Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2023-02-03

Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Το πότε θα γίνουν οι εκλογές δεν το ξέρουμε, αλλά η προεκλογική περίοδος έχει ήδη αρχίσει από καιρό. Και κατά τα φαινόμενα θα δουν πολλά τα μάτια μας και θα ακούσουν πολλά τ’ αυτιά μας. Οπως λέγαμε παλιά, η ταινία θα χαρακτηριστεί αυστηρώς ακατάλληλη.

Οι εκλογές, ως γνωστόν, είναι η κορύφωση της δημοκρατικής διαδικασίας επειδή υποχρεώνουν τους νικητές της προηγούμενης αναμέτρησης να ζητήσουν την επικύρωση των πεπραγμένων τους και ταυτόχρονα δίνουν τη δυνατότητα στους ηττημένους να πάρουν το αίμα τους πίσω. Ο λαός αποφασίζει. Οσο για τους πολιτικούς, οι μέχρι στιγμής επιδόσεις τους δείχνουν ότι στην καλύτερη περίπτωση έχουν δύο πρόσωπα. Το ένα είναι το σοβαρό που σκέφτεται, προβληματίζεται και προτείνει, ενώ το άλλο είναι το προεκλογικό, που κραυγάζει, απλουστεύει και υπόσχεται. Δυστυχώς, ολοένα και περισσότεροι, ακόμα και στην Αριστερά, ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.

Θα μου πείτε ότι αυτό περίπου συμβαίνει παντού και πάντα. Μέχρι και στη Σκανδιναβία! Επειδή όμως είχα την τύχη να δω από κοντά εκλογές και σε άλλες χώρες, εάν υπάρχει ένα στοιχείο ιδιότυπα ελληνικό είναι η υπερβολή. Η οποία, κατά την κοινή δόξα, αποδίδεται στο περιώνυμο ελληνικό ταμπεραμέντο. Δεν θα διαφωνήσω με τη διάγνωση, μόνο που δεν μας κάνει σοφότερους διότι κανείς μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να εξηγήσει γιατί και πώς προέκυψε. Ας περιοριστούμε λοιπόν σε κάποιες διαστάσεις του προβλήματος πιο συγκεκριμένες και πιο πεζές.

Μια απ’ αυτές είναι ο δικομματισμός. Στις χώρες όπου έχει ριζώσει, όπως η Βρετανία, ο δικομματισμός λειτουργεί κατευναστικά, επειδή τα κόμματα εξουσίας ξέρουν ότι ακόμα κι αν χάσουν τις εκλογές, θα έρθει ξανά η σειρά τους να κυβερνήσουν. Μέχρι ενός σημείου, αυτή η λογική πρυτάνευσε και στη Μεταπολίτευση, με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία να εναλλάσσονται στην εξουσία. Σήμερα δεν ισχύει. Ο Αλέξης Τσίπρας κατακρίθηκε όταν εκστόμισε το περιβόητο «Ή θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε» από εκείνους που λένε ακριβώς το ίδιο με άλλα λόγια: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια παρένθεση που πρέπει να κλείσει μια για πάντα. Ο λόγος αμφοτέρων δεν συνιστά κριτική αντιπαλότητα, το οξυγόνο της δημοκρατίας – είναι ακραίος και επικίνδυνος.

Ενα άλλο ανησυχητικό σύμπτωμα είναι η ανάδειξη του τσαμπουκά-πολιτικού. Για να μην ξεχνιόμαστε, νταήδες και γραφικοί υπήρχαν και στο παρελθόν. Με τη διαφορά όμως ότι δεν έδιναν τον τόνο. Σήμερα ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας, ο οποίος δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα γιατί τον βλέπουμε παντού, είναι το αχανές καφενείο όπου ζούμε όλοι εθισμένοι και εγκλωβισμένοι, και το οποίο ακούει στο όνομα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης». Εδώ ο απώτερος στόχος και το μοναδικό κριτήριο επιτυχίας είναι το πόσοι μας κάνουν Like, για να χρησιμοποιήσω τη σύγχρονη ορολογία. (Τώρα που το σκέφτομαι, είναι κι αυτό ένα είδος εκλογών.) Και για να μας κάνουν Like αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα του καφενείου: απλουστεύσεις, κραυγές, εξυπνακίστικες ατάκες, θωπεία αυτιών κοκ.

Είμαι σίγουρος ότι και στα δύο μεγάλα κόμματα υπάρχουν άνθρωποι που τα βλέπουν όλα αυτά και φρίττουν. Φαίνεται όμως ότι τα εκλογικεύουν με το σκεπτικό ότι συσπειρώνουν και φέρνουν ψήφους. Οταν η κάθε εκλογική αναμέτρηση γίνεται η μητέρα όλων των μαχών –αυτό δεν μας λένε και οι δύο μονομάχοι;– το μείζον υπερτερεί του ελάσσονος.

Το ότι φέρνουν ψήφους είναι σίγουρο. Μήπως όμως έχουν αρχίσει και να απωθούν; Μήπως οι σκυλοκαβγάδες κάνουν ολοένα και περισσότερους να αηδιάσουν με τον εκτραχηλισμό της κομματικής αντιπαράθεσης, με αποτέλεσμα να γυρίσουν την πλάτη στην πολιτική γενικότερα; Μήπως αυτό μπορεί να οδηγήσει στην απαξίωση της πολιτικής και σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις; Μήπως είχε δίκιο αυτός που είπε ότι η πολιτική είναι η σύγκρουση ανάμεσα σε προσωπικές φιλοδοξίες που υποδύεται τη σύγκρουση ανάμεσα σε αρχές και αξίες;

Είναι πολύ εύκολο να καυτηριάζεις διάφορα ελαττώματα αν τα αποδώσεις αποκλειστικά στον αντίπαλό σου. Το σωστό και το δίκαιο είναι να τα ξεριζώσεις πρώτα στον δικό σου χώρο. Με αυτή τη λογική, η μισή ντροπή είναι των πολιτικών και η άλλη μισή δική μας. Γιατί εμείς τους ψηφίζουμε.

Θέματα επικαιρότητας: Εκλογές

Ανοιχτή επιστολή σε γυναίκες ψηφοφόρους

Μαρία Γκασούκα*, Ιλεάνα Σακκά**, Φωτεινή Σιάνου***, 2023-06-16

Αγαπητές φίλες,Οι γυναίκες ψηφοφόροι είμαστε η πλειονότητα...

Περισσότερα
Γρηγόρης Στεργιούλης

Αβεβαιότητα και εκλογική συμπεριφορά

Γρηγόρης Στεργιούλης, 2023-06-16

Οι επιλογές των πολιτών δεν εξαρτώνται μόνο από την πολιτική...

Περισσότερα
Μαριλένα Κοππά

Το μεγάλο λάθος: Η μουσουλμανική μειονότητα ως προεκλογικό εργαλείο

Μαριλένα Κοππά, 2023-06-16

Με τον όρο «μειονότητα» εννοούμε μια ομάδα του πληθυσμού...

Περισσότερα

Η πανελλαδική μονοχρωμία

Παντελής Μπουκάλας, 2023-06-13

Αν την 21η Μαΐου τα αποτελέσματα επέτρεπαν στη Ν.Δ. να τραγουδάει...

Περισσότερα

Μειονοτική ψήφος: Αντανάκλαση της πραγματικότητας;

Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, 2023-06-11

Φαίνεται ότι μειονοτική ψήφος αποτελεί θεμιτό εκλογικό...

Περισσότερα
Γιώργος Γιαννουλόπουλος

Είναι η συγκυρία, ανόητε!

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, 2023-06-10

Στην πολιτική ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Κατά...

Περισσότερα

Ο ίδιος λαός είναι. Αλλά…

Τάσος Παππάς, 2023-06-08

Το αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας δέχτηκε ένα σοβαρό πλήγμα...

Περισσότερα
Λούκα Κατσέλη

Η παγίδα του φόβου και τα διλήμματα της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης

Λούκα Κατσέλη, 2023-06-04

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου, κυρίως δε η μεγάλη...

Περισσότερα

Άρθρα/ Πολιτική

Θανάσης Θεοχαρόπουλος

Bing bang στην Κεντροαριστερά

Θανάσης Θεοχαρόπουλος, 2024-10-06

...Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να συμμετέχει...

Ζητούμενο η ποιότητα  της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ζητούμενο η ποιότητα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

2024-09-28

Αν την ευθύνη για την χρεοκοπία και την πολυεπίπεδη κρίση...

Πάμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Πάμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

2024-09-26

Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ...

Θόδωρος Τσίκας

Κρίσιμο όριο ο χειμώνας για το ουκρανικό μέτωπο

Θόδωρος Τσίκας, 2024-09-29

Ο χειμώνας αλλάζει τις συνθήκες του πολέμου στην περιοχή...

Γεράσιμος Μοσχονάς

Λάμψη, ταλέντο και μετά κενό

Γεράσιμος Μοσχονάς, 2024-09-22

Εν αρχή ην το γνωστικό κενό. Η μη καλή γνώση της χώρας, του...

Γιάννης Δρόσος

Η καθαίρεση

Γιάννης Δρόσος, 2024-09-16

Για ζητήματα κρίνει αποφασιστικά το ίδιο το κόμμα, μέσω...

Στέργιος Καλπάκης

3 σημεία για την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

Στέργιος Καλπάκης, 2024-09-12

Η διχαστική ομιλία Κασσελάκη στην έναρξη των εργασιών της...

Ελληνοτουρκικά, εξαΰλωση του ρεαλισμού

Κώστας Κωστής, 2024-09-22

Δεν είμαι ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, πολύ περισσότερο...

Καταστατικό ΣΥΡΙΖΑ: Από την άγνοια, στη διαστρέβλωσή του

Τρύφων Αλεξιάδης, 2024-09-14

Οι πρόσφατες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν ξανά στη δημοσιότητα...

Μαρία Ρεπούση

Η μεγάλη περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρία Ρεπούση, 2024-09-14

Μετά τη διπλή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στις...

Θανάσης Θεοχαρόπουλος

H δημοκρατία έχει κανόνες, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. προχωρά μπροστά

Θανάσης Θεοχαρόπουλος, 2024-09-11

Πριν από περίπου έναν χρόνο εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική...

Κώστας Καλλίτσης

Καθημερινότητα και μεταρρυθμίσεις

Κώστας Καλλίτσης, 2024-09-08

Μεταρρυθμίσεις ή φροντίδα για την καθημερινότητα; Συνήθως...

×
×