Αρχείο κειμένων: Άρθρα/ Κοινωνία-Δικαιώματα - Σελίδα: 39
Πριν απαντηθεί το ερώτημα θα πρέπει να απαντηθεί μία προκαταβολική ένσταση. Έχουν σχέση τα κόμματα με τις ΜΚΟ;
Πολλοί πιστεύουν πως όχι. Η άποψη αυτή βολεύει. Εάν υπάρχει μόνο ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής – η έννοια «κόμμα»- τότε υπάρχει και ένα βολικό μονοπώλιο.
Το φαινόμενο της διαφθοράς των δικαστών ανθεί, ανεξαιρέτως, σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες. Ας μην ξεχνάμε, υποκριτικά, το εξής για παράδειγμα γεγονός: Το 1995, η Ένωση για την προστασία των φορολογουμένων του Παρισιού κατέφυγε στην εισαγγελική αρχή για να καταγγείλει τη διεφθαρμένη διαχείριση των δημοτικών ακινήτων από τον Αλέν Ζιπέ.
Με τη μεγάλη καταστροφή στη νοτιοανατολική Ασία, τη δυναμική αρωγής στους επιζώντες και το σκίρτημα της παγκόσμιας ευαισθησίας οφείλουμε να είμαστε ταπεινοί. Ιδίως σε σχέση με κάποια μεταφυσικά ερωτήματα που αναπόφευκτα πλανώνται στην ατμόσφαιρα έπειτα από ένα τέτοιο κακό...
Κύριε Υπουργέ, διάβασα με ενδιαφέρον τις εξαγγελίες σας για την επί το αυστηρότερον μεταρρύθμιση του ΚΟΚ και για μια ακόμη φορά αναρωτήθηκα αν ζείτε και σεις σ’ αυτή τη χώρα που ζω κι εγώ ή σε κάποια φανταστική χώρα. Θεωρήσατε ότι το βασικό πρόβλημα είναι το ύψος των προστίμων, και τα αυξήσατε δεόντως.
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Στη Ραμνούντα, στη Βραυρώνα, στη Σαλαμίνα έφθασα σε αρχαιολογικούς χώρους κλειστούς, απρόσιτους, έρημους. Άλλους βρήκα ανοιχτούς, αλλά χωρίς τουαλέτες.
Μόνο ως αυτοκτονική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πολιτική της Ν.Δ. στον τομέα της υγείας. Αφού δημιούργησε υπέρμετρες προσδοκίες με τις προεκλογικές και μετεκλογικές της εξαγγελίες ...έρχεται τώρα με τις σχεδόν μηδαμινές αυξήσεις για την υγεία στον προϋπολογισμό του 2005...να τινάξει στον αέρα τις όποιες δυνατότητες υπήρχαν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του ΕΣΥ.
Περισσότερο και από το κεντρικό διακύβευμά της -δηλαδή τον έλεγχο των πετρελαίων- είμαι βέβαιος ότι η αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ θα σημαδέψει τη σύγχρονη ιστορία τουλάχιστον για μία από τις απώτερες, τις «παράπλευρες» συνέπειές της.
Αμερικανοί στρατιώτες, που βασάνιζαν Ιρακινούς κρατουμένους στις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ, δήλωσαν ότι εκτελούσαν εντολές των ανωτέρων τους. Και οι συγγενείς και φίλοι τους από την Αμερική υποστήριξαν ότι οι βασανιστές στον προηγούμενο βίο τους ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι, νομοταγείς πολίτες, ενάρετοι οικογενειάρχες, συμπονετικοί γονείς, καλοί σπουδαστές ή επαγγελματίες.
Οι Αμερικανοί και Βρετανοί στρατιώτες στο Ιράκ δεν πήραν εκπαίδευση στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ούτε ελέγχθηκαν ποτέ γι’ αυτό. Τα βασανιστήρια των κρατουμένων και οι φόνοι αμάχων στη Βασόρα δεν ήταν μεμονωμένο φαινόμενο. Για το λόγο αυτό, ακόμα και αν η ηγεσία δεν διέταξε τα βασανιστήρια και τους φόνους -όπως μας ανακοινώθηκε επίσημα- δεν αθωώνεται.
Στην αρχή του 21ου αιώνα, μάλιστα, καθώς η δυναμική του καπιταλισμού επενδύει πλέον σε παγκοσμιοποιημένες λειτουργίες και εξουσίες, το έθνος γίνεται αμυντικό πρόχωμα απέναντι στις τελευταίες.
Τούτη τη βδομάδα, η ιδέα της πολυπολιτισμικότητας, της αλληλοανοχής, της συμβίωσης δέχτηκε δυο συγκλονιστικά πλήγματα. Το ένα είναι το πογκρόμ στο Κόσοβο και το άλλο η δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς.
Αν στις θεματολογίες του ντιμπέιτ υπήρχε και εκείνη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αν εγώ ήμουν ένας από εκείνους που υπέβαλαν ερωτήσεις στους πολιτικούς αρχηγούς, θα ρωτούσα μεταξύ άλλων τα εξής:
Σύνολο καταγραφών: 470
