Στις 5 Μαΐου 2018 συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από τη γέννηση του Καρλ Μαρξ. Αυτός και ο Μακιαβέλι είναι δύο στοχαστές που προκαλούν μέχρι σήμερα τις πιο αντιφατικές κρίσεις για το έργο τους. Για παράδειγμα, από τη μια ο κ. Τσίπρας, σε ομιλία του στην Μπολόνια το 2014, χάρισε τον Μακιαβέλι «στην αντιδραστική και συντηρητική Ευρώπη», ενώ από την άλλη κάποιοι «δογματικοί φιλελεύθεροι» - μερικοί απʼ αυτούς «γνωρίζουν» τον Μαρξ μέσω των τρισάθλιων σοβιετικών εγχειριδίων «μαρξισμού - λενινισμού» - εντάσσουν τον Μαρξ στο ρεύμα του αντι-Διαφωτισμού. Ο Μακιαβέλι όμως είναι ο προπάτορας και ο Μαρξ τέκνο του Διαφωτισμού.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί τροχοπέδη για την ανάκαμψη της χώρας. Διευρύνει τις παθογένειες σε όλους τους τομείς. Υπέγραψε τερατώδη πλεονάσματα με αβάσταχτες φορολογικές επιβαρύνσεις που στραγγίζουν την οικονομία. Μειώσεις συντάξεων και επισφαλής υποαμοιβόμενη εργασία οδηγούν σε απόγνωση. Διόγκωση της γραφειοκρατίας και ανυπαρξία ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων αποθαρρύνουν τις επενδύσεις. Ερασιτεχνισμοί στην εξωτερική πολιτική. O ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε επεδίωξε πραγματικά την εθνική συνεννόηση. Προφανώς χρειάζεται άλλη κυβέρνηση και πρωτίστως άλλη πολιτική, προοδευτική και όχι συντηρητική.

Με αφορμή την συζήτηση για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια ακούσαμε διάφορες ενστάσεις με το πρόσχημα ότι δεν είναι σημαντικό ζήτημα μπροστά στις πραγματικές οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για μια σκόπιμη επιχειρηματολογία που στο βάθος της κρύβει τις πραγματικές συντηρητικές φοβίες για θέματα που έχουν «αντιδημοφιλή» χαρακτήρα και ανήκουν στο δύσκολο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μειονοτήτων.

Τα ίδια είχαμε ακούσει άλλωστε και για το σύμφωνο συμβίωσης και για την ταυτότητα φύλου.

Ακούμε συνήθως δύο κατηγορίες επιχειρημάτων όταν κάποιος συζητά για τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την Κεντροαριστερά.

Το πρώτο επιχείρημα- με βάση την δυσφορία για την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική -καλεί σε «αντιΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο και το δεύτερο επικαλείται την «ρεαλιστική στροφή» του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ ως «καλοδεχούμενη εξέλιξη» για ένα πεδίο προνομιακής συνεργασίας. Και τα δύο έχουν στον πυρήνα τους ορισμένους λαθεμένους συλλογισμούς. Οι οποίοι σε τελευταία ανάλυση, δυσκολεύουν την αυτόνομη δράση της κεντροαριστεράς για την αλλαγή των συσχετισμών και για την διαμόρφωση μιας ισχυρής σοσιαλδημοκρατικής βάσης στην διέξοδο από την κρίση.

Σωστά ο Νίκος Μαραντζίδης στο πρόσφατο άρθρο του στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" αναλύει ότι η λογική του "αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου" δεν ειναι μία ορθή επιλογή. Κατά την γνώμη μου συσκοτίζει τις διάφορες των αντίθετων δυνάμεων,καλλιεργεί ακραία πόλωση- που ειναι σε κάθε περίπτωση επιζήμια για την χώρα - και ακυρώνει την ιδεολογική αντιπαράθεση ανάμεσα στην κεντροαριστερά και την συντηρητική παράταξη.

Όμως η περιγραφή της "ρεαλιστικής στροφής" του ΣΥΡΙΖΑ απο τον Μαραντζίδη ως μιας καλοδεχούμενης εξέλιξης για την πορεία της χώρας και την αποδυνάμωση των λεγόμενων αντί-συστημικών τάσεων έχει ένα μεγάλο κενό.

...Τίθεται εύλογα το ερώτημα για το κατά πόσο η προσπάθεια απόδειξης πως η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση αρκεί από μόνη της για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Πράγματι, οι χρυσαυγίτες δεν κατηγορούνται γιατί απλά πιστεύουν σε κάποιες ιδέες, αλλά για τις εγκληματικές τους πράξεις. Ωστόσο, αυτά τα εγκλήματα συνοδεύονται από ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό πλαίσιο, στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται η φυλετική αντιμετώπιση της κοινωνίας - η διάκριση των ανθρώπων σε αυτούς που πρέπει να ζουν και σε αυτούς που πρέπει να εξολοθρευτούν. Κι αυτός ακριβώς είναι ο πυρήνας μιας εγκληματικής ιδεολογίας.

Η επιδίωξη της εθνικής συνεννόησης ιδιαίτερα για τα ευαίσθητα εθνικά θέματα, είναι βασική και πάγια επιλογή μας. Αποτελεί αυτονόητη ευθύνη και υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων που σήμερα καθίσταται επιτακτική.

Όχι μόνο λόγω της κλιμακούμενης επιθετικότητας της Τουρκίας και της γεωπολιτικής αστάθειας στη ευρύτερη περιοχή , αλλά και λόγω της διαπιστωμένης πια αδυναμίας της Κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να την εγγυηθεί. Μία κυβέρνηση αμφίθυμη, δίγλωσση που καρκινοβατεί μεταξύ αμηχανίας, απραξίας και ανεύθυνων δηλώσεων και αδυνατεί να αναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες σε Ευρωπαϊκό ,Διεθνές και διμερές επίπεδο.

Η χώρα χρειάζεται ΑΜΕΣΩΣ την διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής, ιδιαίτερα στο πεδίο των Ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ειδικεύεται στις κατεδαφίσεις. Το βιώνουν καθημερινά οι πολίτες σε όλους τους τομείς. Σειρά τώρα για την κυβερνητική μπουλντόζα έχει η αυτοδιοίκηση. Αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ να επωφελείται κομματικά και να επιβιώνει επί των ερειπίων.

Ο αρμόδιος υπουργός δήλωσε ότι “είναι κοινή η προσπάθεια κυβέρνησης και αιρετών για ενδυνάμωση της αυτοδιοίκησης, για μία νέα αποκεντρωμένη οργάνωση του κράτους”. Μόνο που οι αιρετοί τον διαψεύδουν. Δεν υπήρξε κοινή προσπάθεια, η αποδυνάμωση της αυτοδιοίκησης συνεχίζεται και η αποκέντρωση ξεχάστηκε ακόμη και έως σύνθημα.

Η πρόσφατη απόφαση 660/2018 της «Ολομέλειας» του Συμβουλίου Επικρατείας (ΣτΕ) για το μάθημα των θρησκευτικών αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις χειρότερες στιγμές του.

Εν πρώτοις, είναι απορίας άξιον γιατί ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, το οποίο έχει απασχολήσει επανειλημμένα και έντονα την κοινή γνώμη, κρίθηκε από την μικρότερη δυνατή σύνθεση της Ολομέλειας (συνολικά 17 σε σύνολο 64 Συμβούλων!!!). Ας όψεται βεβαίως ο πρόεδρος του ΣτΕ, που επιλέχθηκε, ελαφρά τη καρδία, από την παρούσα κυβέρνηση, παρά τις πανταχόθεν προειδοποιήσεις…

Τα κακά νέα είναι ήδη γνωστά. Η νίκη του Βίκτορ Ορμπάν στην Ουγγαρία συνιστά άλλη μια υποχώρηση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών αξιών, και μάλιστα σε μια χώρα που το πολιτικό της σύστημα έχει κάνει ήδη μια σημαντική στροφή προς την Ακροδεξιά. Τα καλά νέα είναι πως ήδη άρχισαν οι διαδηλώσεις εναντίον του «Βικ-τάτορα».[1] Σε κάθε περίπτωση, το καινούργιο επεισόδιο της ανόδου της ριζοσπαστικής δεξιάς στην εξουσία επιβεβαιώνει το γενικότερο κανόνα. «Ενώ εκείνοι που στερούνται τη δημοκρατία αγωνίζονται για να την κατακτήσουν, όσοι την έχουν από καιρό κατακτήσει βρίσκονται αντιμέτωποι με το τέλος της.

Με την ανάδειξη του πρώτου Γραμματέα του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, του 27χρονου Μανώλη Χριστοδουλάκη και την εκλογή της 55μελούς Εκτελεστικής Γραμματείας έληξαν οι εργασίες της 1ης Συνεδρίασης της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Τα μέλη της Εκτελεστικής Γραμματείας