Οποτε γίνονται εκλογές το μόνο απολύτως σίγουρο είναι ότι στις δηλώσεις των ηττημένων θα υπάρχει το «σέβομαι το αποτέλεσμα» ή «σέβομαι τη λαϊκή ετυμηγορία». Τι σημαίνει αυτή η κοσνσερβαρισμένη φράση;

Η πρώτη, και συνταγματικά ορθή, ερμηνεία είναι ότι δεν αμφισβητείται το γεγονός της ήττας. Πράγμα που σήμερα θεωρείται αυτονόητο, αλλά δεν ήταν πάντα. Πριν από τη μεταπολίτευση υπήρχαν περιπτώσεις αλλοίωσης του αποτελέσματος λόγω πραγματικής «βίας και νοθείας», για να χρησιμοποιήσω την ορολογία της εποχής. Εκτοτε όμως το φαινόμενο ευτυχώς εξέλιπε.

Α. Οταν μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ ο αρχιεπίσκοπος της Αμερικής Ελπιδοφόρος λαμβάνει μέρος σε μια μαζική διαδήλωση κρατώντας το πλακάτ «Black lives matter», όταν εκατομμύρια άνθρωποι στις περισσότερες πόλεις του δυτικού κόσμου (και στην Ελλάδα) διαμαρτύρονται εναντίον του ρατσισμού της κυβέρνησης Τραμπ, η Ιερά Σύνοδος ασχολείται με ήσσονος σημασίας ζητήματα. Πιο συγκεκριμένα, η εκκλησιαστική ιεραρχία αποκηρύσσει τη γιόγκα ως μη χριστιανική. Ως πρακτική ξένη στις παραδόσεις της ορθόδοξης εκκλησίας. Πώς είναι δυνατόν ο μεν αρχιεπίσκοπος Αμερικής να συμμετέχει ενεργά σε μια διαμαρτυρία με αντικείμενο το υπέρτατο δικαίωμα στη ζωή, ενώ η δική μας Ιερά Σύνοδος να ασχολείται με ανύπαρκτα προβλήματα; Πώς είναι δυνατόν ο επικεφαλής της ορθόδοξης εκκλησίας στην Αμερική να ασχολείται με την ουσία, με τον ανθρώπινο πόνο, με τη δίκαιη και ίση μεταχείριση των περιθωριοποιημένων και καταφρονεμένων και οι δικοί μας ιεράρχες να ασχολούνται με τη γιόγκα; Με μια πρακτική που ακολουθούν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο χωρίς να είναι βουδιστές, αφού αποδεδειγμένα βοηθάει στην υγεία και στο ευ ζην.

Ύστερα από 30 χρόνια, περίπου, από την εποχή που εμφανίστηκε στο θετικό δίκαιο η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), η Ελλάδα συνήψε συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών, πάνω στο αποτύπωμα παλαιότερης συμφωνίας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας (1977), ακολουθώντας πιστά τη χαραγμένη οριοθετική γραμμή της προϋπάρχουσας συμφωνίας με την Ιταλία. Η επιτυχία αυτή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής οφείλεται σε παραχωρήσεις που έκανε η ελληνική πλευρά στο ιταλικό αίτημα για την αλιεία της γαρίδας στις ελληνικές παράκτιες περιοχές.

Λίγο ο κορωνοϊός, λίγο κάποιες εσωτερικές αστοχίες, λίγο οι κακοθελητές που παραμονεύουν, η «Επιτροπή 2021» βρέθηκε στο επίκεντρο μιας παροδικής, ελπίζουμε, αρνητικής δημοσιότητας. Ως μέλη της Επιτροπής βρεθήκαμε αντιμέτωποι με προθέσεις που δεν είχαμε διανοηθεί - «να ξαναγράψουμε την εθνική μας Ιστορία» - ή με ελέγχους του εθνικού μας φρονήματος - «ουδετεροπατρία» - που ανακίνησε, σχεδόν νοσταλγικά, αναμνήσεις της νεότητάς μας όταν πράγματι ελέγχονταν τα πολιτικά μας φρονήματα. Η καλή πλευρά της μικρής αυτής αναταραχής ήταν ότι γράφτηκαν πολύ χρήσιμες κριτικές και υποδείξεις που ασφαλώς βοηθούν την Επιτροπή να προσανατολιστεί στο έργο της (αυτές που εγώ εντόπισα Ευ. Βενιζέλος, «Βήμα» 31/5/2020, Τ. Θεοδωρόπουλος, «Καθημερινή» 1/5 και 7/6/2020, Μ. Τσιντσίνης «Καθημερινή» 26/5/2020, Ν. Δήμου «Βήμα» 7/6/2020).

«Η ΝΔ έμεινε πολύ πίσω από τις προτάσεις των ομογάλακτων κεντροδεξιών κομμάτων».

Ο κ. Μπίστης εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να καλύψει το κενό που τον χωρίζει με τη ΝΔ κι εκτίμησε ότι το σενάριο των πρόωρων εκλογών είναι ακόμα πάνω στο τραπέζι.

Είπε ακόμα ότι η ταυτότητα του νέου ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε εκείνη της σοσιαλδημοκρατίας ούτε της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Τέλος, κάλεσε τη Φώφη Γεννηματά «να κάνει την δική της υπέρβαση υπερπηδώντας εμπόδια και κάμπτοντας αντιστάσεις που υπάρχουν στο κόμμα της», στην κατεύθυνση της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πόσες ανθρώπινες ζωές μπορούμε να θυσιάσουμε για να προστατέψουμε την οικονομία; Η απάντηση είναι εξαρτάται. Αν κάνατε την ερώτηση δύο μήνες πριν οι πιθανότητες είναι ότι θα σας έλεγαν κάτι στο ότι «η ζωή δεν αποτιμάται σε χρήμα», πρώτη μας προτεραιότητα είναι η προστασία της. Σήμερα η απάντηση θα ήταν λίγο διαφορετική, διότι «δεν μπορούμε να είμαστε συνεχώς σε καραντίνα». Προφανώς και οι δύο απαντήσεις είναι σωστές έστω και αν οι διατυπώσεις μπορεί να είναι αντιφατικές. Πριν δύο μήνες πήραμε τα μέτρα επειδή δεν θέλαμε να πάθουμε ότι έπαθε η Ιταλία, να έχουμε ασθενείς που θα πέθαιναν χωρίς βοήθεια. Σήμερα είμαστε πιο βέβαιοι ότι ναι, θα υπάρξουν περισσότερα κρούσματα άρα και περισσότεροι θάνατοι, αλλά θα είναι, ας μη μας σοκάρει η λέξη, διαχειρίσιμοι. 

Οι διαφορές στο Αιγαίο αποτελούν ασφαλώς τον «σκληρό πυρήνα» των ελληνοτουρκικών διαφορών. Η κάθε πλευρά ισχυρίζεται ότι έχει το απόλυτο δίκαιο, καθώς και ότι η άλλη πλευρά είναι πάντα προκλητική και βρίσκεται εν αδίκω. 

Οι δύο χώρες πρέπει να ξεφύγουν από τη λογική του «μηδενικού αθροίσματος», σύμφωνα με την οποία ό,τι κερδίζει ο ένας το χάνει ο άλλος. Είναι σημαντικό να εδραιωθεί η πεποίθηση ότι είναι δυνατόν να εξευρεθούν λύσεις που μπορεί να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα και των δύο χωρών. Στις σύγχρονες συνθήκες, η αντίληψη ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα συμφέροντα και το αίσθημα ασφάλειας του γείτονα, είναι κεντρική.

«Χρειάζεται περισσότερη αποφασιστικότητα και όχι άλλη αναβλητικότητα», επισημαίνει ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ενώ τάσσεται υπέρ της πρότασης διαλόγου προς την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ

«Το εγχείρημα της Προοδευτικής Συμμαχίας πράγματι έμεινε πίσω, εν μέρει ίσως δικαιολογημένα λόγω της πρωτοφανούς κρίσης, εν μέρει όμως και αδικαιολόγητα λόγω πολιτικών και οργανωτικών επιλογών», επισημαίνει με συνέντευξή του στο iEidiseis ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος και προειδοποιεί πως «τώρα πλέον δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο».