Αρθογράφος: Λευτέρης Παπαγιαννάκης - Σελίδα: 1
Η πανδημία κυριαρχεί τους τελευταίους 18 τουλάχιστον μήνες στην παγκόσμια ειδησεογραφία, και δικαιολογημένα, αφού έχει αλλάξει αυτό που γνωρίζαμε ως κανονικότητα με συντριπτικό τρόπο. Παρʼ όλο που σιγά σιγά και λόγω του εμβολιασμού υπάρχει μια γενική αίσθηση ότι τα πράγματα επανέρχονται, με την άρση περιοριστικών μέτρων και επαναφορά δραστηριοτήτων, η πανδημία και το κόστος της, ψυχολογικό, κοινωνικό, οικονομικό κτλ., είναι παρόντα. Κάποιες από τις «συνήθειες» θα μείνουν μαζί μας αρκετό καιρό, ίσως για πάντα, όπως και να ορίζεται χρονικά αυτό.
Οι φασιστικές επιθέσεις στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης σχεδόν ένα χρόνο από την απόφαση της δικαιοσύνης που αναγνώρισε τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση, έφερε εκ νέου στη δημοσιότητα το ερώτημα για το εάν με την απόφαση αυτή τελειώσαμε με τον φασισμό. Η απάντηση είναι όχι ειδικά από τη στιγμή που οι επιθέσεις αυτές υποστηρίζονται από τη Χρυσή Αυγή με ανακοίνωση του γραφείου Τύπου.
Ο Πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στον Μ. Τσιντσίνη στην «Καθημερινή» έκανε αναφορά σε πολλά ζητήματα που η κυβέρνηση κλήθηκε να διαχειριστεί τα τελευταία δύο χρόνια όπως την πανδημία και τις επιπτώσεις της. Αυτό όμως που δημιούργησε ερωτηματικά είναι η σπουδή του να παρουσιάσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως πρόβλημα για τη δημοκρατία, μάλιστα έκανε την αναφορά δύο φορές για να δώσει έμφαση.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε χθές την πρότασή της για ένα νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, με την οποία προσπαθεί να μετουσιώσει σε κοινή ευρωπαϊκή πολιτική τα μαθήματα και τις δυσλειτουργίες της προσφυγικής "κρίσης" του 2015.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δήλωσε σε συνέντευξή του ότι μέχρι το Πάσχα οι πρόσφυγες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη Λέσβο θα μεταφερθούν στην ενδοχώρα, περίπου 12.000 άνθρωποι. Αυτή η δήλωση εγείρει ερωτήματα και από την απάντηση των οποίων θα γίνει αντιληπτό το σχέδιο της κυβέρνησης για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα που απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε: πού θα πάνε, πού θα μείνουν, με ποιον τρόπο θα ενταχθούν όσοι πάρουν άσυλο, πώς θα εξασφαλιστεί η πρόσβαση στην παιδεία, στην υγεία και άλλες βασικές υπηρεσίες κ.λπ.
Μετά από πεντέμισι χρόνια διαδικασίας, η δίκη της Χρυσής Αυγής φτάνει στο τέλος της καθώς η πρόεδρος του δικαστηρίου ανακοίνωσε ότι στις 7 Οκτωβρίου 2020 θα εκδοθεί η απόφαση.
Η Πλατεία Βικτωρίας έγινε γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο το 2015, όταν βρέθηκε στο επίκεντρο αυτού που ονομάστηκε «προσφυγική κρίση» μαζί με την Ειδομένη και τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου. Η πλειονότητα των προσφύγων που διέσχισαν την Ελλάδα, πέρασαν κάποια στιγμή από την ιστορική πλατεία της Αθήνας.
Αυτή τη φορά η στροφή των 360 μοιρών έγινε. Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός βρίσκονται στο ίδιο σημείο με πριν, με τη διαφορά ότι οι συνθήκες είναι χειρότερες. Ξεκινήσαμε τη στροφή μέσα σε πρόγραμμα και την ολοκληρώσαμε εκτός προγράμματος, χωρίς να έχουμε πληρώσει το ΔΝΤ και με κλειστές τράπεζες. Επίσης έχουμε για παρακαταθήκη το, πράγματι πολύ ισχυρό, όχι στο δημοψήφισμα.
Με αφορμή την πυρκαγιά στο εργοστάσιο ανακύκλωσης στον Ασπρόπυργο γίναμε ακόμα μία φορά μάρτυρες τις ατέρμονης επανάληψης μιας εκ των αγαπημένων φράσεων των διοικούντων: δεν είμαι αρμόδιος. Ολοι δήλωσαν αναρμόδιοι όταν επί πέντε ημέρες το Λεκανοπέδιο «ποτίζεται» με διοξίνη, ένα εξαιρετικά επικίνδυνο τοξικό χημικό, το οποίο θα βρίσκουμε στο νερό και στην τροφική αλυσίδα τα επόμενα χρόνια και που θέτει σοβαρά ζητήματα δημόσιας υγείας.
Με αφορμή την πρόσκληση της Χρυσής Αυγής στο ΕΣΕΠ, δεν μπορώ να μη σχολιάσω την επιλογή και των άλλων κομμάτων, Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, να παραστούν χωρίς καν να αντιδράσουν στην παρουσία του κατηγορούμενου υμνητή του Χίτλερ, Χρήστου Παπά. Η αποχώρηση είναι το λιγότερο που θα έπρεπε να πράξουν, πρέπει η αντιπολίτευση να έχει πιο καθαρή και συνολική θέση απέναντι στους ναζί
Η συγκριτικά υψηλή ανεργία, που θίγει ακόμα περισσότερο τις γυναίκες και τους νέους, αναγνωρίζεται ως μείζον ζήτημα απ’ όλα τα ρεύματα επιστημονικής, κοινωνικής και πολιτικής σκέψης και δράσης. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο για μια ιδιαίτερη, αλλά πολύ σοβαρή διάσταση του όλου ζητήματος. Το γεγονός δηλαδή ότι η (υψηλή) ανεργία των νέων (25-29 ετών) θίγει περισσότερο τους κατά τεκμήριο ειδικευμένους και λιγότερο τους ανειδίκευτους.
Η έρευνα δεν είναι αυτοσκοπός ... είναι επένδυση"! Κάπως έτσι συμπυκνώθηκε (από τα πλέον αρμόδια χείλη κι από το βήμα της Βουλής) ο πυρήνας της σκέψης και της πολιτικής που "επενδύθηκε" στο νέο νόμο για την έρευνα. Απίστευτο, αλλά μέσα σε λίγες φράσεις διαγράφεται η ιστορία της επιστήμης και της τεχνολογίας, αμφισβητείται το θεμέλιο του εκπαιδευτικού και ερευνητικού συστήματος. Από εδώ και πέρα το όλο σύστημα αναζήτησης της γνώσης δικαιούται να υπάρχει αν και μόνο αν αποδίδει ως επένδυση και εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμα συμφέροντα.
Σύνολο καταγραφών: 28
