Οι αρνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς στην ειλικρινή και γενναία πρόταση συνεργασίας του Σωκράτη Φάμελλου, έδειξαν ότι η υπόθεση των συνεργασιών θα είναι πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο φανταζόμασταν, παρά την πλειοψηφική της απήχηση στην κοινωνία.

Την επομένη της εκλογής του Σωκράτη Φάμελλου στην ηγεσία του κόμματος είχα γράψει στο Dnews ότι η συμμετοχή σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα απέδειξε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία παραμένει μία σταθερά σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό».

1. Η χώρα βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραπαίει. Η προοδευτική αντιπολίτευση δυσκολεύεται να πείσει για εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.

2. Καμία κυβέρνηση, πουθενά στον κόσμο, δεν στάθηκε έχοντας απέναντι τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

3. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τελειώσει. Θα προσποιείται τον πρωθυπουργό μέχρι να βρεθεί λύση αναβάπτισης της Δεξιάς.

4. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσποιείται τον πρωθυπουργό, ο Νίκος Ανδρουλάκης προσποιείται τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευση

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ποτέ δεν υπήρξε γραμμή της κυβέρνησης όσα είπαν τις προηγούμενες ημέρες οι ακραίοι της κυβέρνησης. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το σήμα γι’ αυτή τη γραμμή το έδωσε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη συνέντευξή του στην Καθημερινή λίγες ημέρες νωρίτερα και η οποία έφερε τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Κάποιοι θέλουν να μας οδηγήσουν σε ζούγκλα».

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μια νέα μεταβολή της κυβερνητικής γραμμής σχετικά με τις συγκεντρώσεις της Παρασκευής για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το έγκλημα των Τεμπών.

Μετά από όσα συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε απαιτούνται η μέγιστη ενότητα, συντροφικότητα και συλλογικότητα. Χρειάζεται παράλληλα ένας αέρας ανανέωσης στη δημόσια εικόνα του κόμματος, που θα συνδυάζεται, όμως, με την εμπειρία και τη στιβαρή πολιτική παρουσία που αποπνέουν σιγουριά και εμπιστοσύνη.

Το μέτρο της επιτυχίας της εκλογής προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι μόνο το γεγονός ότι σημειώθηκε μια πολύ ικανοποιητική συμμετοχή μετά από μία χρονιά πρωτοφανούς κρίσης και απαξίωσης, με τρεις διασπάσεις και δραματική συρρίκνωση της εκλογικής του επιρροής.

Η διχαστική ομιλία Κασσελάκη στην έναρξη των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής επιτάχυνε τις εξελίξεις, ενώ η κατάπτυστη δήλωσή του στο τέλος επιβεβαίωσε την ορθότητα της απόφασής μας.

Η υπερψήφιση της πρότασης μομφής σε βάρος του Στέφανου Κασσελάκη και η έκπτωσή του από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το τελευταίο όπλο που είχε να επιστρατεύσει το κόμμα μας απέναντι στον κίνδυνο της οριστικής και αμετάκλητης απαξίωσής του.

...Ο Στέφανος Κασσελάκης τον τελευταίο καιρό συνηθίζει να καλεί στελέχη του κόμματος που διαφωνούν μαζί του, να τοποθετηθούν καθαρά για τις προθέσεις τους. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ίδιος είναι που δεν κάνει καθαρές τις προθέσεις του για το τι επιδιώκει. Αλλωστε, εκλέχτηκε πρόεδρος λέγοντας, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ελάχιστα και για το ποιος είναι και για το πολιτικό του σχέδιο. Δεν μπορεί να επικαλείται λοιπόν ούτε τις εκλογές που έγιναν πέρσι ενώ έχουν έρθει τα πάνω κάτω ούτε και να κρύβεται πίσω από την Κεντρική Επιτροπή αδιαφορώντας για τη γνώμη της βάσης στην οποία διαρκώς ομνύε

-Γιατί άνοιξε τώρα η συζήτηση; Λόγω του περαιτέρω κατακερματισμού στις ευρωεκλογές με δύο - πλέον - μεσαία κόμματα στον προοδευτικό χώρο. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μετά το 17,8%, παρά την εκλογή νέας ηγεσίας, όχι μόνο απέτυχε να ανακτήσει την κυβερνητική του προοπτική, αλλά απομακρύνθηκε και άλλο από αυτή χάνοντας επιπλέον 3%. Το δε ΠΑΣΟΚ έμεινε στάσιμο και οδηγείται σσωκομματικές εκλογές. Κι όλα αυτά, ενώ η Νέα Δημοκρατία έχασε σχεδόν 13% μέσα σε ένα χρόνο. Το μήνυμα των πολιτών είναι σαφές: “Κανείς μόνος του δεν μπορεί. Βρείτε τα!”.

Ανησυχούν: Αυτό που έγινε για να αποτραπεί η νίκη της Ακροδεξιάς στη Γαλλία, γιατί να μη γίνει για να αποτραπεί μια τρίτη τετραετία Μητσοτάκη στην Ελλάδα;

«Οι όποιοι παραλληλισμοί είναι άστοχοι, καθώς η Γαλλία έχει εκλογικό σύστημα δύο γύρων, ενώ από το αποτέλεσμα διαφάνηκε η διάθεση γενικότερης συνεργασίας απέναντι στη Λεπέν» ανέφεραν χθες μεταξύ άλλων οι κυβερνητικές πηγές για τη νίκη του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, μαρτυρώντας τουλάχιστον την αμηχανία της Νέας Δημοκρατίας για το αποτέλεσμα.

Άλλοτε πολέμιοι της Συμφωνίας, σήμερα ομνύουν στην τήρησή της. Πρώτος από όλους ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τελικά, απ’ ό,τι φαίνεται, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν «αντάλλαξε τη Μακεδονία με τις συντάξεις».

Στις 24 Ιανουαρίου 2019, στην ιστορική του ομιλία στη Βουλή για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο τότε Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Να τελειώσει αυτή η υποκρισία, 30 χρόνια υποκρισία. Να τελειώσει αυτή η εκκρεμότητα». Πέντε χρόνια μετά, η υποκρισία είναι ακόμη εδώ.

«Δεν απορροφήθηκαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Δεν προχώρησαν ώριμες αντιπλημμυρικές μελέτες και έργα. Δεν κατανεμήθηκαν όπως έπρεπε οι υλικοί και οι ανθρώπινοι πόροι. Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, το δήθεν επιτελικό κράτος απέτυχε και στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των πλημμυρών…»

Για «πλήρη ανετοιμότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που για ακόμα μία φορά, άφησε τη χώρα μας στο έλεος των πυρκαγιών και των πλημμυρών, την ώρα που ανθρώπινες ζωές χάθηκαν τόσο άδικα” έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Στέργιος Καλπάκης στην Κυριακάτικη Kontranews.

Το δυστύχημα στα Τέμπη βύθισε τη χώρα στο πένθος. Το συλλογικό τραύμα είναι βαθύ και είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να το επουλώσει σύντομα η ελληνική κοινωνία. Ειδικά οι νέοι άνθρωποι, μαθητές και φοιτητές, βιώνουν αυτές τις ημέρες μια τραγωδία της γενιάς τους. Παρακολουθώντας κανείς τις μεγάλες νεανικές κινητοποιήσεις βλέπει την αίσθηση της κρατικής αδιαφορίας να συνυπάρχει με τη δυσπιστία για την πορεία των ερευνών.

Oι επικείμενες εκλογές έχουν χαρακτηριστεί από πολλούς ιστορικές και ορθώς. Από την πλευρά του, ο Κ. Μητσοτάκης και το σύστημα που τον στηρίζει θα παίξουν τα ρέστα τους προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Και έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν, οικονομικούς και άλλους. Από την πλευρά της Αριστεράς και της μεγάλης λαϊκής πλειονότητας, δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκλογική αναμέτρηση που θα κρίνει πρώτα απ’ όλα την πορεία της χώρας ως σύγχρονης Δημοκρατίας.