Η απαλλαγή της Θεσσαλονίκης από την κυριαρχία των υπερσυντηρητικών δυνάμεων και η αλλαγή της διοίκησης του Δήμου πρέπει να αποτελέσει στόχο όλων των δυνάμεων που επαγγέλλονται τη δημοκρατική εμβάθυνση. Αυτή η αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας ευρύτατης κοινωνικοπολιτικής συμπαράταξης.
Το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της Αριστεράς, έχουν μεταξύ τους σημαντικές πολιτικές διαφορές και αυτό δεν τους επιτρέπει να είναι άμεσα συνεργαζόμενα υποκείμενα. Μπορούν όμως, αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης κατάστασης, να διευκολύνουν τη διερεύνηση των δυνατοτήτων συμπαράταξης «από τα κάτω» με πρωτοβουλία των αυτοδιοικητικών κινήσεων και των κινήσεων πολιτών.

Θα θυμάστε από τα παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας τη “μάχη με τον δράκο”, όπου το “παλληκαράκι” στο τέλος νικάει και κερδίζει το κορίτσι της καρδιάς του.
Εκεί με παραπέμπει συνειρμικά το σύνθημα “Να αλλάξει σελίδα η Θεσσαλονίκη”.
Γιατί, όμως, –αντίθετα με το happy end των παραμυθιών- εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα στην πόλη μας νικάνε οι “δράκοι”;
Το πράγμα βοά. Καμμιά πολιτική δύναμη της δημοτικής αντιπολίτευσης δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ πραγματικά «για το κορίτσι». Η ζωή, δυστυχώς, δεν είναι παραμύθι. Τα κομματικώς χρισμένα «παλληκαράκια» χάνουν το ένα μετά το άλλο τη μάχη. Ο δράκος της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης νικάει κατά κράτος, το «κορίτσι» μένει στο ράφι.

Η Θεσσαλονίκη πρέπει να αλλάξει σελίδα. Να ξεφύγει από την πολύπλευρη υποχώρηση και την αφόρητη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της, και να απαλλαγεί από το κλίμα σκοταδισμού και φοβικών συνδρόμων που συστηματικά καλλιεργούν πολιτικοί και τοπικοί παράγοντες τις τελευταίες δεκαετίες.

Η πόλη μας αξίζει σίγουρα μια καλύτερη τύχη. Έχει όλες τις προϋποθέσεις να εξελιχτεί σε δυναμικό περιφερειακό κέντρο ευρωπαϊκής, βαλκανικής και μεσογειακής εμβέλειας, σε μια πόλη με ταυτότητα, αντάξια της ιστορίας και των προσδοκιών των κατοίκων της, που θα εξασφαλίζει ελκυστική λειτουργία και αισθητική, προκοπή και εργασία, ευημερία και αλληλεγγύη για όλους

Στη Θεσσαλονίκη η «αγία τριάδα» Παπαγεωργόπουλου – Ψωμιάδη – Άνθιμου προσωποποιεί και κορυφώνει τον υπερσυντηρητισμό, τον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία, την πολύπλευρη έκπτωση αξιών και την εγκαθίδρυση διεφθαρμένων λειτουργιών. Γι΄ αυτό η εκλογική μας τακτική πρέπει απαραίτητα να συμπεριλαμβάνει και τον πολιτικό στόχο της κατανίκησης αυτών των δυνάμεων.
Το κόμμα μας οφείλει, υπερβαίνοντας τη μέχρι τώρα στάση κομματικής καταγραφής, να ανταποκριθεί στο χρόνιο αίτημα για αλλαγή που εκφράζεται από πολίτες ευρέος κοινωνικοπολιτικού φάσματος.

Η κυβέρνηση ετοιμάζει τη Διοικητική Μεταρρύθμιση και για την Τ.Α. Ο ΣΥΝ πότε θα δημοσιοποιήσει τη συγκεκριμένη άποψη/πρότασή του; Πώς και πότε θα κάνει παρέμβαση στην κοινωνία; Αν περιμένουμε για να τοποθετηθούμε το νομοσχέδιο ή την Επιτροπή διαβούλευσης, θα μοιάζει ως απλή αντίθεση. Ή ως άμυνα. Αφού τότε θα έχουν διαμορφωθεί «πράγματα». Σημαντικό, για λόγους ευνόητους, είναι να προβάλουμε «επιθετικά» τη θέση μας. Υπάρχουν κείμενα (π.χ. η μελέτη του Ινστιτούτου Τ.Α., η Εισήγηση του Δ.Σ. της ΚΕΔΚΕ και άλλα). Για ποιο πράγμα και τι αναμένουμε; Γιατί δεν έχουμε αρχίσει τον εσωκομματικό διάλογο; Πώς θα πάμε χωρίς αυτόν;

Το 2010 είναι η χρονιά που θα γίνουν οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Και όπως λένε τα δημοσιεύματα θα είναι για πρώτη φορά εκλογές για την περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Αν προλάβουμε βεβαίως γιατί ακόμη δεν έχουμε κανένα δεδομένο, αφού ακόμη και οι περιφέρειες υπολογίζονται από 10 έως 15 και οι δήμοι από 350 έως 500. σ’ αυτό το ασαφές τοπίο ας προσπαθήσουμε να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις για το χαρακτήρα αυτών των εκλογών και πως θα μπορούσε η κοινωνία των πολιτών αντί για θεατής των εξελίξεων να έχει μια όσο γίνεται περισσότερο πιο έντονη παρουσία.