερε η πανδημία μπορεί να αποδειχθεί ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ σχολιάστηκε ευρύτατα, αλλά δυστυχώς στο πλαίσιο του καθημερινού μαλλιοτραβήγματος μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Νομίζω ότι άξιζε καλύτερη τύχη επειδή θα μπορούσε να γίνει το έναυσμα για μια γονιμότερη συζήτηση.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Η μνήμη από τον Γενάρη του ’15 είναι ακόμα νωπή. Η Αριστερά, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πήρε την εντολή να κυβερνήσει τη χώρα μετά από αδιάβλητες εκλογές. Εξού και το συγκινησιακά φορτισμένο σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά!» (το οποίο εμμέσως πλην σαφώς δεν θεωρεί το ΠΑΣΟΚ αριστερό κόμμα). Οπως και να ʼχει το πράγμα, για τους περισσότερους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η αισιοδοξία, επειδή αυτοί που ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας δεν έφταιγαν για τα ολέθρια λάθη που μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου και επιπλέον σκόπευαν να κινηθούν διαφορετικά από τους προηγούμενους.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία μισή: για διάφορους λόγους, δεν μου έρχεται να πω καλή κουβέντα για τον Γιάνη Βαρουφάκη. Τις προάλλες όμως συνέβη κάτι που με ανάγκασε να υπερβώ τις προκαταλήψεις μου και να δηλώσω αλληλέγγυος. Αναφέρομαι στην κατακραυγή και τα ειρωνικά σχόλια που ακούστηκαν επειδή ο αρχηγός του ΜέΡΑ25 εμφανίστηκε σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση να μιλάει από την κουζίνα του σπιτιού του.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Οταν πρωτοεμφανίστηκαν οι δημοσκοπήσεις, το ένα και μοναδικό που μας έλεγαν ήταν το τι θα ψηφίσουμε στις εκλογές. Με την πάροδο του χρόνου όμως το ερωτηματολόγιο διευρύνθηκε και σήμερα, αν τις διαβάσουμε σωστά, μπορούμε να εικάσουμε τους λόγους που εξηγούν τις εκλογικές μας προτιμήσεις. Δηλαδή, όχι μόνο το τι αλλά και το γιατί.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Στη Βρετανία η κυβέρνηση ζήτησε από τη Βουλή των Κοινοτήτων να εγκρίνει ένα νομοσχέδιο για την παράταση του λοκντάουν, με το σκεπτικό ότι ναι μεν τα πράγματα πηγαίνουν καλά λόγω του εμβολιασμού, αλλά ο κίνδυνος δεν έχει εκλείψει εντελώς και μια νέα ανάφλεξη πρέπει να αποκλειστεί πάση θυσία. Μια ομάδα βουλευτών του συντηρητικού κόμματος, πιο συγκεκριμένα εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται νεοφιλελεύθεροι και κατ’ αρχήν αντίθετοι σε κάθε παρέμβαση του κράτους, καταψήφισαν το νομοσχέδιο, το οποίο όμως πέρασε άνετα επειδή οι Εργατικοί, με λίγες εξαιρέσεις, τάχθηκαν υπέρ. Μήπως αυτό μας λέει κάτι για το μορατόριουμ που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖA;
Οταν μιλάμε για κάτι, σημασία δεν έχει μόνο αυτό που λέμε αλλά και αυτό που παραλείπουμε να πούμε επειδή το θεωρούμε αυτονόητο και ως τέτοιο εκτός συζήτησης. Θα έλεγα μάλιστα ότι τα μη λεγόμενα είναι το έρεισμα και σε ορισμένες περιπτώσεις το κύριο μήνυμα του λόγου μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αντιμαχίες που φούντωσαν ξανά με αφορμή τον καινούργιο νόμο για τα Πανεπιστήμια και την πρόθεση της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα ειδικό σώμα της αστυνομίας που θα τα επιτηρεί.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν είναι καθόλου απορίας άξιον ότι στην κόντρα κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, το κύριο σημείο τριβής έχει να κάνει με θέματα νόμου και τάξης. Από το πανεπιστημιακό άσυλο και την αστυνομία στα ΑΕΙ μέχρι τον Κουφοντίνα. Και δεν είναι απορίας άξιον για τον εξής απλούστατο λόγο: αμφότεροι οι αντίδικοι κρίνουν ότι από την όλη υπόθεση θα βγουν κερδισμένοι.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν ζούμε σε εύκολους καιρούς. Ο τρόπος ζωής που θεωρούσαμε δεδομένο έχει εκλείψει, ακόμα και ο πιο στοιχειώδης σχεδιασμός για το άμεσο μέλλον είναι παρακινδυνευμένος, το αναπάντεχο μπορεί να ανατρέψει τα πάντα και τίποτε δεν αποκλείεται όταν δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν ξέρω αν έχετε την όρεξη και την ώρα να διαβάζετε τους μύδρους που εξαπολύουν ακατάπαυστα και εναντίον αλλήλων η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Πιστεύω όμως ότι ακόμα και όσοι δεν μπαίνουν στον κόπο –μια στάση που επικροτώ ανεπιφύλακτα– θα έχουν αντιληφθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει ξανά και ξανά τη στάση της Νέας Δημοκρατίας στο Μακεδονικό. Θα μου πείτε η επικοινωνιακή πολιτική ακόμα και σήμερα στηρίζεται στο ρητό «επανάληψις μήτηρ μαθήσεως», συνοδευόμενη από την ελπίδα ότι ακόμα και τα ψέματα που διαψεύδονται όλο και κάτι αφήνουν πίσω τους. Στην προκειμένη περίπτωση όμως το βέλος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει στόχο. Και μάλιστα το κέντρο του. Bullseye!
Τώρα που το Brexit δεν είναι πια θέμα αντιδικίας και ανάλυσης αλλά η απτή και ωμή πραγματικότητα, ένα άρθρο στην εφημερίδα Guardian, η οποία είχε ταχθεί σαφώς υπέρ του Remain, ανέδειξε μια πτυχή του προβλήματος που πέρασε μάλλον απαρατήρητη: όχι μόνο την αποδοχή αλλά και την επιδίωξη του Brexit από μια μικρή ομάδα μέσα στο Εργατικό Κόμμα που τα μέλη της τοποθετούν εαυτούς στην (πολύ) αριστερή πτέρυγα. Το υπογράφει ο Λάρι Ελιοτ, υπεύθυνος για τις οικονομικές σελίδες της εφημερίδας.
Σύνολο καταγραφών: 294
