Παρά τη σημαντική αύξηση των φόρων πέρυσι, τα έσοδα του κράτους δεν αυξήθηκαν. Με μία εξαίρεση: τα έσοδα από τους φόρους των μισθωτών. Για την ακρίβεια βέβαια, από την υπερφορολόγηση μιας μερίδας τους, αφού 267.000 φυσικά πρόσωπα (3% του συνόλου) κατέβαλαν το 42% των φοροεσόδων! Τα νούμερα όμως δεν βγαίνουν και πάλι, όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, αφού η οικονομία εξακολουθεί να φυτοζωεί, χάρη στην... αναπτυξιακή πολιτική της αριστερής μας κυβέρνησης. Αρα πιστοί στην πολιτική της ισότητας και της ισοπέδωσης ετοιμάζουμε νέους φόρους, για τη μικρή μειοψηφία που εξακολουθεί ακόμη να αναπνέει...

Γιατί αυτό είναι το μόνο που ξέρουν, το μόνο που μπορούν να σκεφτούν. Η αριστερή λογική της ισότητας ταυτίζεται κατά τον κ. Τσίπρα και τους υπουργούς του, στη γενική φτωχοποίηση των πάντων, κατά τα παλαιά σοβιετικά πρότυπα. Δεν περνάει καν από το μυαλό τους ότι η αγελάδα που αρμέγουν συνεχώς μπορεί να σταματήσει να παράγει. Πουλούν το ίδιο παραμύθι περί τάχαμου προστασίας των αδυνάτων και δεν αντιλαμβάνονται ότι με αυτήν την πολιτική τα έσοδα στα κρατικά ταμεία αντί να αυξάνονται θα μειώνονται με προφανείς συνέπειες για αυτούς που υποτίθεται ότι κόπτονται.

Οταν τα μισά σχεδόν έσοδα του προϋπολογισμού κάθε χρόνο - για την ακρίβεια, το 43% - πηγαίνουν για να πληρωθούν οι συντάξεις και άλλο ένα 31%-32% για μισθούς στο Δημόσιο συν άλλο ένα 13%-14% για την Υγεία, το αδιέξοδο είναι προφανές, αν δεν αλλάξει το μείγμα της πολιτικής. Βολικό και εύκολο είναι να δηλώνεις ότι προστατεύεις τις συντάξεις και τους χαμηλόμισθους, αλλά αν δεν υπάρχει ευρώ μετά για επενδύσεις, αν αρνείσαι να μεταρρυθμίσεις κράτος και οικονομικές δομές, τότε η πλήρης κατάρρευση δεν θα αργήσει.

Αυτή την αργή αλλά σταθερή καταβύθιση προς τη γενική φτωχοποίηση βιώνουμε σήμερα, καθώς ούτε σχέδιο υπάρχει ούτε βούληση για να κλείσουν τις παραλυτικές εκκρεμότητες με την τρόικα. Με μια κυβέρνηση ανήμπορη να ξεπεράσει τις ιδεοληψίες της αλλά και τη διαχειριστική της ανικανότητα και με μια αντιπολίτευση που ψάχνεται αλλά δεν μπορεί αφενός να συντονιστεί και αφετέρου να πείσει ότι αποτελεί μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση.