Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το Συνέδριο του Συνασπισμού είναι η φυσιολογική εξέλιξη μιας πορείας, που εδώ και χρόνια έθετε συστηματικά στο περιθώριο τις απόψεις της. Μιας συνειδητής παρελκυστικής πορείας προς τον αριστερισμό, που είχε ως συνέπεια τη μετάλλαξη του κόμματος της ανανεωτικής αριστεράς.

Μπορεί το συνέδριο να μην τέλειωσε ακόμα.

Μπορεί τα ’’κείμενα’’ ως αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές να μην ψηφίστηκαν ή να καταψηφίστηκαν με οποιοδήποτε τρόπο. Ωστόσο το πιο υγειές που αναδεικνύει αυτή η παράδοξη διαδικασία σχετίζεται με το γεγονός πως επιτέλους καμιά ’’διατασική’’ καμαρίλα και καμιά εκεχειρία (δήθεν συνεννόησης στο πλαίσιο οποιασδήποτε κάλπικης συμφωνίας με διάρκεια ζωής μερικών ωρών) δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλάκι το αυταπόδεικτο.

Ετούτος ο πολιτικός χώρος που ο ίδιος ο ’’πρόεδρος’’ αποκαλεί ’’μόρφωμα’’ (αν είναι δυνατόν να πολιτευόμαστε με τέτοιους όρους τον καιρό του Δ.Ν.Τ.) εξεμέτρησε το ζειν.

Με δήλωση του Φώτη Κουβέλη , ότι «δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε την απόφαση του Συνεδρίου γι΄ αυτό και δεν θα θέσουμε υποψηφιότητα για τα καθοδηγητικά όργανα , ούτε θα μετάσχουμε στις διαδικασίες της αυριανής ψηφοφορίας» οι σύνεδροι που πρόσκεινται στην Αν. Πτέρυγα απεχώρησαν από τις διαδικασίες του Συνεδρίου.
Είχε προηγηθεί η ψηφοφορία κατ΄ αντιπαράθεση των δύο σχεδίων –αυτό της πλειοψηφίας(το υπερψήφισαν κατ΄αρχήν όλες οι τάσεις, εκτός Αν. Πτέρυγας) και αυτό της Ανανεωτικής Πτέρυγας-, όπου πλειοψήφησε το πρώτο.
Με το σχέδιό της η Αν. Πτέρυγα ζητούσε την άμεση απεμπλοκή από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρωί του Σαββάτου είχε προηγηθεί τετράωρη συνάντηση σε ξενοδοχείο της Αθήνας όλων των συνέδρων που πρόσκεινται στην Αν. Πτέρυγα προκειμένου να υπάρξει απόφαση για τη συλλογική στάση των συνέδρων.
Επί 320 συνέδρων υπερψηφίστηκε, με 4 κατά και 2 λευκά, η εισήγηση του Φώτη Κουβέλη για την επιμονή στη θέση: να μη «διαβούμε την κόκκινη γραμμή» της απεμπλοκής του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δήλωση Φώτη Κουβέλη εκ μέρους της «Ανανεωτικής Πτέρυγας» στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ

Το σχέδιο Πολιτικής Απόφασης που πρότεινε η Αν. Πτέρυγα

Ο ΣΥΝ μοιάζει σαν να έχει μισήσει τον εαυτό του και νεκρανασταίνει ένα παρελθόν που πολλοί από εμάς νομίζαμε ξεχασμένο.

Γιατί η κοινωνία και ιδίως τα μεσαία και ασθενέστερα στρώματα που πλήττονται βάναυσα από την κρίση και τα άδικα, σκληρά και κυρίως αναποτελεσματικά μέτρα της κυβέρνησης, δεν πείθονται ότι η λύση είναι να αγωνιστούν για την επανίδρυση της Ευρώπης και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, ούτε από την παύση πληρωμών και την έξοδο από το ευρώ με κυβέρνηση αριστεράς στον αδύναμο ελληνικό κρίκο της ιμπεριαλιστικής ευρωενωσιακής αλυσίδας.

Είχαμε επισημάνει από καιρό τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα που συνόδεψαν τον ΣΥΝ από το τακτικό του συνέδριο και μετά, όλη την προηγούμενη περίοδο.

Από την πρώτη κιόλας φάση υλοποίησης των κατευθύνσεων του συνεδρίου, κατευθύνσεων της πλειοψηφίας βεβαίως, φάνηκαν τα αδιέξοδα του γενικού μας προσανατολισμού. Δεν διαμορφώθηκε ποτέ ένα σαφές και σταθερό πολιτικό σχέδιο με συγκεκριμένους στόχους και με αναφορά στο μπλοκ των πολιτικών δυνάμεων που θα το υλοποιήσουν.

...Πολλοί και πολλές ομιλούν για εκβιαστική πρακτική.

Σ/φοι και σ/ισσες, πρόκειται για βαθύτατο ζήτημα συνείδησης.

Όταν έχεις βάλει όλη σου τη ψυχή σε μια υπόθεση στην υπόθεση αυτή της ανανεωτικής , δημοκρατικής, ευρωπαϊστικής και οικολογικής αριστεράς, και θεωρείς ότι εξανεμίζεται και καταστρέφεται τότε είσαι υποχρεωμένος να θέσεις το ζήτημα μέχρις εδώ.

Επαναλαμβάνω τελειώνοντας. Δεν πρόκειται για εκβιασμό. Αποτελεί ύστατη έκκληση για επαναβεβαίωση των ιδρυτικών στοιχείων όχι ενός, του όποιου συμμαχικού σχήματος, αλλά του ίδιου του κόμματός μας

Το γάντι στον πρόεδρο του ΣΥΝ ρίχνει ο Μιχάλης Σαμπατακάκης, λέγοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας καλείται στο συνέδριο να επιλέξει αν θα πάει "με τη δημοκρατική και ανανεωτική αριστερά ή με τον αριστερισμό, τον αντιευρωπαϊσμό και την παρακμή". Το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ υπονοεί, προφανώς, ότι η περαιτέρω στάση της Ανανεωτικής Πτέρυγας θα εξαρτηθεί από την παραπάνω απόφαση.

Η επιθετικότητα και ο αλληλοσπαραγμός στο εσωτερικό μας εχθρεύονται τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τον σεβασμό και την αξιοκρατία. Χρειάζεται μια νέα κουλτούρα στις σχέσεις μέσα στο κόμμα μας που όμως πρέπει να έχει άμεση συνάρτηση με τις σχέσεις μας μέσα στην κοινωνία, αλλά και με το πώς αντιπαλεύουμε παντού -μέσα και έξω- το διάχυτο πνεύμα ευτελισμού του πολιτισμού μας. Μην παραβλέπουμε ότι συχνά στην ιστορία αυτοί που μεθοδεύουνε την εξαφάνιση συντρόφων, ιδεών και απόψεων, είναι οι ίδιοι που στο όνομα μιας σκουροκόκκινης ρομφαίας αντιπαλεύουν βιβλιοθήκες, γνώση και μνημεία τέχνης.

Τα τελευταία χρόνια αποδυναμώθηκε και ο Συνασπισμός και αυτά τα χαρακτηριστικά, στο όνομα ενός δόγματος που έλεγε «όλα στον ΣΥΡΙΖΑ». Αυτή η επιλογή αποδείχθηκε λάθος. Το συνειδητοποιούν πλέον και στελέχη που την υπεράσπισαν. Θέλω να πιστεύω και θα συμβάλλω όσο μπορώ, ώστε το 6ο συνέδριο του κόμματος να είναι ένα συνέδριο ισχυροποίησης και όχι διάσπασης του Συνασπισμού, με τη θετική συμβολή των ιδεών, των προτάσεων και των χιλιάδων μελών του, που εμπνέονται σταθερά από τις ανανεωτικές ιδέες της αριστεράς. Ο Πρόεδρος του κόμματος οφείλει να πάρει επειγόντως τις σχετικές πρωτοβουλίες.

...ΚΑΙ ΕΝΩ η παραπομπή σειράς πρώην υπουργών της Ν.Δ. διαγραφόταν περίπου αναπόδραστη (ενδεικτικοί και οι τίτλοι μερίδας του φιλοκυβερνητικού Τύπου, όπως: "Ο ανακριτής στην αυλή Καραμανλή ", "Βαθύ λαρύγγι καίει Ρουσόπουλο και Αγγέλου ", κ.ά.) -- ξαφνικά, ο κ. Τ. Μαντέλης, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, χάλασε τη σούπα... Όχι μόνο παραδέχθηκε ότι εισέπραξε από τη Siemens "χορηγία " 200.000 μάρκων, αλλά και άφησε να νοηθεί ότι το αδίκημά του ωχριά μπρος σε "μίζες" 10 εκατομμυρίων (και βάλε!) που εισέπραξαν κάποιοι άλλοι, τους οποίους, φυσικά, δεν κατονόμασε.

Από τον Δεκέμβριο1968 που έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ έχει περάσει πολύ νερό «κάτω από το γεφύρι της Ιστορίας». Ο αποκλεισμός του Φώτη Κουβέλη από το συνέδριο του κόμματος μοιάζει σαν συμβολικό τέλος μιας πορείας 40 χρόνων με στόχο να ανοίξει ο δρόμος για μια νέα Αριστερά, ευρωπαϊκή, ανεξάρτητη από την ασφυκτική σοβιετική κηδεμονία και ικανή να ανταποκριθεί στα προβλήματα της εποχής.

Ο αποκλεισμός του Φώτη Κουβέλη από το επικείμενο συνέδριο συνοδεύτηκε από πληθώρα κρίσεων και κριτικών. Ξεπερνώντας τις ακραίες και αχρείαστες- κατ’ εμέ- προσωπικού χαρακτήρα κριτικές στους εμπνευστές και εκτελεστές αυτού του σχεδίου, οι υπόλοιπες περιγράφουν την κατάσταση, την ποιότητα των χειρισμών και πιο γενικά το κλίμα στην πορεία προς το συνέδριο.