Θέμα: FYROM - Σελίδα: 1
Σωτήρης Βαλντέν, Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ/ Ενθέματα, 11/02/2018
Σωτήρης Βαλντέν
Αριστεροί, δημοκράτες και φιλελεύθεροι πολίτες βλέπουμε με απελπισία και οργή τη χώρα να βυθίζεται για άλλη μια φορά σε μια μαζική εθνικιστική υστερία, με αφορμή το “Μακεδονικό”. Ζούμε ένα απίστευτο ταξίδι στον χρόνο, πίσω στο 1992, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε. Σε μια χώρα που δεν θα έπασχε από συλλογική αμνησία και όπου οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης θα είχαν στοιχειώδη γνώση των θεμάτων που χειρίζονται, δεν θα χρειαζόταν να προσθέσουμε τίποτε σήμερα. Όλα έχουν ειπωθεί. Όμως εδώ είναι Ελλάδα. Το έργο ξαναπαίζεται και η σιωπή απέναντι στα όσα ακούμε και βλέπουμε είναι συνενοχή στο παραλήρημα
Στέργιος Καλπάκης
Στη δεύτερη ταινία της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, Οι δύο πύργοι, ο μάγος Γκάνταλφ μαζί με τους Άραγκορν, Λέγκολας και Γκίμλι επισκέπτονται το Βασιλιά του Ρόχαν, Θέοντεν, προκειμένου να του ζητήσουν να συστρατευτεί μαζί τους στο αγώνα ενάντια στο κακό. Όμως, στη θέση του βρίσκουν έναν αγνώριστο Βασιλιά, γερασμένο και καταβεβλημένο, με το μυαλό του να ελέγχεται πλήρως από τον υπηρέτη του κακού, το μάγο Σάρουμαν. Για κάποιο λόγο, η εικόνα του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία μου θύμισε τρομακτικά το Βασιλιά Θέοντεν.
Άγγελος Χανιώτης, Το Βήμα της Κυριακής, 04/02/2018
Μια συγκυρία, από αυτές που σπάνια εμφανίζονται στην Ιστορία, φάνηκε να επιτρέπει την επίλυση ενός προβλήματος που στοιχειώνει επί δεκαετίας την εξωτερική μας πολιτική: την ονομασία της FYROM. Ομως αίφνης, κάτι η τύφλωση της δεξιάς συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, κάτι η επιπολαιότητα και ο τακτικισμός του Πρωθυπουργού και κάτι η πολιτική ανεπάρκεια του αρχηγού της αντιπολίτευσης έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στα πρόθυρα ενός Βατερλό στην εξωτερική της πολιτική.
Ο ιστορικός, αποφασιστικός και πρωτοποριακός ρόλος της Εκκλησίας στους αγώνες του Έθνους δεν αναγνωρίζεται, ούτε καταξιώνεται στα συλλαλητήρια. Αρκεί και υπεραρκεί η επιβίωση του και η αναγνώριση του από την ίδια την Ιστορία, διαχρονικά.
Όταν μάλιστα τα συλλαλητήρια αυτά διοργανώνονται, προκειμένου να εξυπηρετηθούν πρόσωπα και σκοπιμότητες “έξωθεν και έσωθεν”, τότε η Εκκλησία δεν μπορεί να έχει λόγο συμμετοχής, ούτε και τρόπο παρουσίας.
Ας προβληματιστούμε λίγο περισσότερο και ας αναλογιστούμε το μέλλον του θεσμού και όχι την εξέλιξη και ικανοποιηση των προσωπικών μας επιδιώξεων και οραματισμών !!!
30/01/2018
Προϋπόθεση ευημερίας της Ελλάδας είναι η καλή της επικοινωνία με τον βαλκανικό της περίγυρο. Αυτό λέει η Ιστορία. Το εθνικό συμφέρον επομένως, επιτάσσει μια λύση στο εκκρεμές πρόβλημα που βαραίνει τη σχέση μας με την ΠΓΔΜ. Η συγκυρία ανοίγει την πιθανότητα επιτυχίας, εφόσον υπάρξει μια σοβαρή και υπεύθυνη διαπραγμάτευση, έχοντας ως βάση την ενδιάμεση συμφωνία. Στον εθνικολαϊκισμό πρέπει να αντιτάξουμε την πολιτική βούληση, την ευθύνη και τον ενσυνείδητο πατριωτισμό
Γιάννης Παπαθεοδώρου
Τα ξημερώματα της προηγούμενης Κυριακής, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει το περιβόητο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για το «Μακεδονικό», ο λαϊκός βάρδος του Βαρδάρη Βασίλης Καρράς βγήκε στην πίστα του νυχτερινού κέντρου που εμφανίζεται φέτος και παρακίνησε το κοινό να τραγουδήσει με ρυθμικό χειροκρότημα το γνωστό εμβατήριο «Μακεδονία ξακουστή». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «το μαγαζί μετατράπηκε σε μίνι συλλαλητήριο», ενώ ο ίδιος ο τραγουδιστής ένιωσε την ανάγκη να στείλει κι αυτός ένα πολιτικό μήνυμα σε όσους επιβουλεύονται το όνομα της Μακεδονίας: «Η Μακεδονία είναι εδώ».
H ΑΠΟΦΑΣΗ TOY ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ TOY ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
26/01/2018
Το Κίνημα Αλλαγής σεβόμενο τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού για το θέμα της ονομασίας της FYROM εμμένει στην ανάγκη επίλυσης του προβλήματος. Λύση αποτελεσματική, κοινά αποδεκτή και από τις δύο πλευρές που διασφαλίζει πλήρως τα εθνικά συμφέροντα και περιλαμβάνει σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις, με δεσμευτικές εγγυήσεις που θα αποτρέπουν ενέργειες αλυτρωτισμού, προπαγάνδας και καταστρατήγησης της ουσίας των όσων θα συμφωνηθούν.
Παράταση του σημερινού τέλματος ενέχει τον κίνδυνο να εξυπηρετήσει μόνο τα Σκόπια, μέσα από τη de facto μονοπώληση του ονόματος «Μακεδονία».
Η δημόσια συζήτηση για το Μακεδονικό έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής παθολογίας: εσωστρεφής, θυμική, αυτοαναφορική, αυτοϊκανοποιούμενη και αφόρητα εθνοκεντρική.
Καταγγέλλουμε το γειτονικό κράτος για προσπάθεια μονοπώλησης του ονόματος, τη στιγμή που υποστηρίζουμε ότι εμείς και μόνον εμείς έχουμε δικαίωμα στη χρήση του.
Χρησιμοποιούμε ιστορικά επιχειρήματα περί αρχαίας Μακεδονίας, αναφέροντας ότι τα σλαβικά φύλα ήλθαν στην περιοχή της Μακεδονίας τον 7ο μ.Χ. αιώνα.
Υπάρχουν δύο τρόποι για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα. Ο πρώτος είναι να το λύσεις. Ο δεύτερος να το αφήσεις να σέρνεται και όπου φτάσει. Στην περίπτωση του «Μακεδονικού» ή «Σκοπιανού» η Ελλάδα (πολιτική ηγεσία, ομάδες επιρροής και λαός) έχουν επιλέξει το δεύτερο.
Σύντομη ιστορική αναδρομή. Εδώ και 25 χρόνια η υπόθεση σέρνεται. Για να μην πούμε ότι αυτό συμβαίνει εδώ και 77 χρόνια, δηλαδή από τότε που ο Τίτο (1945) ενέταξε στην ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία και την «Μακεδονία».
Στέργιος Καλπάκης
«Έγινε πολλή κατάχρηση στόμφου, φτηνού λυρισμού, πολλή σπατάλη άχρηστης φιλοπατρίας...»
-Μενέλαος Λουντέμης, Οδός Αβύσσου αριθμός 0
Στα τέλη του 2014, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μας ανατέθηκε σε μια ομάδα φοιτητών του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών, Επιστήμες της Αγωγής, του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας να αναζητήσουμε και να αναλύσουμε πρωτογενείς πηγές που αφορούσαν τα γεγονότα της περιόδου 1916 – 1918 στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας.
Μετά από αρκετά χρόνια φαίνεται ότι κάτι κινείται στην υπόθεση της FYROM και των σχέσεων Αθήνας-Σκοπίων. Πρόκειται για ένα ζήτημα που η επίλυση του μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στον ρόλο της χώρας μας στο ευρύτερο πεδίο των Βαλκανίων και να ενισχύσει τις σχέσεις συνεργασίας με τη μικρή γειτονική χώρα ακόμα και με οικονομικά δεδομένα.
Το λεγόμενο «Μακεδονικό» ζήτημα αποτέλεσε μια σοβαρή εμπλοκή με τον ακραίο αλυτρωτισμό από την πλευρά των Σκοπίων και την εθνικιστική αναδίπλωση από την πλευρά της Αθήνας στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
Την πρώτη περίοδο της Μεταπολίτευσης δεν την έζησα στην Ελλάδα. Οι περιστάσεις με κράτησαν μακριά και οι μόνες εντυπώσεις μου ήταν οι εικόνες που αποκόμιζα κάθε φορά που επέστρεφα για λίγο στα πάτρια. Εικόνες ασυνέχειας και επανάληψης: από τη μια, η απότομη κατάρρευση του μετεμφυλιακού κράτους, η διάχυτη ηγεμονία του αριστερού λόγου, η μάλλον αφελής –όπως αποδείχθηκε– αισιοδοξία για το μέλλον. Κι από την άλλη, οι αντιδικίες της εποχής δεν εγκαινίασαν το εντελώς διαφορετικό· ήταν μάλλον προεκτάσεις σε νέα συμφραζόμενα απόψεων που είχαν ήδη απασχολήσει την Αριστερά στο παρελθόν.
Σύνολο καταγραφών: 68
