Η συζήτηση γύρω από το «Κέντρο» και τον «μεσαίο χώρο» βρίσκεται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Χρησιμοποιούνται ποικίλες απόψεις περί «μεσαίου χώρου», η κατάκτηση του οποίου εμφανίζεται να λειτουργεί ως προϋπόθεση εκλογικής επιτυχίας. Στο πολιτικό κέντρο κατά καιρούς αποδίδεται ένας ιδιαίτερος χαρακτηρισμός μια εγγενούς μετριοπάθειας. Στη βάση του λεγόμενου κοινωνικού κέντρου αποδίδεται μία αξίωση κοινωνικής σταθερότητας.

Κανένα βήµα μπροστά, δέκα βήματα πίσω. Ετσι θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε, λενινιστί, το περιεχόμενο του ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία, που εγκρίθηκε με 448 ψήφους υπέρ, 67 κατά και 107 αποχές. Οι 67 ενάντιες ψήφοι ίσως φαίνονται λίγες, οι 107 αποχές όμως δεν είναι. Και αυτό πρέπει να προβληματίσει και την ελληνική διπλωματία και τους θεσμούς της Ε.Ε.

Η Σύνοδος Κορυφής Αμερικανικών Κρατών ήδη στην διάρκεια της προετοιμασίας της επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά ότι ζούμε ήδη σε έναν πολυκεντρικό, πολυπολικό, μετα-αμερικανικό κόσμο. Η Κεντρική και Νότια Αμερική την οποία στις αρχές του 20ου αιώνα ο Πρόεδρος Θήοντορ Ρούζβελτ είχε ονομάσει «Πίσω Αυλή» των ΗΠΑ κάθε άλλο παρά έτοιμη είναι να ακολουθήσει τις ΗΠΑ στην εκστρατεία κατά των αυταρχικών καθεστώτων της Ρωσίας και της Κίνας.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η ολοκλήρωση των συνεδριακών διαδικασιών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης διαμόρφωσε ένα νέο τοπίο στην πολιτική μας ζωή. Τα δύο Συνέδρια επισφράγισαν πρώτον την ευρεία πολιτική νομιμοποίηση των δύο αρχηγών στο εσωτερικό των κομμάτων τους και δεύτερον την ανανέωση και την αναδιάταξη του στελεχιακού δυναμικού τους