Στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη η έκπληξη ήταν η διαφορά μεταξύ των 2 μεγάλων κομμάτων που εκτινάχθηκε στις 7,5% μονάδες. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις μόλις 2 μέρες πρίν έβγαζαν ισοπαλία ή τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο με διαφορά από 0,5-2 μονάδες. Απ’ την άλλη τα μικρότερα κόμματα που πάλευαν να μπούν στη Βουλή τα έφερναν συνεχώς από 2,5%-3,5% ,τονίζοντας έτσι ότι κινδυνεύουν να μπούν.
Από μια πρώτη ματιά η ανωτέρω δημοσκοπική καταγραφή αφενός μέν βοηθούσε τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να πολώσουν το κλίμα και να στρέφουν τους αναποφάσιστους (που ήταν αρκετοί μέχρι τις τελευταίες μέρες) στους δύο μονομάχους με το σκεπτικό «ψηφίζω τον ένα για να μην έρθει ο άλλος». Και επειδή η ΝΔ είχε μεγάλη συσπείρωση η πόλωση βοήθησε τον ΣΥΡΙΖΑ να ανεβάσει την συσπείρωσή του και έτσι η μικρή διαφορά που έδειχναν να φτάσει στο 7,5%.

Η κρίση του Κυπριακού το ’74 αποτέλειωσε τη χούντα και εγκαθίδρυσε την Δημοκρατία στη χώρα μας. Για 38 χρόνια το πολιτικό σκηνικό οικοδομήθηκε πάνω σε ένα δικομματικό πλαίσιο που υποστηρίχτηκε από ένα πελατειακό σύστημα και από ένα σύστημα διαπλοκής. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως της αριστεράς δεν μπόρεσαν να σπάσουν αυτό το μπλόκ του δικομματισμού παραμένοντας σταθερά στο περιθώριο και με μόνη δυνατότητα να καταθέτουν ανέξοδες κριτικές που δεν συγκινούσαν την μεγάλη πλειοψηφία.

Τον τελευταίο καιρό λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης το κύριο θέμα συζήτησης είναι βέβαια το οικονομικό. Σίγουρα λόγω και των δυσβάστακτων μέτρων που συνεχώς ρίχνουν στις πλάτες μας οι κυβερνώντες, οι πολίτες ψάχνουν εναγωνίως να βρούν ποια οικονομική πρόταση είναι η βέλτιστη για να μας βγάλει από το αδιέξοδο και να δώσει ελπίδα για το μέλλον.
Το μέλλον όμως δεν μπορεί να είναι μόνο οικονομικό αλλά κυρίως να βάζει τις βάσεις για μια κοινωνία οικοδομημένη σε άλλες αρχές και αξίες απ’ότι μέχρι τώρα και θα δίνει προτεραιότητα στην παραγωγικότητα και στην εκπαίδευση.

Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε σαν χώρα δέκτες μιας κινητοποίησης σχεδόν σε όλη την Ευρώπη με σύνθημα « Είμαστε όλοι Έλληνες». Η πανευρωπαϊκή αυτή κίνηση δεν αποτελεί μόνο μια εκδήλωση συμπάθειας προς τον σκληρά δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό , αλλά και μια αντίθεση στην πολιτική της Ε.Ε και ιδιαίτερα του Γαλλογερμανικού άξονα που σκοπό έχει να εφαρμόσει μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική με μέτρα λιτότητας που όμοιά τους δεν έχουν ξαναγίνει στην Ευρώπη.