Τις τελευταίες ημέρες, η συζήτηση για την καταγραφή της μαθησιακής διαδικασίας δείχνει να ξεφεύγει από το ζητήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, λόγω των περιοριστικών μέτρων, και να επεκτείνεται στο ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών με αυτό τον τρόπο.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος μίλησε για μέσο διαμόρφωσης γνώμης για το εκπαιδευτικό έργο. Από κοντά και ο Άρης Πορτοσάλτε. Όσο για τον Γρηγόρη Ψαριανό… είναι γνωστή πλέον η εμμονική εχθρότητα ορισμένων πρώην αριστερών για οποιοδήποτε αίτημα των εργαζομένων, εν προκειμένω των εκπαιδευτικών.

Η διαδικασία μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία σʼ ένα σύγχρονο και μαζικό κόμμα της αριστερής προοδευτικής παράταξης προϋποθέτει συγκεκριμένες απαντήσεις σε τρία βασικά ερωτήματα: Τι κάναμε; Τι θέλουμε να κάνουμε; Τι κόμμα θέλουμε να είμαστε; Με άλλα λόγια, αποτίμηση της κυβερνητικής εμπειρίας, προγραμματικές θέσεις για το αύριο, μοντέλο κόμματος. Ερωτήματα που ναι μεν συνδέονται μεταξύ τους, αλλά και το καθένα έχει την αυτονομία του στη συζήτηση που γίνεται, διαφορετικά χαρακτηριστικά και βαρύτητα. Ειδικά, όταν στη διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται πλέον η ΝΔ με μια νεοφιλελεύθερη και υπερσυντηρητική ατζέντα. Οπότε, το περιεχόμενο της συζήτησης και οι απαντήσεις που θα δώσουμε θα πρέπει να υπηρετούν τον στόχο μας για μια νέα προοδευτική κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.

Οι πέντε πρώτοι μήνες διακυβέρνησης ήταν αρκετοί για να αποκαλυφθεί το νεοφιλελεύθερο, υπερσυντηρητικό κι αυταρχικό σχέδιο της Ν.Δ. Βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε μια προσπάθεια παλινόρθωσης των πιο συντηρητικών απόψεων και των πρακτικών που μας οδήγησαν στην κρίση. Τους πέντε αυτούς μήνες, αλλά και στη συνέχεια, δεν δοκιμάζεται και δεν θα δοκιμαστεί μόνο η αντοχή της ελληνικής κοινωνίας σε νέες πολιτικές λιτότητας. Αλλά και η ανοχή της σε φαινόμενα παλαιοκομματισμού, στην αστυνομική αυθαιρεσία, στην ξενοφοβία και το ρατσισμό, στη συρρίκνωση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η άνοδος της Ν.Δ. στην εξουσία έγινε με στόχο την παλινόρθωση των πιο συντηρητικών απόψεων και των πρακτικών που μας οδήγησαν στην κρίση, αλλά και με διάθεση ρεβανσισμού απέναντι στην Αριστερά και σε ό,τι αυτή πρεσβεύει. Έγινε με στόχο την αμφισβήτηση του ιδεολογικού παραδείγματος της μεταπολίτευσης. Της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής, της ανοιχτής και ανεκτικής κοινωνίας, που κατακτήθηκαν με τους αγώνες του ελληνικού λαού και την Αριστερά στην πρώτη γραμμή όλη την μεταπολεμική περίοδο.

Αυτή η ερώτηση κυριαρχεί τις τελευταίες ημέρες στις συζητήσεις χιλιάδων μελών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Στόχος μας είναι η υπόθεση αυτή να απασχολήσει πολλούς περισσότερους το επόμενο διάστημα. Κυρίως τη νέα γενιά, όπου στις τελευταίες εκλογές αναδειχθήκαμε πρώτο κόμμα.

Όχι, δε θα διαβάσετε μια ακόμη κριτική για την πολυσυζητημένη ταινία. Δεν είμαι άλλωστε ο κατάλληλος να το κάνω. Ούτε, όμως, και μια ανάλυση για την ψυχική υγεία και τη μεταφορά της στον κινηματογράφο. Το γεγονός ότι ο Τοντ Φίλιπς δεν κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει ότι το Gotham City είναι η Νέα Υόρκη των αρχών της δεκαετίας του ΄80 μας προκαλεί να προσεγγίσουμε τα γεγονότα έξω από το σύμπαν της DC Comics, να τα εντάξουμε στον ιστορικό χρόνο και να συζητήσουμε για το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζονται.

Η συνδιάσκεψη της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιείται σε μέρες ιδιαίτερα κρίσιμες για την ευρύτερη περιοχή μας. Και με δεδομένο ότι η νεολαία διαχρονικά αποτελεί δύναμη προώθησης της ειρήνης και της αλληλεγγύης, θεωρώ πραγματικά τη διαδικασία που ξεκίνησε σήμερα ιδιαίτερα χρήσιμη, προκειμένου να σταλεί ένα ουσιαστικό και επίκαιρο πολιτικό μήνυμα.

Από πολλούς νέους η αποχή ερμηνεύεται ως πολιτική στάση απέναντι σ’ ένα σύστημα στο οποίο δεν μπορούν να παρέμβουν για να βελτιώσουν την καθημερινή τους ζωή. Ωστόσο, πιστεύω ότι η αποχή είναι ένας επικίνδυνος και ολισθηρός κατήφορος από τον οποίο βγαίνουν κερδισμένες οι δυνάμεις της ακροδεξιάς, αλλά και τα οικονομικά συμφέροντα που επιδιώκουν μικρότερες αμοιβές και χειρότερες εργασιακές συνθήκες για τους νέους. Σε αυτές τις Ευρωεκλογές οι νέοι καλούμαστε να αποφασίσουμε σε ποια Ευρώπη θέλουμε να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε, να ταξιδέψουμε, να ερωτευτούμε. Σε ποια Ευρώπη θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας.

Την περασμένη Παρασκευή ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να κηρύξει τα σύνορα ΗΠΑ - Μεξικού σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ώστε να εξασφαλίσει τους πόρους για την κατασκευή του αντιμεταναστευτικού τείχους παρακάμπτοντας το Κογκρέσο. Οι Δημοκρατικοί αντέδρασαν με αναφορές για κατάχρηση εξουσίας και προανήγγειλαν προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Είχε προηγηθεί το μεγαλύτερο σε διάρκεια στην αμερικανική ιστορία «λουκέτο» (shutdown) στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες, λόγω της πεισματικής άρνησης των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο να συμφωνήσουν με τη χρηματοδότηση του τείχους. Μετά την ανάκτηση του ελέγχου της Βουλής των Αντιπροσώπων, οι Δημοκρατικοί «βάζουν δύσκολα» στον Αμερικανό πρόεδρο

Πιστεύω ότι ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε για το μέλλον της χώρας πρέπει να συναντιέται με τη νοοτροπία λειτουργίας του πολιτικού μας χώρου. Το «Πρόγραμμα Ελλάδα» αναφέρεται σε υπερβάσεις, σε μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμούς, στην ανάγκη να δοθεί ζωτικός χώρος σε υγιείς δυνάμεις της παραγωγής και της καινοτομίας, αλλά και σε αυτούς που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό σε μια χώρα όπου οι κοινωνικές ανισότητες είναι οι μεγαλύτερες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να λειτουργούμε και ως πολιτικός χώρος.