Αρθογράφος: Π.Κ. Ιωακειμίδης - Σελίδα: 1
Η ουσία και σημασία της χθεσινής Δήλωσης της Διάσκεψης Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) για την Τουρκία είναι ότι άνοιξε «μια σταδιακή και αντιστρέψιμη» διαδικασία ενίσχυσης της συνεργασίας (προώθησης της «θετικής ατζέντας») με την Τουρκία «σε τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος» κυρίως με τον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης. Ολα τα άλλα είναι εν πολλοίς τα γνωστά ωραία λόγια των διασκέψεων κορυφής (έστω κι αν και αυτά έχουν κάποια σημασία).
Η ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν ως 46ου προέδρου των ΗΠΑ σηματοδοτεί μεγάλες αλλαγές όχι μόνο για το εσωτερικό των Ην. Πολιτειών αλλά και για το παγκόσμιο σύστημα, αλλαγές που ενδιαφέρουν άμεσα και την Ελλάδα. Ποιες θα είναι όμως οι αλλαγές αυτές; Θεωρώντας το διεθνές σύστημα από αυτή τη γωνιά του πλανήτη, πέντε τάσεις/ανακατατάξεις εμφανίζονται ιδιαίτερα ισχυρές αλλά και άμεσου ενδιαφέροντος για τη θέση και τα συμφέροντά μας.
Οι διερευνητικές επαφές μεταξύ των δύο χωρών ξεκινούν στις 25 Ιανουαρίου και εφόσον τελεσφορήσουν μπορεί να οδηγήσουν στην τυπική διαπραγμάτευση και ενδεχομένως σε προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης
Η εκτίμησή μου είναι ότι το 2021 θα είναι τελικά (και κατά πάσα πιθανότητα) ο χρόνος επιστροφής της Τουρκίας στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Η «επιστροφή» έχει καταστεί αδήριτη αναγκαιότητα πρωτίστως για οικονομικούς λόγους αλλά και ευρύτερους γεωπολιτικούς. Αλλωστε κάτι τέτοιο επιδιώκεται από την Αγκυρα από τον περασμένο χρόνο χωρίς επιτυχία. Η επιστροφή στην Ευρώπη δεν σημαίνει ότι η Αγκυρα θα εγκαταλείψει τον στόχο ανάδειξης σε «περιφερειακή δύναμη».
Η Τουρκία επιχειρεί ένα εντυπωσιακό φιλευρωπαϊκό άνοιγμα. Και ανεξάρτητα αν είναι προσχηματικό ή όχι θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Αλλά, ενώ τα Συμπεράσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έδειξαν ότι η στρατηγική των κυρώσεων δεν αποδίδει, έχει ήδη αρχίσει να καλλιεργείται ξανά «εις τα καθʼ ήμας» ο μύθος ότι έρχονται σκληρές κυρώσεις τον Μάρτιο (λόγω και των αμερικανικών κυρώσεων). Δεν έρχονται.
Η συμφωνία μεταξύ Αρμενίας, Αζερμπαϊτζάν και Ρωσίας με την οποία η Αρμενία ουσιαστικά συνθηκολογεί στην παράδοση των εδαφών (επτά επαρχίες) που κατείχε και ανακατέλαβε το Αζερμπαϊτζάν στις τελευταίες στρατιωτικές επιχειρήσεις προσφέρει (και) ορισμένα ενδιαφέροντα μαθήματα στην Ελλάδα που καλό είναι να μην αγνοηθούν.
Η επικείμενη έναρξη του διερευνητικού διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποτελεί τη μόνη ίσως καλή εξέλιξη του τρέχοντος έτους, ενός δυστοπικού γενικά έτους πανδημίας και οξύτατης κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που ξεκίνησε με την υπογραφή του (παράνομου) μνημονίου Τουρκίας - Λιβύης (Νοέμβριος 2019) και συνεχίστηκε με κλιμακούμενη ένταση μέχρι πριν από λίγες μέρες.
Χωρίς αμφιβολία, τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Τουρκία / Ανατολική Μεσόγειο επιχειρούν να συγκεράσουν το μαστίγιο με το καρότο - την απειλή των κυρώσεων για την παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο αλλά και την ανάγκη για μια νέα σχέση ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και την Τουρκία.
Η εθνικιστική και ορθολογική προσέγγιση για τα ελληνοτουρκικά συγκλίνουν σε ένα κοινό σημείο: ότι έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική Τουρκία σε σχέση με αυτή που αντιμετωπίζαμε πριν από δεκαετίες. Η σημερινή Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θέλει να αναδειχθεί σε περιφερειακή ή και παγκόσμια δύναμη.
Όπως εξήγγειλε χθες ο Πρωθυπουργός, η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα (αιγιαλίτιδα ζώνη) στο Ιόνιο στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Είναι η πρώτη φορά μετά το 1936, όταν η Ελλάδα επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στα έξι μίλια από τρία, που η χώρα διευρύνει, διπλασιάζει τα χωρικά της ύδατα στο όριο (12 ν.μ.) που προβλέπει (άρθρο 3) η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS - 1982).
Π.Κ. Ιωακειμίδης
Πέντε άβολες αλήθειες για την κρίση στη Μεσόγειο | tanea.gr
ΗΤουρκία προκαλεί βάναυσα και επικίνδυνα στην περιοχή της Αν. Μεσογείου. Δεν υπάρχει καμιά τουρκική υφαλοκρηπίδα στη θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται το «Oruc Reis». Αλλά ας πούμε και πέντε «άβολες αλήθειες» που μας αφορούν και που συνήθως δεν λέγονται. Σύντομα:
Αλήθεια πρώτη: Ενώ δεν υπάρχει τουρκική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, δεν υπάρχει και νόμιμα οριοθετημένη ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στην εν λόγω περιοχή.
Η διαπραγμάτευση για το πακέτο της «Ευρώπης της Νέας Γενιάς» - το Ταμείο Ανάκαμψης και νέος πολυετής προϋπολογισμός (Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο/ΠΔΠ, 2021-2027) της ΕΕ αποδείχτηκε τελικά πολύ πιο δύσκολη άσκηση απʼ ό,τι περίμεναν πάρα πολλοί. Οι τεράστιες συνέπειες της πανδημίας δεν οδήγησαν στις συγκλίσεις απόψεων που θα έκαναν τη διαπραγμάτευση πιο εύκολη. Το ερώτημα είναι γιατί τόσες δυσκολίες; Γιατί κατά κανόνα οι διαπραγματεύσεις γύρω από χρήματα στην Ενωση είναι πάντοτε βασανιστικές, πολύ περισσότερο τώρα που τα «χρήματα είναι πάρα πολλά», 1,850 τρισ. ευρώ. Αλλά και για τρεις άλλους κύριους λόγους:
Σύνολο καταγραφών: 223
