Η ιστορική απόφαση της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, αποτελεί εξέλιξη μείζονος σημασίας στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η Ε.Ε. φαίνεται να πραγματοποιεί ένα μεγάλο βήμα, να υπερβαίνει τα συμβατικά λογιζόμενα όριά της και δείχνει να αντιλαμβάνεται επιτέλους το ρόλο που της αναλογεί ως ισχυρός «παγκόσμιος παίκτης».

Τη 17η Δεκεμβρίου δεν σφυρίχθηκε η λήξη, απλώς δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα. Όμως και μόνο η απόδοση ημερομηνίας έναρξης για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνιστά μείζονα ιστορική εξέλιξη.

Στην εξωτερική πολιτική υπάρχει μια παλιά δοκιμασμένη συνταγή – επιδιώκεις να δημιουργηθούν ορισμένα ορόσημα, στην εξέλιξη των οποίων εμπλέκεις δικές σου διεκδικήσεις. Υπ’ αυτή την έννοια και υπό το πρίσμα των ελληνικών συμφερόντων, η σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών υπήρξε αποτυχημένη,

Μια μόνο λογική εξήγηση υπάρχει για τους πανηγυρισμούς τουρκικής, ελληνικής και κυπριακής ηγεσίας για το αποτέλεσμα της συνόδου των Βρυξελλών. Οτι τα αποτελέσματα της συνόδου είναι τόσο «φλου» και τόσο αόριστα, που ο καθένας μπορεί να παίρνει ό,τι τον βολεύει...

Οι απειλές που τελευταία εκτοξεύονται κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την τουρκική κυβέρνηση ή άλλους πολιτικούς εκπροσώπους, προδίδουν τη βαθιά σύγχυση που κυριαρχεί σε όλη την έκταση του τουρκικού πολιτικού κατεστημένου.

Η Τουρκία δεν είναι ακόμη υποψήφια προς ένταξη χώρα αλλά, σύμφωνα με την αμίμητη ενωσιακή ορολογία, μόνο «επιλέξιμη» για να είναι υποψήφια! Μπορεί να φαίνεται έως και αστεία η ορολογία, αλλά η διαφορά ανάμεσα στις δύο καταστάσεις είναι υπαρκτή και σημαντική.

Με την καθαρά πολιτική χροιά, που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσέδωσε στον γάμο της κόρης του Εσρά, ήθελε σαφώς να εξυπηρετήσει τον στόχο της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση... Και να πείσει τους αντιπάλους του στο εσωτερικό ότι «σε μια περίοδο εντεινόμενης σύγκρουσης μεταξύ Ισλάμ και Δύσης, η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να είναι λαμπερός πυρσός μιας μουσουλμανικής δημοκρατίας, ενός κοσμικού ρεπουμπλικανισμού και μιας ανεπτυγμένης οικονομίας»...

Η πρόθεση των κυβερνήσεων της Ελλάδος και της Τουρκίας να μην διαταραχθούν οι σχέσεις των δύο χωρών από το «όχι» των Ελληνοκυπρίων στο σχέδιο Ανάν, είναι διατυπωμένη.