Το γεγονός ότι υπό τις ίδιες συνθήκες ακραίου καύσωνα οι γειτονικές μας χώρες περιόρισαν στο ένα τρίτο την αύξηση των καμένων εκτάσεων σε σχέση με εμάς αποδεικνύει πως δεν «κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν» ● Τα παραδείγματα της Ιταλίας και της Πορτογαλίας καταδεικνύουν ότι μπορούμε πολύ καλύτερα ● Σε αυτό το κάδρο είναι ύβρις να αναζητήσουμε τις ευθύνες στους πολίτες, όταν εμείς δεν έχουμε κάνει πρώτοι όσα μας αναλογούν σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Κύριε Θεοχαρόπουλε, τους τελευταίους μήνες ζούμε ένα μεγάλο κύμα ακρίβειας σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είναι διεθνές το πρόβλημα, επομένως, δεν φέρει την ευθύνη…

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της πίσω από τη δικαιολογία ότι φταίει η διεθνής συγκυρία και στέλνει το μήνυμα ότι δεν μπορεί κάνει τίποτα ή στην καλύτερη περίπτωση δεν μπορεί να κάνει παρά μόνο ελάχιστα. Δεν απαντά όμως για ποιο λόγο η Ελλάδα είναι η χώρα που καταγράφει την αρνητική πρωτιά σε όλη την Ευρώπη στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.

Το 2001 προμηνυόταν μια ήσυχη χρονιά για την αμερικανική πολιτική. Ο νέος πρόεδρος, Τζωρτζ Μπους τζούνιορ, δεν είχε καμία διάθεση να συνεχίσει τις παρεμβάσεις των προκατόχων του στην διεθνή πολιτική σκηνή. Πίστευε στην «απομονωτική» πολιτική της υπερ-συντηρητικής πτέρυγας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και στην απόσυρση των ΗΠΑ από πολλές διεθνείς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βγήκε προχθές στα κανάλια να κατηγορήσει δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ., ότι «δεν ψήφισαν την επιβολή κυρώσεων σε όσους εμπλέκονται στην έκδοση πλαστών πιστοποιητικών» και να τα κατηγορήσει για "πράξη ακραίας υποκρισίας και πολιτικού καιροσκοπισμού». Εξήγησε μάλιστα ότι «ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛΛ. αναζητούν ψήφους ακόμα και στην ακραία παραβατικότητα, αδιαφορώντας για τη ζημιά που γίνεται στην προσπάθεια επιστροφής της ζωής όλων στην πληρότητά της». Αυτή η γραμμή έγινε, στη συνέχεια, παντιέρα των δεξιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Θα ήταν ευχής έργο, το ρέκβιεμ για τον Μίκη, που αυτές τις μέρες ανασυγκρότησε την πολιτισμική ενδοχώρα καθενός μας με τρόπο πολυδιάστατο και αναστοχαστικό, να μας οδηγήσει στο μέλλον πιο βαθιά στη μουσική και τα γραφτά του, σε σύνδεση με το έργο και άλλων σημαντικών δημιουργών και καλλιτεχνών της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Κλίμα κινδυνολογίας έχει διαμορφωθεί, με ευθύνη ορισμένων υπουργών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος αλλά και κάποιων ΜΜΕ, όσον αφορά την πιθανότητα έλευσης προσφύγων λόγω της κρίσης στο Αφγανιστάν. Η στρεβλή εικόνα ότι θα αντιμετωπίσουμε μια επερχόμενη «εισβολή» σίγουρα δεν διαμορφώνει αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες.

Μια σοβαρή παρενέργεια της επιλογής του Χρήστου Στυλιανίδη από τον πρωθυπουργό για την κάλυψη της θέσης του υπουργού Πολιτικής Προστασίας είναι ασφαλώς ότι για πρώτη φορά τοποθετείται σε υπουργική θέση ένα ενεργό πολιτικό στέλεχος άλλης χώρας. Ασφαλώς ήταν άστοχη η τοποθέτηση του εκδότη της εφημερίδας «Documento» κ. Βαξεβάνη, ο οποίος σε μια πρώτη ανάρτηση ειρωνεύτηκε την επιλογή του πρωθυπουργού («11 εκατ. Ελληνες, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται ο Μητσοτάκης θα ανακοινώσει για υπουργό Πολιτικής Προστασίας, υπουργό απ’ το εξωτερικό, χωρίς ελληνική ιθαγένεια. Δεν του κάνει κανένας στη χώρα ή δεν δέχεται κανένας;»).

Η προοδευτική διακυβέρνηση με ενεργή την κοινωνία πρέπει να καθιστά καθαρό ότι συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και τις πολιτικές που υπηρετεί, δεν μπορεί να υπάρξει…

Η θερινή περίοδος με τα προβλήματα που προέκυψαν ανέδειξε με τον πιο σαφή και εύγλωττο τρόπο ότι η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν αστοχεί μόνο στα οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη, αλλά αδυνατεί να διαχειριστεί και τα προβλήματα της συγκυρίας.

Ο Λάσετ και η Μπέρμποκ θεωρούνται μάλλον δεύτερες επιλογές από τα κόμματά τους

Μόλις τρεις εβδομάδες απομένουν μέχρι τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία κι ακόμη το κλίμα είναι υποτονικό. Παρότι η χώρα βιώνει ένα τέλος εποχής, παρότι οι δημοσκοπήσεις αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, παρότι τα κανάλια είναι γεμάτα προεκλογικές εκπομπές και συζητήσεις.

Ο Θάνατος γράφει την ιστορία των ανθρώπων, ανασυνθέτοντας το σύνολο της ζωής τους. Και ο θάνατος του Μίκη Θεοδωράκη μας φέρνει αντιμέτωπους με μια προσωπικότητα που επένδυσε με ήχο την ιστορία της Ελλάδας και έκανε τη μουσική διαμορφωτική πολιτική δύναμη. Η διάχυτη συγκίνηση που εκφράζεται με δηλώσεις και αναρτήσεις σε επικολυρικούς τόνους, αναμενόμενη βέβαια, δεν μας βοηθάει να καταλάβουμε την προσωπικότητα και την εποχή της.