Η θαρραλέα επιλογή του ΣΥΝ δικαιώνεται απόλυτα. Η δικαίωση θα ήταν πανηγυρική αν με παρρησία και αποφασιστικότητα τονίζαμε αυτή τη θέση, γιατί πολλές φορές -όχι για λόγους σεμνότητας- τη θέση αυτή δεν την υπερτονίσαμε. Στελέχη του ΣΥΝ αφιερώθηκαν στην υπόθεση των Ολυμπιακών Άγώνων χωρίς να υποστούν κυρώσεις. Πρωτοβουλίες για να αναδείξουμε αυτή τη θέση δεν πήραμε, ενώ ανθρώπους οι οποίοι μπορούσαν να συμπλεύσουν μαζί μας δεν τους αξιοποιήσαμε. Αντί να προβάλλουμε μια θέση που τώρα φαίνεται ότι μας δικαιώνει, εμείς την αντιμετωπίσαμε δειλά. Και αυτό προστίθεται στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Συνασπισμός.
Οι ανακοινώσεις εκπροσώπων των εταιρειών Adidas και Puma, ότι θα διακόψουν τη συνεργασία τους με τους Κεντέρη και Θάνου, αν αποδειχθεί ότι ενέχονται σε σκάνδαλο ντόπινγκ ήταν ότι πιο υποκριτικό και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό των σκληρών νόμων της βιομηχανίας του αθλητισμού.
Αλμπέρ Ζακάρ, Συνέντευξη στην Ελένη ΤΣΕΡΕΖΟΛΕ, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2004-08-22
Πιστεύω ότι πρέπει να παραδεχθούμε ότι ακόμη και η ιδέα της χορηγίας, είναι κατά βάθος μια έννοια εκπόρνευσης. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες εκπορνεύονται γιατί ζητούν χρήματα από τη Nike ή από την Κόκα Κόλα.
Το ντόμινο των περιπτώσεων ντοπαρίσματος Ελλήνων πρωταθλητών που συγκλονίζει την κοινή γνώμη, ήδη πριν την έναρξη των Ολυμπιακών και καθ’ όλη την πρώτη εβδομάδα των Αγώνων, απειλεί πλέον τα ανατολικογερμανικού τύπου θεμέλια στα οποία στηρίχθηκε επί μία δεκαετία τώρα το ελληνικό "αθλητικό θαύμα".
Μια ακόμη φούσκα της ύστερης μεταπολίτευσης σκάει μπροστά στα μούτρα μας. Η «φούσκα» του κρατικού –ανατολικογερμανικού τύπου– αθλητισμού. Ήταν παράδοξη και παράλογη όσο το χρηματιστήριο του 1999. Οι αποδόσεις της ήταν υπερβολικά μεγάλες για να είναι αληθινές. Το πρόβλημα όμως είναι ότι σκάει την πιο ακατάλληλη στιγμή
Στα γεωργιανά αποκρίθηκε μόλις ερωτήθηκε από δημοσιογράφο της ΕΡΤ για τη νίκη του ο νέος μας Ολυμπιονίκης κ. Ηλίας Ηλιάδης. Ο πρωταθλητής του «τζούντο» ξάφνιασε πολλούς. Κάποιους μάλιστα τους σόκαρε. Μερικοί θυμήθηκαν την μαζική εισαγωγή των φερέλπιδων αθλητών που έκανε ως συνειδητή πολιτική αυτή η χώρα, προκειμένου να αποκτά μετάλλια στις διεθνείς διοργανώσεις.
Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς αναρχικός, με βόμβα Μολότοφ υπό μάλης, ούτε και κατ’ επάγγελμα γκρινιάρης (εθνικό σπορ που δεν έχει ακόμα συμπεριληφθεί στα Ολυμπιακά αγωνίσματα) για να διαπιστώσει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Τελικά φαίνεται πως το μόνο που διδάσκει η Ιστορία είναι πως ποτέ κανείς δεν διδάσκεται από αυτήν. Βοά ο αρχαίος πρώτος ιστορικός την πασίγνωστη έκτοτε συμβουλή προς τον Κροίσο, του Σόλωνος: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Την λησμονούμε. Και υψώνουμε βωμούς, και καίουμε λίβανο, και συγκροτούμε θριάμβου πομπές.
Σε όλους αρέσει να υπάρχουν επιτυχίες, σε όλους αρέσει να υπάρχουν αθλητές που κάνουν ρεκόρ, που φέρνουν μετάλλια, που μας κάνουν υπερήφανους... Γι’ αυτό και τρέχουμε και γεμίζουμε τα στάδια μετά για να πανηγυρίσουμε τις νίκες τους, γι’ αυτό τους εξυψώνουμε μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο, γι’ αυτό ανεχόμαστε υπερβολές, γι’ αυτό τους επιβραβεύουμε με ονομασίες δρόμων, διορισμούς στο στρατό
Το χρήμα αποτελεί τη σημαντικότερη κινητήρια δύναμη του αθλητισμού κυρίως μέσω των διαφημίσεων που προβάλλονται τηλεοπτικά. Και το θέαμα επιτάσσει να γίνονται αγώνες ανταγωνιστικοί ώστε να προσελκύσουν το θεατή-πελάτη.
Πόσοι συνειδητοποιούν άραγε ότι η μικρή και κάποτε άδολη Ελλάς έχει μεταβληθεί σε μια μίνι Ανατολική Γερμανία των καιρών μας; Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι και οι δύο χώρες είχαν σοσιαλισμό. Και οι δύο παρήγαγαν τους περισσότερους κατά κεφαλήν πρωταθλητές. Η Ελλάδα σε δέκα μόλις χρόνια έγινε υπερδύναμη του αθλητισμού.
Λίγες μόλις ημέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, το περιβάλλον είναι ο πρώτος μεγάλος αποκλεισμένος. Στη συνέντευξη τύπου στις 28/07/04, η Greenpeace παρουσίασε την πιο πρόσφατη αποτίμηση της περιβαλλοντικής διάστασης των Αγώνων. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και ο χρόνος, και τα χρήματα, και η διαθέσιμη τεχνολογία, οι επιδόσεις είναι δυστυχώς εξαιρετικά φτωχές. Η Αθήνα έχασε οριστικά την ευκαιρία να διοργανώσει πραγματικά ‘πράσινους’ Ολυμπιακούς Αγώνες και μαζί έχασε ένα στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό της όταν διεκδικούσε τους Αγώνες προβάλλοντας τη φιλοπεριβαλλοντική διάστασή τους.