Ευρωεκλογές ήταν και πέρασαν - χωρίς διδάγματα...
Χριστίνα Πουλίδου, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-06-21
Τον Μπαρόζο δεν τον ήθελαν, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δεν τον θέλει, οι ίδιοι επέκριναν την απουσία του στην οικονομική κρίση, αλλά τον εξέλεξαν ομοφώνως. Από τους Ιρλανδούς ζήτησαν να ξαναψηφίσουν για τη συνθήκη της Λισσαβώνας και σε εκείνους μεν είπαν, ότι με τις διευκρινίσεις που τους παρέχουν αλλάζουν τα δεδομένα και ως εκ τούτου τους καλούν να ξαναψηφίσουν, ενώ μεταξύ τους είπαν, ότι δεν αλλάζουν τα δεδομένα και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να επικυρώσουν εκ νέου τη συνθήκη.
Σε ό,τι αφορά το “κολέγιο των επιτρόπων”, συμφώνησαν επίσης πως δεν εφαρμόζουν τη συνθήκη της Νίκαιας και άρα δεν μειώνουν τον αριθμό των επιτρόπων -εφαρμόζουν τη συνθήκη της Λισσαβώνας, που προβλέπει τη διατήρηση του εύρους του “κολεγίου”, μολονότι αυτή βρίσκεται ακόμη στον lpha;έρα, αφού δεν έχει από όλους επικυρωθεί. Για τις κλιματικές αλλαγές τέλος, ενώ είχαν υποσχεθεί τον Δεκέμβρη ότι θα βοηθήσουν τις φτωχές χώρες για να εφαρμόσουν μέτρ;α που θα μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, τελικά το θέμα καθορισμού της χρηματοδότησης παραπέμπεται από σύνοδο σε σύνοδο - ωσότου φτάσουμε στο μη περαιτέρω: στη σύνοδο της Κοπεγχάγης, τον Δεκέμβριο.
Η σύνοδος κορυφής της περασμένης βδομάδας έλαβε ορισμένες αποφάσεις που κινούνται στα όρια της θεσμικής τάξης και που διώχνουν τα προβλήματα προς πάσα κατεύθυνση - προς την Ευρωβουλή το θέμα του διορισμού Μπαρόζο, προς την επόμενη σύνοδο το θέμα της χρηματοδότησης των περιβαλλοντικών πολιτικών αναπτυσσομένων χωρών, προς τα κράτη-μέλη τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης, προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την εποπτεία των χρηματοπιστωτικών οργανισμών.
Ιδιαίτερα ενοχλητικός ήταν ο χειρισμός της διαδοχής Μπαρόζο – η αναβαθμισμένη θέση της ευρω-δεξιάς, τόσο στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσο και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, φυσά με ούριο άνεμο τα πανιά του Χοσέ Μπαρόζο. Όμως, ούτε οι ίδιοι ηγέτες είναι ευχαριστημένοι με την επιλογή τους (“το δράμα είναι πως και τον θέλουν, και δεν τον θέλουν” είπε χαρακτηριστικά ο Κον Μπεντίτ), ούτε στην Ευρωβουλή μετρά πολλούς φίλους. Η υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος δεν επαρκεί, οι Φιλελεύθεροι τελικώς (ύστερα από παζάρι και με ανταλλάγματα που θα τα δούμε αργότερα) είπαν πως θα στηρίξουν τον Μπαρόζο, ενώ όλες οι άλλες Ομάδες στέκονται εχθρικά στον Πορτογάλο πρωθυπουργό και πάντως, η ψηφοφορία είναι μυστική...
Η τσεχική προεδρία εξάλλου, σε μια υποβολιμιαία πρωτοβουλία της, έθεσε στην επίσημη ιστοσελίδα της το ερώτημα: θέλετε την επανεκλογή Μπαρόζο στην προεδρία της Επιτροπής; Το 75% των χρηστών του Ίντερνετ που απάντησαν, έδωσαν αρνητική απόκριση, ενώ τελικά οι ηγέτες παρέπεμψαν στις 9 Ιουλίου και στη συνάντηση της προεδρίας με τους αρχηγούς των ομάδων την εξέλιξη της υπόθεσης -με άλλα λόγια, αν ο διορισμός Μπαρόζο εγκριθεί στις 15 Ιουλίου ή στα μέσα Οκτωβρίου.
Εξίσου ενοχλητικός ήταν ο χειρισμός της υπόθεσης του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Τον περασμένο Δεκέμβρη οι 26 ηγέτες ρώτησαν τον Ιρλανδό ομόλογό τους ποια θέματα αποτελούν μείζονες πηγές ανησυχίας των Ιρλανδών. Στην απάντησή του πως είναι το θέμα της παραδοσιακής ουδετερότητας, το θέμα του φορολογικού συστήματος, των εργασιακών σχέσεων και της άμβλωσης, οι 26 προσφέρθηκαν να παράσχουν εγγυήσεις, ότι τα ζητήματα αυτά δεν θίγονται από τη συνθήκη της Λισσαβώνας. Μετά ταύτα, η ιρλανδική κυβέρνηση οργάνωσε τη διενέργεια νέου δημοψηφίσματος στις πρώτες μέρες του Οκτωβρίου και ήρθε επίσης η ώρα, οι 26 ηγέτες να δώσουν νομική μορφή στις εγγυήσεις. Μόλις όμως είπαν ότι αυτές θα περιληφθούν σε ένα Πρωτόκολλο το οποίο θα επικυρώσουν αργότερα -κατά τη διαδικασία επικύρωσης της συνθήκης προσχώρησης της Κροατίας λ.χ.- ο ευρωσκεπτικιστής Τσέχος πρόεδρος Βάτσλαβ Κλάους δήλωσε πως σε αυτή την περίπτωση ο ίδιος θεωρεί ότι το κατά το Σύνταγμα της χώρας του άρθ. 49, το Πρωτόκολλο πρέπει να επικυρωθεί από τη Βουλή της Τσεχίας...
Προκειμένου, συνεπώς, να αποφύγουν την τακτική χρονοτριβής που ακολουθεί ο κ. Κλάους (προσδοκώντας ότι θα εκλεγεί ο Ντ. Κάμερον και θα ενταφιαστεί οριστικά η συνθήκη της Λισσαβώνας), οι 26 εγγυήθηκαν κατά δήλωσή τους για το ακριβές περιεχόμενο της συνθήκης της Λισσαβώνας...
Το συμπέρασμα είναι ότι τα μηνύματα της κάλπης των ευρωεκλογών δεν παρελήφθησαν από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες -επιμένουν στην επιβράβευση των αποτυχημένων, στην παραγνώριση των μηνυμάτων της κοινωνίας, στην αθέτηση των δεσμεύσεων.
Σε ό,τι αφορά το “κολέγιο των επιτρόπων”, συμφώνησαν επίσης πως δεν εφαρμόζουν τη συνθήκη της Νίκαιας και άρα δεν μειώνουν τον αριθμό των επιτρόπων -εφαρμόζουν τη συνθήκη της Λισσαβώνας, που προβλέπει τη διατήρηση του εύρους του “κολεγίου”, μολονότι αυτή βρίσκεται ακόμη στον lpha;έρα, αφού δεν έχει από όλους επικυρωθεί. Για τις κλιματικές αλλαγές τέλος, ενώ είχαν υποσχεθεί τον Δεκέμβρη ότι θα βοηθήσουν τις φτωχές χώρες για να εφαρμόσουν μέτρ;α που θα μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, τελικά το θέμα καθορισμού της χρηματοδότησης παραπέμπεται από σύνοδο σε σύνοδο - ωσότου φτάσουμε στο μη περαιτέρω: στη σύνοδο της Κοπεγχάγης, τον Δεκέμβριο.
Η σύνοδος κορυφής της περασμένης βδομάδας έλαβε ορισμένες αποφάσεις που κινούνται στα όρια της θεσμικής τάξης και που διώχνουν τα προβλήματα προς πάσα κατεύθυνση - προς την Ευρωβουλή το θέμα του διορισμού Μπαρόζο, προς την επόμενη σύνοδο το θέμα της χρηματοδότησης των περιβαλλοντικών πολιτικών αναπτυσσομένων χωρών, προς τα κράτη-μέλη τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης, προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την εποπτεία των χρηματοπιστωτικών οργανισμών.
Ιδιαίτερα ενοχλητικός ήταν ο χειρισμός της διαδοχής Μπαρόζο – η αναβαθμισμένη θέση της ευρω-δεξιάς, τόσο στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσο και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, φυσά με ούριο άνεμο τα πανιά του Χοσέ Μπαρόζο. Όμως, ούτε οι ίδιοι ηγέτες είναι ευχαριστημένοι με την επιλογή τους (“το δράμα είναι πως και τον θέλουν, και δεν τον θέλουν” είπε χαρακτηριστικά ο Κον Μπεντίτ), ούτε στην Ευρωβουλή μετρά πολλούς φίλους. Η υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος δεν επαρκεί, οι Φιλελεύθεροι τελικώς (ύστερα από παζάρι και με ανταλλάγματα που θα τα δούμε αργότερα) είπαν πως θα στηρίξουν τον Μπαρόζο, ενώ όλες οι άλλες Ομάδες στέκονται εχθρικά στον Πορτογάλο πρωθυπουργό και πάντως, η ψηφοφορία είναι μυστική...
Η τσεχική προεδρία εξάλλου, σε μια υποβολιμιαία πρωτοβουλία της, έθεσε στην επίσημη ιστοσελίδα της το ερώτημα: θέλετε την επανεκλογή Μπαρόζο στην προεδρία της Επιτροπής; Το 75% των χρηστών του Ίντερνετ που απάντησαν, έδωσαν αρνητική απόκριση, ενώ τελικά οι ηγέτες παρέπεμψαν στις 9 Ιουλίου και στη συνάντηση της προεδρίας με τους αρχηγούς των ομάδων την εξέλιξη της υπόθεσης -με άλλα λόγια, αν ο διορισμός Μπαρόζο εγκριθεί στις 15 Ιουλίου ή στα μέσα Οκτωβρίου.
Εξίσου ενοχλητικός ήταν ο χειρισμός της υπόθεσης του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Τον περασμένο Δεκέμβρη οι 26 ηγέτες ρώτησαν τον Ιρλανδό ομόλογό τους ποια θέματα αποτελούν μείζονες πηγές ανησυχίας των Ιρλανδών. Στην απάντησή του πως είναι το θέμα της παραδοσιακής ουδετερότητας, το θέμα του φορολογικού συστήματος, των εργασιακών σχέσεων και της άμβλωσης, οι 26 προσφέρθηκαν να παράσχουν εγγυήσεις, ότι τα ζητήματα αυτά δεν θίγονται από τη συνθήκη της Λισσαβώνας. Μετά ταύτα, η ιρλανδική κυβέρνηση οργάνωσε τη διενέργεια νέου δημοψηφίσματος στις πρώτες μέρες του Οκτωβρίου και ήρθε επίσης η ώρα, οι 26 ηγέτες να δώσουν νομική μορφή στις εγγυήσεις. Μόλις όμως είπαν ότι αυτές θα περιληφθούν σε ένα Πρωτόκολλο το οποίο θα επικυρώσουν αργότερα -κατά τη διαδικασία επικύρωσης της συνθήκης προσχώρησης της Κροατίας λ.χ.- ο ευρωσκεπτικιστής Τσέχος πρόεδρος Βάτσλαβ Κλάους δήλωσε πως σε αυτή την περίπτωση ο ίδιος θεωρεί ότι το κατά το Σύνταγμα της χώρας του άρθ. 49, το Πρωτόκολλο πρέπει να επικυρωθεί από τη Βουλή της Τσεχίας...
Προκειμένου, συνεπώς, να αποφύγουν την τακτική χρονοτριβής που ακολουθεί ο κ. Κλάους (προσδοκώντας ότι θα εκλεγεί ο Ντ. Κάμερον και θα ενταφιαστεί οριστικά η συνθήκη της Λισσαβώνας), οι 26 εγγυήθηκαν κατά δήλωσή τους για το ακριβές περιεχόμενο της συνθήκης της Λισσαβώνας...
Το συμπέρασμα είναι ότι τα μηνύματα της κάλπης των ευρωεκλογών δεν παρελήφθησαν από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες -επιμένουν στην επιβράβευση των αποτυχημένων, στην παραγνώριση των μηνυμάτων της κοινωνίας, στην αθέτηση των δεσμεύσεων.
