Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2010 ήταν ένα μωσαϊκό τάσεων και συνιστωσών. Ένα μείγμα απόψεων που ισορροπούσαν για να μετεξελιχθούν και να συγκεραστούν θέσεις και εκτιμήσεις που δεν είχαν σχέση η μία με την άλλη.
Στον ΣΥΡΙΖΑ χωρούσαν τροτσκιστές, μαοϊκοί, πρώην στελέχη του ΚΚΕ, παλαιά μέλη του ΚΚΕ εσ., αλλά και του ΔΗΚΚΙ. Υπήρχαν συνιστώσες που οι θέσεις τους όχι απλώς διαϕοροποιούνταν αλλά συγκρούονταν (π.χ. η ονομασία της FYROM). Και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το πολιτικό μήνυμα να είναι ασαϕές, καθώς οι ετερόκλητες δυνάμεις που συγκροτούσαν το συμμαχικό σχήμα συνυπήρχαν με δυσκολία.
Η κρίση για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ευκαιρία. Έστησε το αντι-μνημονιακό μέτωπο, επέλεξε την καταγγελία στον λόγο του, εκμεταλλεύτηκε τις δυσκολίες -πραγματικές ή πλασματικές- των πολιτών και ύψωσε τους πολιτικούς τόνους απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις. Από εκείνη του Παπανδρέου έως εκείνη του Σαμαρά.
Από το 2012 και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ σταδιακά μετατράπηκε σ’ ένα κράμα «παλαιού» ΠΑΣΟΚ και αντιμνημονιακών συνιστωσών. Η αύξηση των ποσοστών του τον οδήγησε στην εξουσία.
Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και η απόϕαση της ηγεσίας του για άνοδο στη εξουσία με κάθε κόστος οδήγησε στη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ. Και ζητήματα που έχουν σχέση τόσο με την αισθητική όσο και τον τρόπο σκέψης βγήκαν στην επιϕάνεια. Αν και κρατώ κάποιες επιϕυλάξεις ότι υπάρχουν διαϕορές μεταξύ πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στον τρόπο σκέψης.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μια πρώην βουλευτής των ΑΝΕΛ, η Ραχήλ Μακρή, εξελέγη μακράν πρώτη με τον ΣΥΡΙΖΑ στον νομό Κοζάνης, λαμβάνοντας περισσότερους από 12.000 σταυρούς όταν οι 7 υποψήϕιοι των ΑΝΕΛ δεν ξεπέρασαν τους 8.000 σταυρούς και ο δεύτερος εκλεγμένος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια περιϕέρεια απείχε τουλάχιστον 4.000 σταυρούς από την πρώην βουλευτή των ΑΝΕΛ.
Μοιάζει λίγο παράξενο αλλά οι λόγοι για τους οποίους αποχώρησαν τα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας που δημιούργησαν τη ΔΗΜΑΡ ισχύουν ακόμη και σήμερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό σχήμα δεν έχει μετεξελιχθεί, παραμένει προσκολλημένος στις θέσεις του 2010 και το «πολιτικό ϕάντασμα» του Αλέκου Αλαβάνου ϕαίνεται ότι πλανάται πάνω από την κυβέρνηση και το κόμμα.
Το δυστύχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η ηγεσία του την πιο κρίσιμη στιγμή, όταν επέλεξε να κάνει στροϕή στην πολιτική ρίχνοντας νερό στο κρασί του, διάλεξε ως σύμμαχο ένα κομμάτι που βρίσκεται στα δεξιά της ΝΔ. Το έκανε «συνιστώσα» του και τώρα υϕίσταται το κόστος. Δέχεται το «Άγιο Φώς» και το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού κράτους, σιωπά στο όχι των ΑΝΕΛ στην τροπολογία για την ανέγερση τζαμιού, δεν σχολιάζει την πρόθεση του Πάνου Καμμένου να προτείνει στους Αμερικανούς να ϕτιάξουν νέα βάση σε νησί του Αιγαίου και αναμένεται να κάνει το ίδιο όταν οι ΑΝΕΛ θα δηλώσουν τη διαϕωνία τους στο νομοσχέδιο για την απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά των αλλοδαπών που γεννιούνται στην Ελλάδα.
Και με αυτό τον τρόπο η χώρα από εδώ και στο εξής θα κυβερνιέται το πρωί από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, το απόγευμα από τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ και το βράδυ από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Όλα αυτά με την ελπίδα ότι δεν θα συμβεί κάποιο ατύχημα. Ότι θα βρίσκονται οι δόσεις για να πληρώνονται οι πιστωτές, θα υπάρχει τρόπος να συλλέγονται ϕόροι για να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, ότι η χώρα θα παραμείνει στο ευρώ και δεν θα εξελιχθεί σε «μπανανία με αξιοπρέπεια» γιατί δεν πέτυχε τον «έντιμο συμβιβασμό» που διεκδικούσε.
