Αρθογράφος: Γιώργος Γιαννουλόπουλος - Σελίδα: 1
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Πριν από έναν αιώνα περίπου, το 1918, η πανδημία της περιβόητης ισπανικής γρίπης έστειλε στον άλλο κόσμο από είκοσι μέχρι εκατό εκατομμύρια ανθρώπους. Κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό. Κάπου λοιπόν διάβασα ότι σε μια πόλη της Ισπανίας, τη Θαμόρα, ο επίσκοπος εφάρμοσε το δικό του σχέδιο για να διαφυλάξει την υγεία του ποιμνίου του.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Τις προάλλες είδα κάτι που μ’ έκανε να μην πιστέψω στα μάτια μου: σε μια στάση λεωφορείου, δυο άντρες γύρω στα σαράντα και προφανέστατα Ιάπωνες μιλούσαν μεταξύ τους σε άπταιστα ελληνικά. Προσπάθησα να το εξηγήσω. Μήπως, σκέφτηκα, βρέθηκαν για κάποιο λόγο στην Ελλάδα, π.χ. ως στελέχη ιαπωνικών επιχειρήσεων, και έμαθαν τη γλώσσα τόσο καλά; Από την άλλη, όμως, το γεγονός ότι επέλεξαν να συνεννοούνται μεταξύ τους στα ελληνικά μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: ότι ήταν η πρώτη τους γλώσσα. Ποιος θα το φανταζόταν;
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν χρειάζεται να γίνει κανείς αναρχικός για να αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση είναι μια μορφή εξουσίας. Και σε δημοκρατικά καθεστώτα την εξουσία αυτή δικαιούται να την ασκεί το κόμμα που διαθέτει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με το Σύνταγμα όμως, υπάρχουν και άλλες εξουσίες, όπως η νομοθετική και η δικαστική, οι οποίες με βάση την αρχή της διάκρισης των εξουσιών δεν υπόκεινται στον κυβερνητικό έλεγχο. Είναι δηλαδή ανεξάρτητες. Αυτό το γνωρίζουν οι πρωτοετείς της Νομικής.
Δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ένα άρθρο του Χρήστου Λάσκου με τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ: δυο-τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτό», το οποίο και διάβασα με τη δέουσα προσοχή, όπως πάντα. Για όσους δεν έτυχε να το πάρει το μάτι τους, το θέμα ήταν οι κινήσεις και οι συζητήσεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ εν όψει του συνεδρίου που θα καθορίσει την πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος.
Η πρόθεσή μου όμως δεν είναι να συμβάλω στη συζήτηση. Γιατί αυτό που κίνησε την προσοχή μου ήταν η εξής φράση που αφορά την Αριστερά γενικότερα και όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν θεωρώ στην αριστερή πολιτική ως κριτήριο “αλήθειας” την “επιτυχία”».
Το επίθετο «ριζοσπαστικός» υποδηλώνει την πράξη ή την πρόθεση να απορρίψουμε το κοινότοπο, δηλαδή κάτι που δεχόμαστε παθητικά ως προφανές. Μολονότι η στάση αυτή χαρακτηρίζει διαφορετικές πολιτικές επιλογές –η ίδια η Θάτσερ διατυμπάνισε ως ριζοσπαστική την αλλαγή παραδείγματος που επέβαλε ο νεοφιλελευθερισμός–, η έννοια της τομής και της ανατροπής ταιριάζει περισσότερο στην Αριστερά. Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμπεριλάβει τον όρο «ριζοσπαστικός» στο όνομά του, τίθεται το ερώτημα: Ποιες είναι οι επιδόσεις του στο άθλημα;
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Ενα από τα θέματα που μας απασχολούν εδώ και καιρό και θα μας απασχολήσουν ακόμα περισσότερο στο μέλλον είναι οι ενδεχόμενες «αλλαγές» –διαλέγω την πιο ουδέτερη λέξη– στην πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, η ουσιαστική αντιδικία έχει επικαλυφθεί από τη σύγχυση την οποία προκαλεί η ασάφεια της γλώσσας που χρησιμοποιούν οι αντίδικοι. Για παράδειγμα, μιλάμε για στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία ή για πασοκοποίηση; Υπάρχει διαφορά και ποια είναι; Πρόκειται για ελιγμό με στόχο την παγίωση ενός δικομματισμού όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιδεξιά, καταλαμβάνει όλο τον χώρο στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας ή για γνήσια και ώριμη ιδεολογική μετατόπιση; Αυτά και άλλα δύσκολα τα αφήνω στους ειδικούς. Ως έξωθεν παρατηρών, όμως, και έχοντας ακούσει τα επιχειρήματα υπέρ και κατά μιας τέτοιας κίνησης, θα έλεγα ότι αμφότεροι έχουν τα δίκια τους.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Πριν από έναν χρόνο, περίπου, είδα κάτι που έπρεπε να με είχε οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι Τόρηδες του Τζόνσον αποκλείεται να μην κερδίσουν τις εκλογές. Ηταν μια εκπομπή στην τηλεόραση με θέμα: πώς θα επηρεαστούν οι Βρετανοί που ζουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ο δημοσιογράφος πήγε στην Costa del Sol στην Ισπανία όπου ζουν χιλιάδες Αγγλοι συνταξιούχοι εδώ και δεκαετίες, διατηρώντας όμως τα δικά τους ήθη και έθιμα. Ενας απ’ αυτούς απαρίθμησε τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν, με ιδιαίτερη έμφαση στα εξής δύο:
Ας αρχίσουμε παραθέτοντας ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: η άνοδος της Ακροδεξιάς ανά τον κόσμο συνεχίζεται και επιταχύνεται. Δεν πρόκειται για συμπτώσεις ή συγκυριακά φαινόμενα, αλλά για κρίση βαθιά. Θα ήταν εγκληματικό να την αγνοήσουμε. Κάτι πρέπει να κάνουμε.
Και το τι είναι αυτό το κάτι όλοι το γνωρίζουμε: το ευρύτερο δυνατό μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων που ναι μεν διαφωνούν για πολλά, αλλά πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και στις θεμελιώδεις αξίες μιας ανοιχτής κοινωνίας, όπως τη ζήσαμε στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες μετά τον πόλεμο.
ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΣ οφείλω να δηλώσω ότι δεν έχω πρόσβαση σε στοιχεία που δείχνουν τεκμηριωμένα και εκ των έσω προς τα πού κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ και επίσης ότι οι σκέψεις που ακολουθούν στηρίζονται στον δημόσιο λόγο, δηλαδή σε πράγματα τα οποία διάβασα, άκουσα και είδα, όπως κι εσείς. Για να το πω αλλιώς, πρόκειται για εύλογες ή μη εύλογες εικασίες.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Κάποια πράγματα, εκτός από καλά ή κακά, είναι αναμενόμενα. Και ως τέτοια τα αποδεχόμαστε, όπως τη ζέστη το καλοκαίρι και το κρύο τον χειμώνα. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν οι δηλώσεις πολιτικών με αφορμή εθνικές επετείους. Κοινότοπες και επιγραμματικές, απαγγέλλονται μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης για να παίξουν στα δελτία. Είναι επίσης κατά κανόνα βαρύγδουπες «ανοησίες» (προφανής η αυτολογοκρισία).
Πριν από μερικές εβδομάδες, ένας δημοσιογράφος στην Αγγλία ρώτησε τον Μπόρις Τζόνσον αν εμμένει στις απόψεις του περί Τουρκίας τις οποίες είχε διατυπώσει πριν από το δημοψήφισμα. Κι εκείνος απάντησε ότι δεν διατύπωσε καμία απολύτως άποψη περί Τουρκίας.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Συχνά-πυκνά τελευταία δημοσιεύονται στην Αγγλία αναλύσεις επί αναλύσεων από αριστερή σκοπιά με θέμα τον εθνικιστικό λαϊκισμό που ξεφύτρωσε με το Brexit κι απʼ ό,τι φαίνεται προχωρεί ακάθεκτος.
Μία από αυτές ήταν άρθρο στην «Γκάρντιαν» γραμμένο από τη Σαντάλ Μουφ. Συνοψίζω την άποψή της: Το πρόβλημα είναι η γενικευμένη ανασφάλεια και το άγχος που δημιουργήθηκαν από την υπονόμευση του κράτους πρόνοιας και της «ταξικής ισορροπίας», δηλαδή του πολιτικού κοινού εδάφους, από τον πόλεμο και μετά.
Σύνολο καταγραφών: 264
