...Όσον αφορά στη ΔΕΗ, η αποκρατικοποίησή της, την παρούσα τουλάχιστον στιγμή, θα είναι καταστροφική για την κοινωνία και τους πολίτες. Πρώτον διάβασα πολύ προσεκτικά το μεταφρασμένο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο και δεν είναι (ήταν) προαπαιτούμενος όρος για την εκταμίευση κάποια δόσης η αποκρατικοποίησή της ΔΕΗ.

Είναι πράγματι εντυπωσιακή η αθρόα προσέλευση μικροεπενδυτών, και τελευταία αγροτών, στους διάφορους φορείς και τη ΔΕΗ προκειμένου να υποβάλουν αίτηση για φωτοβολταϊκή μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Αυτό, βέβαια, οφείλεται στη γενναιόδωρη τιμή αγοράς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία καθορίσθηκε πρόσφατα περίπου στα 450 ευρώ τη MWh (εκατομμύρια βατ-ώρες). Σε αυτήν την τιμή και με ίδια κεφάλαια στο 30% του κόστους επένδυσης, ο επενδυτής μπορεί να επιτύχει καθαρή απόδοση που υπερβαίνει το 15% ετησίως.

Σε μια νέα λογική φαίνεται να εισέρχεται η ανατολική Μεσόγειος, όπου η ενέργεια μοιάζει να αναγορεύεται σε βασικό κίνητρο της σταθερότητας και της ασφάλειας. Ειδικότερα η διαμόρφωση ενός νέου δυναμικού κέντρου στην ανατολική Μεσόγειο, που θα περιλαμβάνει την Κύπρο, το Ισραήλ και την Ελλάδα, αλλά και ο αποχαρακτηρισμός της Ελλάδας ως «απειλής» για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας, είναι δύο πληροφορίες πρόσφατης εσοδείας και ιδιαίτερης σημασίας για την περιοχή μας.

Αυτή τη στιγμή, πάντως, η πλάστιγγα γέρνει προς τη διατήρηση του status quo, με την κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται να πουληθούν κομμάτια της δημόσιας επιχείρησης στους ιδιώτες. Κι όπως συμβαίνει πάντα με την οποιαδήποτε απόφαση οποιασδήποτε κυβέρνησης, υπάρχουν κάποιοι που χαίρονται και κάποιοι που λυπούνται. Παραδόξως, στους λυπημένους συγκατελέγονται δύο ιδεολογικές παρατάξεις που υποτίθεται ότι είναι στα μαχαίρια.

Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας άρχισε το 1996 στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το 1999 στην Ελλάδα. Δέκα χρόνια μετά την ίδρυση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας της Ελλάδας, η εξέλιξη της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Καθώς δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί ανταγωνισμός με υγιή τρόπο ήταν αναπόφευκτο να τεθεί, αργά ή γρήγορα, ζήτημα βίαιης προσαρμογής στους κοινοτικούς κανόνες για την ενιαία, εσωτερική αγορά ενέργειας.

Ρωσία και Ουκρανία αποφάσισαν η καθεμία για δικούς της λόγους να δραματοποιήσουν τη διένεξη για την τιμή του φυσικού αερίου:

- Η Μόσχα για να δείξει στις ευρωπαϊκές χώρες που είναι πελάτες της ότι πρέπει να στηρίξουν χωρίς επιφυλάξεις την κατασκευή των δικτύων παράκαμψης της Ουκρανίας.

Αξιωματούχος της κυβέρνησης Μπους μού είπε μια παλιά παροιμία του Τέξας: «Αν ό,τι κάνεις είναι ό,τι έχεις ήδη κάνει,τότε θα πάρεις ό,τι έχεις ήδη πάρει». Υπάρχει καλύτερη περιγραφή για την ενεργειακή πολιτική αυτής της κυβέρνησης;

Για πολλοστή φορά ο κ. Καραμανλής συναντιέται με τον κ. Πούτιν. Πριν από μερικές δεκαετίες κάθε επαφή Αθήνας- Μόσχας ήταν εσωτερικά και διεθνώς επικίνδυνη. Η Δεξιά είχε, για παράδειγμα- φωνάζοντας για προδοσίες -, απαγορεύσει στον Γεώργιο Παπανδρέου μια επίσκεψη στη Ρωσία. Η Ρωσία ήταν τότε Σοβιετική Ενωση.

Η αμερικανική σύσταση για διαφοροποίηση πηγών προμήθειας ενέργειας έχει γίνει πλέον μια καθιερωμένη εθιμοτυπική κίνηση κάθε φορά που είτε ανακοινώνεται μια πρόθεση κατασκευής ενός δικτύου αγωγών, είτε εγκαινιάζεται μια συγκεκριμένη διεθνής διαδρομή πετρελαίου ή φυσικού αερίου.

Ξεκίνησα να γράψω τις γραμμές που ακολουθούν, ερεθισμένος με την καλή έννοια, από ένα δελτίου τύπου της ΓΣΕΕ/ΙΝΕ για την οργάνωση μιας ημερίδας με θέμα την ενέργεια από τη σκοπιά του πετρελαίου. Πράγμα που προκύπτει από τις γραμμές που προηγούνται, παρμένες από το δελτίο τύπου, και δείχνει και τη ραχοκοκαλιά του σκεπτικού της ημερίδας.

Σχετικά με το σχόλιο στην τελευταία σελίδα της «Αυγής» 20-06:

Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η διαδικασία αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών αποτελεί μια ηλιοτροπική ένδειξη για το αν υπάρχει ή όχι η δυνατότητα για μια διαφορετική διακυβέρνηση της παγκοσμιοποίησης.

Η επιδρομή του θεού της αιολικής ενέργειας Αιόλου, με το σύγχρονο προσωπείο των ενεργειακών επιχειρήσεων «Μυτιληναίου» (αλλέως στα ισπανικά ENDESA και στα ιταλικά ENEL) που συνεπικουρούνταν από κάποιους γραφειοκράτες της ΡΕΑ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας), στην Σέριφο στάθηκε αφορμή για μια εποικοδομητική συζήτηση, για τω ενεργειακό των Κυκλάδων, σ’ ένα παλιό μοναστήρι του δήμου Κορθείου της Άνδρου.