Το Κίνημα Αλλαγής ολοκληρώνει μέσα στον Δεκέμβριο τις διαδικασίες εκλογής νέας ηγεσίας. Γιατί όμως είναι καθηλωμένο; Φταίει η απουσία προγραμματικών θέσεων; Κάθε άλλο. Στον ιστότοπό του υπάρχουν αναρίθμητες προτάσεις για πολλούς τομείς που θα αρκούσαν να το κάνουν πρώτο κόμμα, αν ίσχυε κάτι τέτοιο. Με τον ήλιο τις βγάζουν, με τον ήλιο τις βάζουν. Αποτέλεσμα? Μηδέν.

Ο τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας «Η Καθημερινή» Α. Δρυμιώτης θεωρεί ότι δύο άρθρα του Παντελή Μπουκάλα στην ίδια εφημερίδα είναι «Αλλος ένας βιασμός της Στατιστικής», μολονότι του «αρέσει το στυλ του και οι γνώσεις του» (1). Ο Παντελής Μπουκάλας δεν έχει ανάγκη της συνηγορίας μου, όχι μόνο επειδή τα κείμενά του είναι διαμάντια της ελληνικής γλώσσας, αλλά κυρίως γιατί το αναγνωρισμένο συγγραφικό ήθος που διαθέτει αποδεικνύεται και από τη λεπτομερή τεκμηρίωση των απόψεών του.

Yπάρχουν δύο σχολές σκέψης για την Ακροδεξιά. Η πρώτη λέει ότι τα παραδοσιακά κεντροδεξιά κόμματα οφείλουν να ανέχονται και να ενσωματώνουν ακροδεξιά στοιχεία προκειμένου να αποτρέπουν τη δημιουργία νέων σχηματισμών στο δεξιό περιθώριο, που έχει μείνει κενό. Η δεύτερη αντιτείνει ότι αν αφεθούν τα στοιχεία αυτά να δηλητηριάσουν τα κεντροδεξιά κόμματα, κυριαρχούν, μονοπωλούν την ατζέντα και τελικά εξωθούν σε ακόμη πιο εξτρεμιστικές θέσεις τα εναπομείναντα ακροδεξιά κόμματα.

Το γεγονός ότι έναν χρόνο μετά την ιστορική καταδικαστική απόφαση σε βάρος της ηγεσίας της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής συζητάμε ξανά για το ζήτημα της δράσης φασιστικών ομάδων υπογραμμίζει τόσο τη σημασία εκείνης της απόφασης όσο και το πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.

Ακούμε συνεχώς και αδιαλείπτως στα ΜΜΕ πολίτες σε όλες τις χώρες να λένε με κάθε τρόπο «δικαίωμά μου αν θα κάνω εμβόλιο», «δικαίωμά μου αν θέλω να φορέσω μάσκα», όπως κάποιοι άλλοι παλιότερα έλεγαν «δικαίωμά μου αν θέλω να καπνίσω».

Η ιστορικής σημασίας απόφαση του Εφετείου, που καταδίκασε τη ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση, μόλις πριν από έναν χρόνο χαιρετίστηκε από δημοκρατικούς πολίτες πολύ πέρα από τα εθνικά μας σύνορα. Μάλιστα η ένταση της ανακούφισης έδωσε την εντύπωση σε πολλούς ότι η τοξικότητα του νεοναζιστικού αυτού ρεύματος ανήκει στο παρελθόν.

Θα ήταν κάποιος αφελής αν πίστευε, ότι με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης έχουμε οριστικά ξεμπερδέψει με το φαινόμενο του νεοφασισμού στην Ελλάδα. Η ημέρα που ανακοινώθηκε η απόφαση του δικαστηρίου ήταν υπέροχη, ιστορική, άξια να μνημονεύεται ως μία συλλογική νίκη της συγκροτημένης Πολιτείας απέναντι στον νεοφασισμό.

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ιστορική καταδίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο και την τελευταία εβδομάδα γίναμε μάρτυρες μιας σειράς επιθέσεων από νεοναζί.

Ένα χρόνο μετά και μοιάζει σαν η Νέα Δημοκρατία και ένα σημαντικό κομμάτι της δημόσιας σφαίρας να μην έχουν πάρει απολύτως κανένα δίδαγμα από την πολυετή περιπέτεια της ελληνικής κοινωνίας από την εγκληματική δράση των νεοναζί, την είσοδο της Χ.Α. στη Βουλή και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Με τραγικά αργά αντανακλαστικά αντιλήφθηκαν οι δικαστικές αρχές της χώρας πως ο τρόπος δράσης της Χρυσής Αυγής, όπως αποτυπωνόταν στη δικογραφία της υπόθεσης Κουσουρή-Φωτιάδη-Καραμπατσόλη, ενέπιπτε ξεκάθαρα στο άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης ● Σήμερα, τριχοτομημένη πλέον, η ναζιστική οργάνωση προσπαθεί μέσα από τις φυλακές Δομοκού να αποδείξει πως... τίποτα δεν έχει κριθεί μέχρι την εκδίκαση της έφεσης ● Δυστυχώς, πολλοί ναζιστές βρίσκονται ακόμα εκεί έξω και απειλούν τη Δημοκρατία, όπως φάνηκε στα έκτροπα της Σταυρούπολης

Τα ποσά που δαπανήθηκαν μέσα σε 44 χρόνια. 5,1 δισ. ευρώ τον χρόνο για τα εξοπλιστικά. Το 4,1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο για αεροπλάνα, φρεγάτες, υποβρύχια, τανκς

Σήμερα η Βουλή ψηφίζει την αμυντική συμφωνία Ελλάδας - Γαλλίας. Οι θέσεις των κομμάτων για τη συμφωνία είναι γνωστές. Η Ελλάδα θα αγοράσει τρεις φρεγάτες με όψιον για άλλη μία, θα αγοράσει 18 αεροσκάφη Ραφάλ με όψιον για άλλα έξι και μένει σε εκκρεμότητα η προμήθεια κορβετών.