Η κυβέρνηση εφαρμόζει τρισχιδή πολιτική. Εναντι των «θεσμών» προσπαθεί να παραμένει εντός των διατάξεων λειτουργίας της ΕΕ, ώστε να απολαμβάνει τις παροχές και να διεκδικεί ενισχύσεις. Την ίδια στιγμή, «παίζει καθυστέρηση» στις μεταρρυθμίσεις στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου που έχει ανάγκη η χώρα, επικαλούμενη τη διαφορετική «λαϊκή εντολή» και την «ανικανότητα» των εταίρων να καταλάβουν τις «συλλήψεις» του οικονομικού επιτελείου.

Εναντι του εσωτερικού, καλλιεργεί άτακτο εθνολαϊκιστικό ριζοσπαστισμό που τοποθετεί τη χώρα εκτός του ευρωπαϊκού συστήματος, αλλά συντηρεί ενιαίο το μέτωπο των κοινωνικών και πολιτικών συνισταμένων που υποστηρίζουν το κυβερνητικό σχήμα. Σε αυτόν τον συνδυασμό εντός-εκτός, συγκροτείται το πλαίσιο της πραγματικής πολιτικής που αναπαράγει όλες τις παθογένειες του πελατειακού πολιτικού συστήματος… τα νέα «ρετιρέ» και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα που θα λειτουργούν ως οι «μηχανισμοί»… τα επιχειρηματικά συστήματα συμφερόντων με τα οποία θα διαμορφωθεί η νέα συμμαχία εξουσίας. Οσο για τις μεταρρυθμίσεις, όπως και στις προηγούμενες κυβερνήσεις, η πολιτική εντός – εκτός ενδιαφέρεται απλώς για την προσαρμογή τους στο πελατειακό πολιτικό σύστημα, που πλέον θα λειτουργεί υπό το πρόσταγμα της εθνολαϊκιστικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Η κυβέρνηση θέλει αυτή να ορίζει τις νέες κατηγορίες των φοροφυγάδων, αυτή να ρυθμίζει τις αγορές, αυτή τους μισθούς και τις προσλήψεις. Αυτή τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και τις κατευθύνσεις της τραπεζικής χρηματοδότησης. Αυτή τις ευκαιρίες των νέων στην εκπαίδευση και τη γνώση. Μόνο που αυτή τη φορά ο νέος και καθ” όλα νόμιμος σφετεριστής έχει ξεμείνει από χρόνο και χρήμα. Το μοντέλο έχει καταρρεύσει. Η ιστορικά αποδεδειγμένη αναξιοπιστία του, το καθιστά μη χρηματοδοτήσιμο από τις αγορές, «τους θεσμούς» και τους εταίρους. Το τριτοκοσμικό κακέκτυπο του ’80 δεν αποκρύπτεται από τα φτιασίδια της εθνολαϊκιστικής «πρώτης φοράς αριστερά», με λίγο από κεκαλυμμένη ακροδεξιά.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν πείθει για τις προθέσεις, την ειλικρίνεια ή την τεχνοκρατική επάρκειά της. Η πολιτική εντός-εκτός αφήνει την οικονομία και την κοινωνία επί τα αυτά μιας κρίσης δίχως τέλος. Και ας γίνουν όσες εκλογές θέλετε…! Η χώρα χρειάζεται άλλες δομές, θεσμική ενίσχυση, εξευρωπαϊσμό.