Ο κ. Τσίπρας πέρασε από τον αντιπολιτευτικό στον κυβερνητικό λαϊκισμό. Υποσχέθηκε αρκετά δις ευρώ σε μία παλαιοκομματικού τύπου προεκλογική παροχολογία, όχι για ένα έτος, αλλά για την επόμενη τετραετία, ενώ γνωρίζει ότι δεν θα είναι στην κυβέρνηση. Επιχείρησε έτσι να προκαλέσει σύγχυση. Από την άλλη, ο κ. Μητσοτάκης δεν έκανε καμιά αναφορά σε ένα σύγχρονο κράτος πρόνοιας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αμφισβήτησε την υπαρκτή διαχωριστική γραμμή αριστεράς – δεξιάς την στιγμή που η χώρα πρέπει να έρθει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, με μια κεντροαριστερή και μια κεντροδεξιά παράταξη που αναμετρώνται προγραμματικά και όχι στη βάση του λαϊκισμού.

Το παρόν και το μέλλον μιας χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ποιότητα της εκπαίδευσης. Και ενώ αλλάζει το διεθνές περιβάλλον, στη χώρα μας η εκπαίδευση παραμένει ο φτωχός συγγενής. Όχι τόσο λόγω των χρημάτων που επενδύονται, αλλά επειδή το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα παραμένει εγκλωβισμένο σε δομές, προγράμματα και νοοτροπίες προηγούμενων δεκαετιών. Πολύ συγκεκριμένοι οι λόγοι. Αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις, συντεχνιακή τακτοποίηση ειδικοτήτων, αναχρονιστικά προγράμματα, εξεταστικοκεντρισμός και βαθμοθηρία, απουσία κάθε αξιολόγησης.

...Παντού στην Ευρώπη δύο είναι τα αντιπαρατιθέμενα στρατόπεδα. Η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά. Με αυτή την έννοια στρατηγικός ιδεολογικός αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ είναι η ΝΔ. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή κανονικότητα. Και εφόσον οι πολίτες ενισχύσουν το ΚΙΝΑΛ ώστε να πάρει διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, θα απευθυνθούμε προς τις πολιτικές δυνάμεις με συγκεκριμένες θέσεις και γνώμονα την εθνική συνεννόηση. Για να υπάρχει περιθώριο όμως πρέπει να συμφωνήσουμε ότι επείγει να ηττηθεί το κομματικό και πελατειακό κράτος γιατί αν συνεχισθεί η εναλλαγή του δεν θα έχει μέλλον η χώρα.

Η επέτειος της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη αποτελεί αφορμή για βαθύτερους προβληματισμούς. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ συνέβαλε καθοριστικά στη μεταμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας και στη δημοκρατική της εμβάθυνση. Με λάθη και αδυναμίες ασφαλώς, αφού δεν κόπηκε ο ομφάλιος λώρος με τον κρατισμό και τις πελατειακές σχέσεις. Αυτό όμως που κυρίως μένει είναι ο εκδημοκρατισμός των κυρίαρχων δομών εξουσίας που περιόριζαν τη χώρα αλλά και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις όπως το ΕΣΥ, ο ΑΣΕΠ, η Διαύγεια κ.ά.

Oι φιέστες και οι πανηγυρισμοί είναι εντελώς ακατανόητοι σε ένα θέμα που απαιτείται υπευθυνότητα και να ειπωθεί επιτέλους η αλήθεια στον ελληνικό λαό. Δεν δικαιολογούνται ούτε κατ’ ελάχιστον από τα δεδομένα και την πραγματικότητα. Το Ζάππειο είχε την σημειολογία του καθώς περάσαμε από τον αντιπολιτευτικό λαϊκισμό των Ζαππείων του Σαμαρά στον κυβερνητικό λαϊκισμό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Εγώ δεν θα πω ότι “η επιμήκυνση για το χρέος είναι ένα μακρύτερο σχοινί για να κρεμαστούμε” όπως έλεγε ο Τσίπρας το 2012, χωρίς καν να πει σήμερα ένα γενναίο mea culpa. H επιμήκυνση δέκα χρόνων για το χρέος που συμφωνήθηκε είναι ένα βήμα αλλά δεν συνιστά λύση για το χρέος.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί τροχοπέδη για την ανάκαμψη της χώρας. Διευρύνει τις παθογένειες σε όλους τους τομείς. Υπέγραψε τερατώδη πλεονάσματα με αβάσταχτες φορολογικές επιβαρύνσεις που στραγγίζουν την οικονομία. Μειώσεις συντάξεων και επισφαλής υποαμοιβόμενη εργασία οδηγούν σε απόγνωση. Διόγκωση της γραφειοκρατίας και ανυπαρξία ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων αποθαρρύνουν τις επενδύσεις. Ερασιτεχνισμοί στην εξωτερική πολιτική. O ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε επεδίωξε πραγματικά την εθνική συνεννόηση. Προφανώς χρειάζεται άλλη κυβέρνηση και πρωτίστως άλλη πολιτική, προοδευτική και όχι συντηρητική.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ειδικεύεται στις κατεδαφίσεις. Το βιώνουν καθημερινά οι πολίτες σε όλους τους τομείς. Σειρά τώρα για την κυβερνητική μπουλντόζα έχει η αυτοδιοίκηση. Αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ να επωφελείται κομματικά και να επιβιώνει επί των ερειπίων.

Ο αρμόδιος υπουργός δήλωσε ότι “είναι κοινή η προσπάθεια κυβέρνησης και αιρετών για ενδυνάμωση της αυτοδιοίκησης, για μία νέα αποκεντρωμένη οργάνωση του κράτους”. Μόνο που οι αιρετοί τον διαψεύδουν. Δεν υπήρξε κοινή προσπάθεια, η αποδυνάμωση της αυτοδιοίκησης συνεχίζεται και η αποκέντρωση ξεχάστηκε ακόμη και έως σύνθημα.

Το σκάνδαλο Novartis διερευνάται διεθνώς και στην χώρα μας. Συνδέεται άρρηκτα με την προσπάθεια πολυεθνικών εταιρειών να κερδοσκοπήσουν, μέσα από την υπέρμετρη αύξηση των φαρμακευτικών δαπανών. Στην Ελλάδα η φαρμακευτική δαπάνη επί ΝΔ, την περίοδο 2004-2009, υπερδιπλασιάστηκε από 2,4 σε 5,1 δις ευρώ, με υπερτιμολογήσεις και ανεξέλεγκτη υπερσυνταγογράφηση. Αυτό είναι σίγουρα σκάνδαλο, με τεράστιες πολιτικές ευθύνες. Αν υπάρχει όμως και εμπλοκή με χρηματισμό προσώπων, αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να διερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις.

Τα προβλήματα της χώρας αντιμετωπίζονται με εθνική συνεννόηση και όχι με τη λογική «φύγε εσύ, έλα εσύ». Ούτε βεβαίως με «μεσσιανισμούς», αυτούς τους έχει πληρώσει η χώρα. Ότι ο νέος φορέας της κεντροαριστεράς δεν είναι στρατηγικός σύμμαχος, αλλά ιδεολογικός αντίπαλος της ΝΔ. Ότι αν αναζητά δεκανίκια σε μία νέα κυβέρνηση της ΝΔ, εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε αυτόν τον ρόλο. Και θα τον ρωτούσα γιατί αν και ήταν τολμηρός ως βουλευτής σε διάφορα θέματα όπως στο σύμφωνο συμβίωσης, ως αρχηγός της ΝΔ δείχνει δέσμιος βαθιών συντηρητικών πολιτικών της παραδοσιακής δεξιάς του κρατισμού και των πελατειακών σχέσεων.

Σέβομαι το ΠΑΣΟΚ και την ιστορία του, ταυτοχρόνως όμως τονίζω ότι οι πολίτες της κεντροαριστεράς επαναδραστηριοποιήθηκαν για μια σύγχρονη προοδευτική παράταξη που θα απευθύνεται στο παρόν και στο μέλλον. Το όνομα του νέου φορέα θα πρέπει να καλύπτει το ευρύ φάσμα της σοσιαλδημοκρατίας, του προοδευτικού κέντρου και της ανανεωτικής αριστεράς. Να είναι ακόμη πιο ευρύ από το «Δημοκρατική Συμπαράταξη». Για αυτό με δεδομένο ότι η συζήτηση άνοιξε, η δική μου πρόταση είναι μία ονομασία με βαθύτερο πολιτικό περιεχόμενο, όπως Δημοκρατικό Κόμμα ή εναλλακτικά Προοδευτική Παράταξη. Σε κάθε περίπτωση οι αποφάσεις θα ληφθούν στο Συνέδριο.

Σε τρεις ημέρες γίνεται ένα αποφασιστικό βήμα για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς με την εκλογή επικεφαλής από την βάση που μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο αλλαγών στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο οι προοδευτικοί πολίτες με τη μαζική συμμετοχή τους να ισχυροποιήσουν το εγχείρημα, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, ανεξαρτήτως του τι θα ψηφίσουν την Κυριακή.

Πριν δύο χρόνια, η ΔΗΜΑΡ μαζί με το ΠΑΣΟΚ κάναμε το πρώτο σημαντικό βήμα, συγκροτώντας τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και ανοίγοντας το δρόμο για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς.