Είναι η οικονομία ανόητε
Νίκος Σπιτσέρης, Δημοσιευμένο: 2010-06-15
Η επικράτηση του κόμματος των Φλαμανδών αυτονομιστών στις εκλογές του Βελγίου είναι μαχαιριά στην καρδιά της Ευρώπης. Αντί της πορείας ενοποίησης και δημιουργίας μιας μεγάλης Ευρώπης, ικανής να σταθεί με αξιώσεις στο διεθνή ανταγωνισμό απέναντι στην Αμερική και την Κίνα, μιας Ευρώπης της αλληλεγγύης και της ευημερίας, οι ευρωπαίοι μοιάζει να γυρνούν στο 19ο αιώνα, στην εποχή της δημιουργίας των σύγχρονων ευρωπαϊκών εθνικών κρατών, για να "διορθώσουν" την ιστορία. Εν προκειμένω, οι πλούσιοι ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί του Βορρά διεκδικούν βελούδινο διαζύγιο από τους φτωχότερους γαλλόφωνους Βαλόνους του νότου, δοκιμάζοντας τα όρια της αντοχής του κράτους, που δημιουργήθηκε
177 χρόνια πριν ως ένα πείραμα ειρηνικής συνύπαρξης δυο κοινοτήτων, που στόχο είχε να περιορίσει τις ηγεμονικές βλέψεις της Γαλλίας μετά την ήττα του Ναπολέοντα. Οι συνέπειες του αποκαλούμενου και "διαζυγίου της πραλίνας" στη χώρα όπου εδρεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν είναι εύκολο να αποτιμηθούν, αλλά είναι βέβαιο πως στον ένα ή στον άλλο βαθμό θα τονώσουν τα αυτονομιστικά κινήματα Βάσκων και Καταλανών στην Ισπανία, τον αγώνα των Ιρλανδών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Θα έχουν αντίκτυπο στην αντίθεση αναπτυγμένου βιομηχανικού βορρά και υποβαθμισμένου νότου στην Ιταλία, που υποβόσκει από την εποχή της συγκρότησής της. Οι εξελίξεις έχουν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό δεδομένου ότι συμβαίνουν στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά το κυριότερο είναι πως θέτουν επιτακτικά το ζήτημα της ουσιαστικής πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της Ενωσης.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Οσο συντηρούνται και μάλιστα επιτείνονται οι διαφορές μεταξύ πλούσιων Γερμανών και φτωχών Ελλήνων, ισχυρών οικονομικά Ολλανδών και εξαθλιωμένων ένεκα των οικονομικών συνταγών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ούγγρων, θα ενισχύονται οι τάσεις αυτονόμησης και διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Διότι ναι μεν τα αυτονομιστικά κινήματα έχουν ιστορική και πολιτισμική βάση, αλλά ενισχύονται ή αποδυναμώνονται στη βάση της οικονομίας. "Είναι η οικονομία ανόητε", θα μπορούσε κάποιος να πει στους μετριοτάτου αναστήματος πολιτικούς ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, που αποδεικνύονται ανίκανοι να διαχειριστούν το όραμα μιας Ευρώπης δίχως σύνορα.
Τούτο είναι το στοίχημα για τα κουστουμαρισμένα "γκόλντεν μπόις" των Βρυξελλών και όχι οι ενημερωτικές καμπάνιες στις οποίες αναλώνονται τάχατες για την ενίσχυση του ξεθωριασμένου οράματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για μια ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση δεξιάς-αριστεράς στις σύγχρονες προκλήσεις των καιρών.
Νίκος Σπιτσέρης
177 χρόνια πριν ως ένα πείραμα ειρηνικής συνύπαρξης δυο κοινοτήτων, που στόχο είχε να περιορίσει τις ηγεμονικές βλέψεις της Γαλλίας μετά την ήττα του Ναπολέοντα. Οι συνέπειες του αποκαλούμενου και "διαζυγίου της πραλίνας" στη χώρα όπου εδρεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν είναι εύκολο να αποτιμηθούν, αλλά είναι βέβαιο πως στον ένα ή στον άλλο βαθμό θα τονώσουν τα αυτονομιστικά κινήματα Βάσκων και Καταλανών στην Ισπανία, τον αγώνα των Ιρλανδών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Θα έχουν αντίκτυπο στην αντίθεση αναπτυγμένου βιομηχανικού βορρά και υποβαθμισμένου νότου στην Ιταλία, που υποβόσκει από την εποχή της συγκρότησής της. Οι εξελίξεις έχουν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό δεδομένου ότι συμβαίνουν στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά το κυριότερο είναι πως θέτουν επιτακτικά το ζήτημα της ουσιαστικής πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της Ενωσης.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Οσο συντηρούνται και μάλιστα επιτείνονται οι διαφορές μεταξύ πλούσιων Γερμανών και φτωχών Ελλήνων, ισχυρών οικονομικά Ολλανδών και εξαθλιωμένων ένεκα των οικονομικών συνταγών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ούγγρων, θα ενισχύονται οι τάσεις αυτονόμησης και διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Διότι ναι μεν τα αυτονομιστικά κινήματα έχουν ιστορική και πολιτισμική βάση, αλλά ενισχύονται ή αποδυναμώνονται στη βάση της οικονομίας. "Είναι η οικονομία ανόητε", θα μπορούσε κάποιος να πει στους μετριοτάτου αναστήματος πολιτικούς ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, που αποδεικνύονται ανίκανοι να διαχειριστούν το όραμα μιας Ευρώπης δίχως σύνορα.
Τούτο είναι το στοίχημα για τα κουστουμαρισμένα "γκόλντεν μπόις" των Βρυξελλών και όχι οι ενημερωτικές καμπάνιες στις οποίες αναλώνονται τάχατες για την ενίσχυση του ξεθωριασμένου οράματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για μια ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση δεξιάς-αριστεράς στις σύγχρονες προκλήσεις των καιρών.
Νίκος Σπιτσέρης
