Αρθογράφος: Γιώργος Γιαννουλόπουλος - Σελίδα: 1
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Οταν πρωτοεμφανίστηκαν οι δημοσκοπήσεις, το ένα και μοναδικό που μας έλεγαν ήταν το τι θα ψηφίσουμε στις εκλογές. Με την πάροδο του χρόνου όμως το ερωτηματολόγιο διευρύνθηκε και σήμερα, αν τις διαβάσουμε σωστά, μπορούμε να εικάσουμε τους λόγους που εξηγούν τις εκλογικές μας προτιμήσεις. Δηλαδή, όχι μόνο το τι αλλά και το γιατί.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Στη Βρετανία η κυβέρνηση ζήτησε από τη Βουλή των Κοινοτήτων να εγκρίνει ένα νομοσχέδιο για την παράταση του λοκντάουν, με το σκεπτικό ότι ναι μεν τα πράγματα πηγαίνουν καλά λόγω του εμβολιασμού, αλλά ο κίνδυνος δεν έχει εκλείψει εντελώς και μια νέα ανάφλεξη πρέπει να αποκλειστεί πάση θυσία. Μια ομάδα βουλευτών του συντηρητικού κόμματος, πιο συγκεκριμένα εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται νεοφιλελεύθεροι και κατ’ αρχήν αντίθετοι σε κάθε παρέμβαση του κράτους, καταψήφισαν το νομοσχέδιο, το οποίο όμως πέρασε άνετα επειδή οι Εργατικοί, με λίγες εξαιρέσεις, τάχθηκαν υπέρ. Μήπως αυτό μας λέει κάτι για το μορατόριουμ που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖA;
Οταν μιλάμε για κάτι, σημασία δεν έχει μόνο αυτό που λέμε αλλά και αυτό που παραλείπουμε να πούμε επειδή το θεωρούμε αυτονόητο και ως τέτοιο εκτός συζήτησης. Θα έλεγα μάλιστα ότι τα μη λεγόμενα είναι το έρεισμα και σε ορισμένες περιπτώσεις το κύριο μήνυμα του λόγου μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αντιμαχίες που φούντωσαν ξανά με αφορμή τον καινούργιο νόμο για τα Πανεπιστήμια και την πρόθεση της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα ειδικό σώμα της αστυνομίας που θα τα επιτηρεί.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν είναι καθόλου απορίας άξιον ότι στην κόντρα κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, το κύριο σημείο τριβής έχει να κάνει με θέματα νόμου και τάξης. Από το πανεπιστημιακό άσυλο και την αστυνομία στα ΑΕΙ μέχρι τον Κουφοντίνα. Και δεν είναι απορίας άξιον για τον εξής απλούστατο λόγο: αμφότεροι οι αντίδικοι κρίνουν ότι από την όλη υπόθεση θα βγουν κερδισμένοι.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν ζούμε σε εύκολους καιρούς. Ο τρόπος ζωής που θεωρούσαμε δεδομένο έχει εκλείψει, ακόμα και ο πιο στοιχειώδης σχεδιασμός για το άμεσο μέλλον είναι παρακινδυνευμένος, το αναπάντεχο μπορεί να ανατρέψει τα πάντα και τίποτε δεν αποκλείεται όταν δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Δεν ξέρω αν έχετε την όρεξη και την ώρα να διαβάζετε τους μύδρους που εξαπολύουν ακατάπαυστα και εναντίον αλλήλων η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Πιστεύω όμως ότι ακόμα και όσοι δεν μπαίνουν στον κόπο –μια στάση που επικροτώ ανεπιφύλακτα– θα έχουν αντιληφθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει ξανά και ξανά τη στάση της Νέας Δημοκρατίας στο Μακεδονικό. Θα μου πείτε η επικοινωνιακή πολιτική ακόμα και σήμερα στηρίζεται στο ρητό «επανάληψις μήτηρ μαθήσεως», συνοδευόμενη από την ελπίδα ότι ακόμα και τα ψέματα που διαψεύδονται όλο και κάτι αφήνουν πίσω τους. Στην προκειμένη περίπτωση όμως το βέλος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει στόχο. Και μάλιστα το κέντρο του. Bullseye!
Τώρα που το Brexit δεν είναι πια θέμα αντιδικίας και ανάλυσης αλλά η απτή και ωμή πραγματικότητα, ένα άρθρο στην εφημερίδα Guardian, η οποία είχε ταχθεί σαφώς υπέρ του Remain, ανέδειξε μια πτυχή του προβλήματος που πέρασε μάλλον απαρατήρητη: όχι μόνο την αποδοχή αλλά και την επιδίωξη του Brexit από μια μικρή ομάδα μέσα στο Εργατικό Κόμμα που τα μέλη της τοποθετούν εαυτούς στην (πολύ) αριστερή πτέρυγα. Το υπογράφει ο Λάρι Ελιοτ, υπεύθυνος για τις οικονομικές σελίδες της εφημερίδας.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Οταν συζητάμε γενικά και αόριστα, όλοι παραδεχόμαστε ότι η εξωτερική πολιτική του κάθε κράτους καθορίζεται από τα συμφέροντά του. Ταυτόχρονα όμως –και εδώ έγκειται το πρόβλημα– επικρατεί η εντύπωση ότι η δική μας εξωτερική πολιτική χαράσσεται με μόνο και απόλυτο γνώμονα το δίκαιο. Για να γίνω σαφέστερος, δεν πρόκειται για την εναρκτήρια κίνηση σε ένα παιχνίδι όπου ακολουθούν κι άλλες κινήσεις, αλλά αποτελεί μια κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν θέση, την οποία διακηρύσσουμε έχοντας την απαίτηση να μας πάρουν στα σοβαρά.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Οι δημοσκοπήσεις είναι μια προσομοίωση των εκλογών. Με τη διαφορά ότι στις εκλογές το ερώτημα είναι ένα, ενώ οι δημοσκοπήσεις, εκτός από την πρόθεση ψήφου, καταγράφουν επίσης τις απόψεις των ψηφοφόρων πάνω σε διάφορα επίδικα θέματα που προσδιορίζουν τι θα ρίξουν τελικά στην κάλπη. Κι αυτό τις κάνει πολύ ενδιαφέρουσες. Αξίζει λοιπόν να διαβάσουμε προσεκτικά τη δημοσκόπηση της Prorata που δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Επειδή έχω τη διαστροφή να διαβάζω πολλά από τα απειράριθμα κείμενα που δημοσιεύονται με θέμα τις κονταρομαχίες κυβέρνησης - αντιπολίτευσης, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εξής απορία: Πώς εξηγείται το γεγονός ότι σε μερικές περιπτώσεις συμφωνώ εκατό τοις εκατό με αυτά που λένε αλλά ταυτόχρονα έχω την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι μας παραπλανούν;
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Ως γνωστόν, έχουμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε ό,τι θέλουμε εφόσον κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι σκεφτόμαστε. Και στις ανοιχτές κοινωνίες έχουμε το δικαίωμα να λέμε και να γράφουμε ό,τι θέλουμε με ελάχιστες εξαιρέσεις, λ.χ., τη συκοφαντική δυσφήμηση. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι ο λόγος μας είναι απόλυτα ελεύθερος και αποκλειστικά δικός μας. Διότι η σκέψη του ανθρώπου διαμορφώνεται από κάποια σχήματα που τη συγκροτούν, την «καλουπώνουν» κατά κάποιον τρόπο. Μέσα από αυτά διαβάζουμε τον κόσμο.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Οταν ο κορονοϊός χτύπησε την πόρτα μας, όλοι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι αποφάνθηκαν ότι αυτό ήταν το πρώτο κύμα και ότι έπρεπε να περιμένουμε το δεύτερο το φθινόπωρο. Δεν έπεσαν έξω.
Η αντίδραση της κυβέρνησης στον άμεσο κίνδυνο αποδείχθηκε ανέλπιστα επιτυχής. Το lockdown επιβλήθηκε νωρίς, τηρήθηκε, κι έτσι γλιτώσαμε τα πολύ χειρότερα που έπληξαν άλλες χώρες, πλουσιότερες και οργανωμένες, όπου το κράτος λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και οι υποδομές της δημόσιας υγείας είναι καλύτερες.
Σύνολο καταγραφών: 289
