Αρθογράφος: Π.Κ. Ιωακειμίδης - Σελίδα: 1
Η εθνικιστική και ορθολογική προσέγγιση για τα ελληνοτουρκικά συγκλίνουν σε ένα κοινό σημείο: ότι έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική Τουρκία σε σχέση με αυτή που αντιμετωπίζαμε πριν από δεκαετίες. Η σημερινή Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θέλει να αναδειχθεί σε περιφερειακή ή και παγκόσμια δύναμη.
Όπως εξήγγειλε χθες ο Πρωθυπουργός, η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα (αιγιαλίτιδα ζώνη) στο Ιόνιο στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Είναι η πρώτη φορά μετά το 1936, όταν η Ελλάδα επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στα έξι μίλια από τρία, που η χώρα διευρύνει, διπλασιάζει τα χωρικά της ύδατα στο όριο (12 ν.μ.) που προβλέπει (άρθρο 3) η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS - 1982).
Π.Κ. Ιωακειμίδης
Πέντε άβολες αλήθειες για την κρίση στη Μεσόγειο | tanea.gr
ΗΤουρκία προκαλεί βάναυσα και επικίνδυνα στην περιοχή της Αν. Μεσογείου. Δεν υπάρχει καμιά τουρκική υφαλοκρηπίδα στη θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται το «Oruc Reis». Αλλά ας πούμε και πέντε «άβολες αλήθειες» που μας αφορούν και που συνήθως δεν λέγονται. Σύντομα:
Αλήθεια πρώτη: Ενώ δεν υπάρχει τουρκική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, δεν υπάρχει και νόμιμα οριοθετημένη ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στην εν λόγω περιοχή.
Η διαπραγμάτευση για το πακέτο της «Ευρώπης της Νέας Γενιάς» - το Ταμείο Ανάκαμψης και νέος πολυετής προϋπολογισμός (Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο/ΠΔΠ, 2021-2027) της ΕΕ αποδείχτηκε τελικά πολύ πιο δύσκολη άσκηση απʼ ό,τι περίμεναν πάρα πολλοί. Οι τεράστιες συνέπειες της πανδημίας δεν οδήγησαν στις συγκλίσεις απόψεων που θα έκαναν τη διαπραγμάτευση πιο εύκολη. Το ερώτημα είναι γιατί τόσες δυσκολίες; Γιατί κατά κανόνα οι διαπραγματεύσεις γύρω από χρήματα στην Ενωση είναι πάντοτε βασανιστικές, πολύ περισσότερο τώρα που τα «χρήματα είναι πάρα πολλά», 1,850 τρισ. ευρώ. Αλλά και για τρεις άλλους κύριους λόγους:
H πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία μετά από καιρό του έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν είναι μια αξιοσημείωτη εξέλιξη στο μέτρο που μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο της συνεχούς έντασης. Ενα πρώτο καλό βήμα (που είχαμε προτείνει από τη θέση αυτή πολλές φορές). Ομορες χώρες δεν μπορεί παρά να είναι σε σταθερή επικοινωνία (οι δύο ηγέτες είχαν να μιλήσουν εδώ και έξι μήνες. Αδιανόητα πράγματα ακόμη και για την υποσαχαρική Αφρική!). Αρκεί να υπάρξει τώρα και το κατάλληλο follow-up από τις δύο πλευρές σε πράξεις και λόγια. Αυτό συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, ότι θα πρέπει πρώτα απʼ όλα να σταματήσει η «αμετροέπεια του λόγου» και από τις δύο πλευρές.
Και εν μέσω πανδημίας και με κλειστά τα σύνορα, η Ευρώπη (Ευρωπαϊκή Ενωση - ΕΕ) ανακάλυψε ότι τελικά έχει ανάγκη τους μετανάστες. Το ίδιο ανακάλυψε και η Ελλάδα. Η Γερμανία διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να συλλέξει τα περίφημα (και εξόχως γευστικά) άσπρα σπαράγγια της γιατί οι πολωνοί κυρίως εργάτες έχουν παγιδευτεί στην πατρίδα τους. Η Ελλάδα ότι τα φρούτα μπορεί να σαπίσουν στο έδαφος καθώς πολλοί εργάτες από την Αλβανία έχουν επίσης αποκλεισθεί στη χώρα τους λόγω κλειστών συνόρων εξαιτίας της πανδημικής κρίσης. Και το Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ) ανακάλυψε ότι χάρη στους μετανάστες μπορεί να λειτουργήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS). Ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ευχαρίστησε δημόσια δύο νοσοκόμες που του έσωσαν τη ζωή όταν ήταν στο νοσοκομείο, η μία από τη Νέα Ζηλανδία και η δεύτερη από την Πορτογαλία. Στην Ελλάδα μετανάστες και πρόσφυγες είχαν παρουσιαστεί και με αφορμή την έκρυθμη κατάσταση στον Εβρο ως η περίπου μεγάλη απειλή για τη χώρα.
Η πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - ΕΚΤ του 2015 (PSPP) έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων νομικού και πολιτικού περιεχομένου. Η απόφαση αυτή ανοίγει τον δρόμο ή μάλλον την όρεξη για νέες προσφυγές και για το νέο πρόγραμμα της ΕΚΤ (PEPP). Οπως ανοίγει την όρεξη και Πολωνίας και Ουγγαρίας να εκμεταλλευθούν τη κατάσταση. Από μια πολιτική άποψη, η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου μπορεί αναλυτικά να διακριθεί σε δύο σκέλη: (α) σʼ αυτό που αναφέρεται και αμφισβητεί νομιμότητα Απόφασης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ECJ) και (β) στο σκέλος που αμφισβητείται η νομιμότητα των πράξεων της ΕΚΤ. Το δεύτερο ακολουθεί το πρώτο.
Το γεγονός ότι ο εκβιασμός που επιχείρησε ο Ερντογάν απέναντι στην Ευρώπη με το άνοιγμα των συνόρων (Εβρος) για πρόσφυγες και μετανάστες δεν πέρασε – και δεν έπρεπε να περάσει – είναι σημαντικό. Ελλάδα και Ευρώπη αντέδρασαν λίγο-πολύ σωστά στον εκβιασμό αυτόν (αν και η αναστολή ασύλου και κλειστά σύνορα σε μια ανοιχτή Ευρώπη – Σένγκεν δεν είναι και το πλέον ευπρόσδεκτο μέτρο παρά μόνο ως προσωρινή λύση ανάγκης που το επιτρέπει και το δίκαιο της ΕΕ). Ο Ερντογάν επιχείρησε να χρησιμοποιήσει ως όπλα (weaponize) απελπισμένους πρόσφυγες και μετανάστες για να πετύχει πολιτικούς στόχους και να βγει από την περιπέτειά του στη Συρία. Αλλά θα πρέπει να αναγνωρισθεί ότι τη δυνατότητα στον Ερντογάν να εκβιάζει με τον τρόπο αυτό του την έδωσε η ίδια η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και γι’ αυτό οι ευθύνες της για την κατάσταση που επικρατεί στα εξωτερικά της σύνορα (σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας) είναι τεράστιες.
Η επιστολή του υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών M. Πομπέο προς τον έλληνα Πρωθυπουργό με την ευκαιρία της ανανέωσης της αμυντικής συμφωνίας είναι οπωσδήποτε χρήσιμη και καλώς εστάλη. Αλλά δεν συνιστά ούτε αμερικανική δέσμευση για κάτι συγκεκριμένο, ούτε βεβαίως εγγυήσεις για την Ελλάδα σε περίπτωση που δεχθεί ένοπλη επίθεση. Και επιπλέον δεν έχει καμιά σχεδόν σχέση με την επιστολή που ο (τότε) υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κίσινγκερ απέστειλε προς τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών Δ. Μπίτσιο στις 10 Απριλίου 1976 (με την ευκαιρία και πάλι της αναθεώρησης των αμυντικών συμφωνιών Ελλάδας - ΗΠΑ). Η σύγκριση μάλιστα των δύο επιστολών πιστοποιεί το πόσο δραματικά άλλαξε η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών προς το χειρότερο σε ό,τι αφορά αυτή τη συγκεκριμένη πτυχή μεταξύ 1976 και σήμερα.
Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (διάσκεψη κορυφής ΕΕ) της περασμένης εβδομάδας για το διαβόητο μνημόνιο-συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης είναι πολλαπλώς σημαντικά (αν και θα μπορούσαν να είναι και ακόμη ισχυρότερα). Δείχνουν ότι η Ελλάδα δεν είναι και τόσο μόνη όπως προσπαθούν να μας πείσουν ένας οιονεί λόχος αποστράτων (στρατηγοί, ναύαρχοι πτέραρχοι) και ορισμένοι άλλοι αναλυτές. Και δεν θα είμαστε μόνοι και σε περίπτωση εάν, ο μη γένοιτο, τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο και κλιμακωθούν σε κάτι χειρότερο, σε θερμή σύγκρουση. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όχι μόνο καταδίκασε την έκνομη συμπεριφορά Τουρκίας και Λιβύης, αλλά κήρυξε και το διαβόητο μνημόνιο ως παράνομο, μη σύννομο με το Δίκαιο της Θάλασσας.
Π.Κ. Ιωακειμίδης
Η Τουρκία κλιμακώνει επικίνδυνα, στα όρια της σύγκρουσης, τη συμπεριφορά της στην περιοχή (Αν. Μεσόγειο, Αιγαίο) με ενέργειες που παραβιάζουν βάναυσα το Διεθνές Δίκαιο (ειδικότερα τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας – 1982) αλλά και τη γεωγραφία και την κοινή λογική. Οπως λ.χ. το διαβόητο μνημόνιο για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, χωρών που δεν έχουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ τους, καθώς ούτε παρακείμενες ούτε απέναντι χώρες (adjacent or opposite) είναι για να κάνουν οριοθέτηση όπως ορίζει το Δίκαιο της Θάλασσας. Αλλά και η προσπάθεια να οικειοποιηθεί πλήρως την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) μεταξύ 28ου και 32ου μεσημβρινού, μεταξύ δηλαδή της Ρόδου και των ανατολικών ακτών της Κύπρου, αγνοώντας το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, κ.λπ. Ολα αυτά είναι απεριφράστως καταδικαστέα. Η Τουρκία παρανομεί. Συμφωνούμε σε αυτό. Και ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με σθεναρό τρόπο επίσης συμφωνούμε.
Η διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο για να γιορτάσει τα εβδομήντα χρόνια από την ίδρυση της συμμαχίας ανέδειξε περισσότερο τις πολλαπλές διαιρέσεις και τα προβλήματα παρά την ενότητα του χώρου. Ολοι εναντίον όλων. ΗΠΑ, Γαλλία, Τουρκία, Γερμανία, Βαλτικές χώρες και βέβαια Ελλάδα, κ.ά. με αποκλίνουσες απόψεις και βαθιές αντιθέσεις. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Εμ. Μακρόν (στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του στον «Economist»), ο οποίος περιέγραψε το ΝΑΤΟ ως «εγκεφαλικά νεκρό» (brain-dead) ανέδειξαν το πρόβλημα, έστω και λίγο άγαρμπα. Αλλά οι δηλώσεις αυτές, παρά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, τάραξαν τα νερά.
Σύνολο καταγραφών: 215
