Η έκρηξη του… ηφαιστείου του μακεδονικού στις αρχές της δεκαετίας του 90 υπήρξε η μήτρα για την έκλυση της λάβας του ανορθολογισμού στη χώρα μας. Την ώρα που το “συγκλονιστικό 89” άλλαζε τον κόσμο η Ελλάδα στράφηκε στον εαυτό της, κλείστηκε σ’ αυτόν μηρυκάζοντας την “ένδοξη τρισχιλιετή στορία” της και χάνοντας σημαντικές ευκαιρίες της νέας ιστορικής περιόδου που ξεκινούσε. Η λάβα εκείνου του ανορθολογισμού κάλυψε έκτοτε την ελληνική κοινωνία, λαμβάνοντας κατά καιρούς διαφορετικές μορφές (Οτσαλάν, ταυτότητες, “αγανακτισμένοι” κ.ο.κ.) ενώ συνδέθηκε και με διαφορετικές πλευρές του πολιτικού φάσματος.

Η συμφωνία κινείται σε θετική κατεύθυνση καθώς έχει σημαντικά σημεία που ανταποκρίνονται στο πλαίσιο που έχει θέσει το Πολιτικό Συμβούλιο του Κινήματος Αλλαγής, ώστε να επιλυθεί το Μακεδονικό ζήτημα. Συγκεκριμένα η πρόταση προβλέπει σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, erga omnes, με διεθνή συμφωνία και αναθεώρηση του Συντάγματος με δεσμευτικές εγγυήσεις, για να αποτραπούν τα ζητήματα αλυτρωτισμού. Πρόκειται για την εθνική γραμμή και ακολουθήθηκε από το 1995 και έπειτα.

Υπάρχουν βέβαια και ορισμένα προβληματικά σημεία στη συμφωνία όπως το ζήτημα της ιθαγένειας και της γλώσσας αλλά και άλλα θέματα όπως τα εμπορικά σήματα που παραπέμπονται σε διαδικασίες που είναι αμφίβολο αν θα οδηγήσουν σε διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων.

Όταν τα πολιτικά ζητήματα και -ακόμα περισσότερο- αυτά της εξωτερικής πολιτικής, γίνονται «ταυτοτικά» προβλήματα, είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να επιλυθούν εύκολα. Διότι βεβαίως, όταν δημιουργείς στην κοινωνία θέμα «εθνικής ταυτότητας», «εθνικής συνείδησης» κ.α, το ζήτημα τίθεται υπεράνω πολιτικής. Παραπέμπει στο φαντασιακό, σε υπαρξιακά ιδεολογήματα, «ποιος είμαι», «από πού προέρχομαι», «πού πάω», κλπ. Εκεί ο ορθολογισμός φυσικά δεν μπορεί να εισχωρήσει.

Όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό ανοίγει η συζήτηση για τη Μεταμνημονιακή περίοδο. Η Κυβέρνηση μιλάει για «καθαρή έξοδο» πιστεύοντας πως το αφήγημα της λήξης της δανειακής σύμβασης και των βαθμών ελευθερίας που αφήνει θα σκεπάσει τις δυσβάσταχτες υποχρεώσεις και μέτρα που ήδη έχουν αναληφθεί με το μεσοπρόθεσμο και καλύπτουν τη περίοδο 2018-2022.

Τα υπερπλεονάσματα που ανακοινώθηκαν με κορύφωση το 5,2% του 2022 δείχνουν καθαρά την επιδίωξη της Κυβέρνησης να συνεχίσει τον αγαπημένο της δρόμο της υπερφορολόγησης για να έχει μετά να μοιράζει Χριστουγεννιάτικα «δώρα» και να κρατά έτσι σε ομηρία ολόκληρες κατηγορίες πολιτών που στενάζουν από την καθημερινότητα.

Η πραγματική συζήτηση δεν θα έπρεπε να είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει σοσιαλδημοκρατία, αλλά τι είναι αυτό που σπρώχνει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία να γίνεται ΣΥΡΙΖΑ. Τι συμβαίνει και ο κ. Ούντο Μπούλμαν, συνεχιστής της γραμμής Πιτέλα, σημερινός πρόεδρος των ευρωομάδας των σοσιαλιστών και σοσιαλδημοκρατών, καλεί την ελληνική Κεντροαριστερά να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ «για μια προοδευτική κυβέρνηση με προοδευτικές ιδέες»; Τι συμβαίνει και ένας κρατιστής και σχεδόν φανερός αντιευρωπαϊστής όπως ο Κόρμπιν φαντάζει στο μυαλό ορισμένων ως η ελπίδα της σοσιαλδημοκρατίας;

Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή για το Μακεδονικό. Στα Σκόπια και στην Αθήνα κυριαρχούν τα «εθνικά συλλαλητήρια» και την ιδιά ώρα Ζάεφ και Τσίπρας, πάρα τις θετικές τους προθέσεις, μετρούν το κομματικό κόστος από τις διαμαρτυρίες προκειμένου να αποφασίσουν για έναν έντιμο συμβιβασμό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ελληνική κυβέρνηση χειρίζεται το όλο θέμα χωρίς να εξαντλεί τις απαραίτητες συναινέσεις στο εσωτερικό. Ταυτόχρονα η ΝΔ κινείται με μοναδική λογική το μικροκομματικό όφελος αφού υπαναχωρεί από την λύση της συνθέτης ονομασίας. Λύση που προφανώς θα περιλαμβάνει την λέξη «Μακεδονία» στην τελική ονομασία της γειτονικής χώρας.

Η πρωθυπουργία του Πέδρο Σάντσεθ στην Ισπανία με τη στήριξη των Ποδέμος υποχρεώνει, πρώτα και κυρίως τις δυνάμεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ σε ευρύτερο αναστοχασμό. Αναστοχασμό, δηλαδή, που αφορά στη στόχευσή και τα προτάγματα διακυβέρνησης κάθε χώρας ξεχωριστά, εντός της Ε.Ε. και την κατεύθυνση των πολιτικών συμμαχιών σε μεσοπρόθεσμη προοπτική στην Ελλάδα.

Επίκαιρη εκδήλωση διοργανώνει στις 19 Ιουνίου (ημέρα Τρίτη στις 19.00) το Πολιτικό Εργαστήριο για την Συγχρονη Σοσιαλδημοκρατία της ΔΗΜΑΡ με θέμα «Μετά τα μνημόνια. Χωρίς αλεξίπτωτο;»

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι Γιώργος Σταθάκης Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Νίκος Δενδιας Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Φίλιππος Σαχινίδης Γραμματέας του Τομέα Δημοσιονομικής Πολιτικής -Δημοσίου Χρέους του Κινήματος Αλλαγής, Ηλίας Κικίλιας τέως διοικητής ΟΑΕΔ Διευθυντής ερευνών – Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών., Δημήτρης Χαλαζωνίτης μέλος της Ε.Ε. ΔΗΜΑΡ υπεύθυνος Πολιτικού Εργαστηρίου. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Χρήστος Μέγας.

Μπορεί τελικά ο Πρόεδρος της Ιταλίας να μην εμπόδισε τον σχηματισμό κυβέρνησης από την ακροδεξιά Λέγκα και το λαϊκιστικό Κίνημα των 5 Αστέρων, απέτρεψε ωστόσο την εισβολή στο κρίσιμο Υπουργείο Οικονομικών ενός 80χρονου Βαρουφάκη.
Έτσι, και η ετυμηγορία της κάλπης έγινε κατ’ αρχάς σεβαστή και το απετράπη χειρότερο. Διότι τα ηνία της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ, δεν παραδόθηκαν σε έναν φανατικό πολέμιο του κοινού νομίσματος.
Πολιτικά, είναι δίχως άλλο πολύ νωρίς για να κρίνει κανείς αν η κίνηση αυτή του κ. Ματαρέλα ήταν προτιμότερη από την μετωπική αντιπαράθεση φιλοευρωπαίων και λαϊκιστών, που μοιραία θα προκαλούσε μια σκληρότερη στάση εκ μέρους του.

...Το Κίνημα Αλλαγής, παραμένει σταθερά στην Εθνική Γραμμή που έχει χαράξει η χώρα και επιβεβαιώνει την απόφασή του για την ανάγκη επίλυσης του προβλήματος της ονομασίας της FYROM.
Έχουμε τονίσει ότι θέλουμε λύση συνολική και αποτελεσματική που θα διασφαλίζει πλήρως τα εθνικά συμφέροντα, μια Ενιαία Συνθήκη με νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις από Διεθνείς Οργανισμούς που θα αποτρέπουν ενέργειες αλυτρωτισμού, προπαγάνδας και καταστρατήγησης των όσων θα συμφωνηθούν.
Με σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις με αλλαγή του Συντάγματος και σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα.
Θέλουμε λύση αλλά όχι οποιαδήποτε λύση.
Με βάση αυτά θα κρίνουμε και την τελική πρόταση της κυβέρνησης.

1. Σταδιακή απαγκίστρωση από τα Μνημόνια
2. Η ΟΜΟΦΩΝΗ θέση μας για τα του Μακεδονικού
3. Οι 4 προτάσεις μας για τον εθνικό σχεδιασμό απέναντι στην Τουρκία
4. Οι προτάσεις μας για τις κατευθύνσεις ενός νέου εκλογικού Νόμου
5. Ο Π. Σάντσεθ και η δεσπόζουσα θέση των σοσιαλιστών στην Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Η κατακλείδα: Το consensus, υποχρέωση και προνομία της ηγεσίας

H παρέμβαση στη 2η Σύνοδο της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ( Caravel 03/06/18).

Εξαιτίας της παρακμής και της σύγχυσης που μας περιβάλλει, επιβάλλεται συχνά να υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα. Η δημοκρατία λοιπόν είναι το καλύτερο πολίτευμα για μια κοινωνία και ο καλύτερος τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας ενός πολιτικού φορέα.

Όχι γιατί έτσι λαμβάνονται οπωσδήποτε οι σωστές αποφάσεις – αυτό κρίνεται πάντα εκ των υστέρων - αλλά γιατί τις παίρνουμε όλοι μαζί και κατά πλειοψηφία και είμαστε συνδρώντες, συμμετέχοντες και συνυπεύθυνοι. Γι` αυτό η δημοκρατία μπορεί να είναι πιο αργή αλλά στο τέλος αποδεικνύεται πάντοτε πιο αποτελεσματική. Είναι έτσι κι αλλιώς λάθος να ταυτίζουμε πάντοτε την ταχύτητα με την αποτελεσματικότητα. Έχει γράψει θαυμάσια πράγματα επ` αυτού ο Καστοριάδης, για να τον θυμηθούμε κι αυτόν.