Αυτό που συνέβη το προπερασμένο Σάββατο στην Κρήτη έμοιαζε κάτι που συμβαίνει μία φορά κάθε 500 χρόνια: Ανοιξαν οι ουρανοί και σε 10 λεπτά έπεσε όσο νερό πέφτει σε 3-4 χρόνια. Φαινόμενο όχι σύνηθες, αλλά ούτε τελείως απροσδόκητο: Οι παράκτιες πλημμύρες πυκνώνουν σε όλη την Ευρώπη, οι ζημιές που αφήνουν πίσω θα είναι 30 φορές μεγαλύτερες την επόμενη 30ετία, η Ελλάδα έχει ήδη μεγάλη (και πικρή) εμπειρία.

Η ισχνή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς αντικατοπτρίζει δύο βασικά ελλείμματά του. Πρώτον, του χάσματος μεταξύ εκλογικής και κοινωνικής αντιστοίχισης και τη μη ενσωμάτωση της θεσμικής αυτοδιοικητικής κουλτούρας της ανανεωτικής Αριστεράς, παρά τα φιλότιμα, αλλά όχι τολμηρά και λόγω των μνημονιακών συνθηκών, βήματα που έγιναν στον «Κλεισθένη» και επιχειρησιακά στον «Φιλόδημο». Δεν είναι τυχαίο ότι στη συζήτηση για τον «Κλεισθένη» κυριάρχησε μονομερώς ο εκλογικός νόμος και για την αποτίμηση του δυσμενούς εκλογικού αποτελέσματος ο τρόπος καθόδου.

Η αποκάλυψη της εκτόξευσης βαλλιστικού πυραύλου από την Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα επαναφέρει το κρίσιμο δίλημμα, τι θέλουμε να κάνουμε με την γειτονική χώρα. Έχουμε στρατηγική διεξόδου και απεμπλοκής; Ή προκρίνουμε την διαιώνιση των ελληνοτουρκικών διαφορών, με οποιεσδήποτε συνέπειες μπορεί να έχει αυτή;

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι καθημερινά πρώτη είδηση στην τηλεοπτική τουλάχιστον ειδησεογραφία. Η είδηση έχει στη χώρα μας τη μορφή απειλής της ελληνικής εδαφικής ακεραιότητας και οι Ελληνες πολίτες παρακολουθούν στρατιωτικούς, αναλυτές επί των εθνικών λεγόμενων θεμάτων, καθηγητές διπλωματικής ιστορίας και πολιτικούς να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ακεραιότητα των νησιών.

Αντιμετωπίζοντας τραγωδίες όπως αυτή της «εμπορίας» του σώματος και του τραυματισμού της ψυχής του δωδεκάχρονου κοριτσιού στον Κολωνό, δεν αρκούν καθόλου, πιστεύω, οι κατάρες και τα αναθέματα, που συχνά συσκοτίζουν αντί να φωτίζουν τις αιτίες του δράματος. Γιατί το κρίσιμο είναι να μπορέσουμε να δούμε, να καταλάβουμε και να πάρουμε όλα τα μέτρα που απαιτούνται για να μην επαναληφθεί εν τέλει το ίδιο με ένα άλλο κορίτσι ή αγόρι, σε μια άλλη γειτονιά ή πόλη ή στο διπλανό μας σπίτι.

Η 10η Οκτωβρίου ήταν Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας και όπως κάθε χρόνο ως θέμα και ευχή είχε ‘’να γίνει η ψυχική υγεία και η ευεξία μία παγκόσμια προτεραιότητα’’.Γνωρίζω πολύ καλά τις παλαιότερες συνθήκες διαβίωσης των ψυχικά νοσούντων ,όπου η λέξη ‘’φρίκη ‘’ δεν μπορεί να αποδώσει την κρατούσα τότε κατάσταση.Ο υπογράφων το κείμενο έτυχε να εφημερεύει στο Δημόσιο Ψυχιατρείο της Θεσσαλονίκης την ημέρα του μεγάλου σεισμού. Ενας γιατρός με 992 ασθενείς εκ των οποίων περίπου 80-90 ήταν στο ‘’κλειστό’’!!!

Την ύπαρξη νέας γενιάς υπερκερδών στην προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας, μετά τη δήθεν κατάργηση της ληστρικής ρήτρας αναπροσαρμογής, παραδέχτηκε ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Τα νέα αυτά υπερκέρδη υπολογίζονται, μόνο για τον μήνα Σεπτέμβριο, άνω των 500 εκατ. ευρώ εφόσον 485 εκατ. ευρώ είναι τα υπολογισθέντα μόνο για τους οικιακούς και τους εμπορικούς καταναλωτές στη χαμηλή τάση, χωρίς να έχουν ληφθεί υπόψη τα αγροτικά τιμολόγια, ο οδοφωτισμός, η μέση τάση, κλπ.

Κατά κάποιον τρόπο, ο πληθωρισμός κάνει τα «μαγικά» του: (α) Αυξάνει το ονομαστικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν κι έτσι βελτιώνει τη σχέση χρέους/ΑΕΠ, (β) αφού το πολύ μεγάλο μέρος του χρέους μας είναι σε σταθερά επιτόκια, ο πληθωρισμός ροκανίζει το πραγματικό κόστος εξυπηρέτησής του – έτσι γλιτώνουμε περίπου 15 δισ. ευρώ φέτος και (γ) προσαυξάνει τα δημόσια έσοδα κυρίως μέσω της έμμεσης φορολογίας. Ετσι, δεν θα ήταν δύσκολο, αντί για πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα, να πετυχαίναμε φέτος πρωτογενές πλεόνασμα – ενώ, τελικά, ίσως πλησιάσουμε τον μηδενισμό του ελλείμματος.

Στις συζητήσεις που άρχισαν όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και δεν λένε να τελειώσουν, μπορεί κανείς να διακρίνει ένα είδος λόγου που αυτοπροσδιορίζεται «αριστερός». Τον συνοψίζω: δηλώνεις κάτι που ακούγεται «προοδευτικό», αποφεύγοντας όμως να διευκρινίσεις τι σημαίνει στην πράξη και τι θα συμβεί αν πραγματοποιηθεί αυτό που εισηγείσαι.

Αν η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε βρει έναν κοινό βηματισμό στην κατεύθυνση της απάντησης στα μεγάλα προβλήματα της τρέχουσας κρίσης, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα μεν, αλλά λιγότερο περίπλοκα και με λιγότερες αβεβαιότητες (και) για χώρες όπως η Ελλάδα. Κινείται, όμως, σε αντίθετη κατεύθυνση: καθένας για τον εαυτό του.

Από μία σύντομη μελέτη των υπ’ αρ. 1604/2014, 190/2022 και 191/2022 αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ προκύπτουν τα εξής :

H υπ’ αρ. 1604/2014 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ έβαλε τέλος στην στόχευση της Κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να ιδιωτικοποιήσει πλήρως την ΕΥΔΑΠ και να αποξενώσει το Ελληνικό Δημόσιο από κάθε οικονομικό-μετοχικό αλλά και ουσιαστικό δικαίωμα του επί του ζωτικής σημασίας δημόσιου αγαθού του νερού στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.

Είναι φανερό ότι το συνεχές των κρίσεων διαμορφώνει ένα δύσκολο διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Για τη χώρα μας η κατάσταση γίνεται δυσκολότερη καθώς δεν έχει αντιμετωπίσει τις δομικές αδυναμίες που την οδήγησαν στην κρίση της προηγούμενης δεκαετίας.

Πρέπει καταρχήν να επισημανθεί ότι η πρόσφατη χρεωκοπία οφείλεται κυρίως στο μη βιώσιμο-μη διατηρήσιμο παραγωγικό μοντέλο σε συνδυασμό με τη διατήρηση αναχρονισμών στο κράτος, τη δικαιοσύνη, το περιβάλλον, τη χωροταξία. Τα δομικά αυτά προβλήματα εμφανίζονται σήμερα με διάφορους τρόπους και δείκτες όπως: