Επίκειται η ανακοίνωση του τρόπου ελάφρυνσης της δαπάνης των νοικοκυριών για το ηλεκτρικό ρεύμα από τον Ιούλιο και μετά. Υπάρχουν δύο σχέδια στο τραπέζι. Το ένα είναι ριζοσπαστικό και δεν αφαιμάζει τον κρατικό προϋπολογισμό: προβλέπει ότι ουσιαστικά αναστέλλεται το χρηματιστήριο ενέργειας με την οριακή τιμή (που είχε αρχίσει για να τονώσει τις ΑΠΕ κι έχει εξελιχθεί σε όπλο μαζικής καταστροφής νοικοκυριών και επιχειρήσεων) και η τιμή θα προκύπτει ανάλογα με το κόστος παραγωγής από κάθε πηγή (φυσικό αέριο, ανανεώσιμες, λιγνίτη), συν ένα εύλογο ποσοστό κέρδους

Με την ολοκλήρωση των εσωτερικών διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κλείνει ένας κύκλος. Η μαζική ανταπόκριση των πολιτών δημιούργησε πολύ μεγάλη ικανοποίηση, έδειξε ότι μια κρίσιμη μάζα αριστερών προοδευτικών ανθρώπων επιζητούσε να εκφραστεί μέσα από μια ανοιχτή διαδικασία συμμετοχής. Ταυτόχρονα, όμως, μας επιφορτίζει με ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη από εδώ και στο εξής.

Tι ωραίος τίτλος: «Σύστημα στοχοθεσίας, αξιολόγησης και ανταμοιβής για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης και άλλες διατάξεις για το ανθρώπινο δυναμικό του δημοσίου τομέα». Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Εκθέσεις ιδεών και προεκλογικές υποσχέσεις για μπόνους σε εκλεκτούς.

Επειτα από ένα (αναγεννητικό) ελληνικό καλοκαίρι με καλή τουριστική κίνηση, θα μπούμε σε ένα πολύ δύσκολο φθινόπωρο. Στην καθημερινότητά μας, ένας κίνδυνος θα είναι η αναζωπύρωση της πανδημίας – όσο θα ψυχραίνει ο καιρός και θα μαζευόμαστε σε κλειστούς χώρους, κάτι που σήμερα παρατηρείται στο νότιο ημισφαίριο.

Κατά καιρούς έχει τύχει να διαβάσω επικριτικά σχόλια για το πώς οι φίλα διακείμενοι απέναντι στη Νέα Δημοκρατία δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση. Δυστυχώς δεν υπάρχει χώρος να δώσω λεπτομέρειες ή συγκεκριμένα παραδείγματα. Γενικεύοντας όμως, ομολογώ ότι βρήκα τα σχόλιά τους εύστοχα, τεκμηριωμένα και ακαταμάχητα.

1. Από την πτώση του τείχους στην εισβολή στην Ουκρανία. Το τέλος του «εισιτηρίου της ειρήνης»

Η «πτώση του τείχους» συμβολίζει το τέλος του μεταπολεμικού κόσμου, της διαίρεσης της Ευρώπης σε δύο πόλους, των δύο πολιτικών στρατοπέδων, του καπιταλισμού και του κομμουνισμού και της ανταγωνιστικής τους σχέσης στο υπόλοιπο κόσμο.

Ο Απόστολος Κακλαμάνης πάντα τόσος ήταν. Αστέρας του πελατειακού συστήματος και πάντα δευτερεύον πρόβλημα του πολιτικού. Η χυδαιότητα που εκστόμισε στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ. τον χαρακτηρίζει .Δεν χαρακτηρίζει προφανώς όλες και όλους που ακολουθούν το κόμμα αυτό, ούτε θα παρασυρθούμε σε ανάλογες δύσοσμες αναζητήσεις.

Ναι, να χαρώ πολύ που η Ν.Δ. έχασε την πρωτιά στους φοιτητές. Μπορώ όμως να χαρώ που πήρε την πρωτιά ένα κόμμα που έχει ως ιδεολογία του τον σταλινισμό; «Επί Στάλιν υπήρχε σοσιαλισμός, μετά όχι», έτσι μου έλεγε ένας κνίτης πριν από περίπου τρία ή τέσσερα χρόνια έξω από το Πολυτεχνείο. Δεν πρόλαβα να του πω ότι η λογική αυτή είναι απολύτως αντιμαρξιστική, απολύτως αντιδιαλεκτική –έπιασε βροχή.

1. Πώς αποτιμά ο ΣΥΡΙΖΑ το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ;

Τα ταξίδια αυτά κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι από τις πρόσκαιρες εντυπώσεις. Ειδικά σε μια περίοδο επικίνδυνων γεωπολιτικών ανακατατάξεων και αναβάθμισης τόσο της Τουρκίας όσο και των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης επέστρεψε από τις ΗΠΑ έχοντας εισπράξει πολλά χειροκροτήματα, αλλά καμία συγκεκριμένη δέσμευση για τα συμφέροντα της εξωτερικής μας πολιτικής. Δεν διεκδίκησε και δεν απέσπασε καμία δέσμευση απέναντι στην πώληση μαχητικών αεροσκαφών στην Τουρκία.

Το ανεξέλεγκτο κύμα ακρίβειας έχει δημιουργήσει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων μειώνεται απότομα, με αποτέλεσμα αυτό που ξεκίνησε ως ενεργειακή κρίση να εξελίσσεται ραγδαία σε κρίση επιβίωσης. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Σε μια περίοδο με πανδημία, κλιματική κρίση, πόλεμο, ενεργειακή κρίση, το ζήτημα είναι να υπάρξουν δημόσιες πολιτικές που θα ενισχύουν τις αντοχές μιας κοινωνίας. Να δοθούν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων και να υλοποιηθούν πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης για να μειωθούν οι ανισότητες.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έχουν τροφοδοτήσει έναν από καιρό έντονο πολιτικό διάλογο για κυβερνήσεις συνεργασίας. Υπάρχουν βεβαίως πολλές πτυχές και ποικίλες οπτικές γωνίες που χρωματίζουν αυτόν τον διάλογο. Ωστόσο, εκείνο που συνήθως υποτιμάται ή αποσιωπάται είναι η κρισιμότερη ίσως διάστασή του. Πρόκειται για την συνταγματική διάσταση, η οποία αφορά, ιδίως, πρώτον τα θεμιτά όρια πολιτικής αξιοποίησης του εκλογικού συστήματος, ως προς την διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών, και δεύτερον τις προϋποθέσεις και τα περιθώρια σχηματισμού κυβερνήσεων συνεργασίας.

Η εμφάνιση του προβλήματος της έλλειψης μεγάλου αριθμού εργαζόμενων από τον τουρισμό, ειδικά μετά από τις πολλαπλές κρίσεις που ζούμε ως χώρα εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια, έπεσε για πολλούς, και ιδιαίτερα για τους τουριστικούς επιχειρηματίες όπως φαίνεται, «ως κεραυνός εν αιθρία». Είναι προφανές ότι δεν είχαν κατανοήσει τον βαθμό σημασίας της επιδείνωσης των όρων εργασίας (μισθού και συνθηκών) ή σκόπιμα δεν ενδιαφέρονταν διότι πίστευαν ότι και στην περίπτωση αυτή θα λειτουργούσε κάποιος αυτοματισμός «απελπισίας» των ανέργων για ευκαιριακή απασχόληση εξαιτίας των σταθερά υψηλών ποσοστών ανεργίας στη χώρα.