Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών και άρχων πλέον, κατά τα φαινόμενα, του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης κ. Θ. Σκυλακάκης μιλώντας στο Κοινοβούλιο για τον προϋπολογισμό του ευτυχούς 2021 και απαντώντας στις αιτιάσεις του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για περισσότερες δαπάνες το 2021 ώστε να ελεγχθούν κατά το δυνατόν οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, σημείωσε εμφατικά: «Κάθε ευρώ που σήμερα δαπανούμε είναι μελλοντικοί φόροι. Δεν υπάρχει κανένας καλός πατερούλης που δίνει σήμερα δωρεάν».

Τα κόμματα όταν λειτουργούν σωστά, όταν δηλαδή οι ηγεσίες τους σέβονται τις εσωτερικές διαδικασίες, καλούν συχνά τα καθοδηγητικά όργανα, επιτρέπουν την κριτική, ενθαρρύνουν την κατάθεση εναλλακτικών προτάσεων, δεν δαιμονοποιούν τη διαφωνία, δεν εξοστρακίζουν τους αντιρρησίες, μπορεί να λειτουργήσουν και ως ψυχαναλυτές για τη θεραπεία βλαβών που προκαλούνται στο στελεχικό δυναμικό και στο ευρύτερο κομματικό ακροατήριο από τις ξαφνικές αλλαγές στην πολιτική γραμμή.

Η κυρίαρχη αφήγηση της περιόδου είναι ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με επάρκεια την πανδημία, τα πηγαίνουμε καλύτερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και τα όποια λάθη απλώς συμβαίνουν. Αντιθέτως, μας λένε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν κρατούν υπεύθυνη στάση σε μια περίοδο που χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή συνεννόηση. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτός που δεν θέλει τη συνεννόηση είναι η κυβέρνηση της Ν.Δ. και το μιντιακό και οικονομικό κατεστημένο που τη στηρίζει.

Αυτή τη φορά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν προετοιμασμένος. Με προσωπική του δήλωση την περασμένη Παρασκευή έξω από το μέγαρο Μαξίμου πέταξε το γάντι στην Αριστερά, θέτοντας εκτός νόμου τη συγκέντρωση και την πορεία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου: «Το 2020, δεν γιορτάσαμε την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου, δεν γιορτάσαμε μαζί το Πάσχα, δεν γιορτάσαμε τίποτα από αυτά που μας ενώνουν. Αρα λοιπόν, το ίδιο θα συμβεί και με το Πολυτεχνείο.

Για κάθε συλλογικό εγχείρημα απαιτείται εμπιστοσύνη. Και η εμπιστοσύνη χτίζεται με αξιοπιστία και αμοιβαιότητα. Η απουσία εμπιστοσύνης υπονομεύει τον κοινό σκοπό. Έτσι και με την πανδημία.

Πριν οκτώ μήνες, η κυβέρνηση επέβαλε lockdown. Δύσκολη απόφαση, την οποία στήριξαν όλα τα κόμματα και ακολούθησαν πιστά οι πολίτες. Χρειαζόταν χρόνος για να προετοιμαστεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι έχουν καταλάβει γιατί ο πρωθυπουργός αρνείται πεισματικά να συγκαλέσει το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για το ελληνοτουρκικό. Μα, γιατί υποψιάζεται ότι θα δεχθεί καταιγιστική κριτική για πράξεις και παραλείψεις του και επιπλέον γιατί δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη πρόταση για το πώς πρέπει να κινηθεί η χώρα.

Θα έλεγε κανείς ότι από την κυβέρνηση μας κάνουν μια κακόγουστη φάρσα, αν δεν καθορίζονταν από τα παραπάνω οι τύχες χιλιάδων οφειλετών

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη κακοπαιγμένου μονόπρακτου από την κυβέρνηση. Από το βήμα της ΔΕΘ, ακούσαμε τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη να υποστηρίζει με θέρμη ότι η πρώτη κατοικία προστατεύεται μέχρι τις 31.12.2020. Κι όμως καμία οριζόντια προστασία δεν νομοθέτησε η κυβέρνηση και αρκεί μια ματιά στο σχέδιο του νέου Πτωχευτικού Νόμου για να ανακαλύψει κανείς τη σοκαριστική αλήθεια.

Η διαχείριση της πανδημίας που έχει συνταράξει τις κοινωνίες διεθνώς, απαιτεί φιλόδοξες πολιτικές στήριξης και γενναία κρατική παρέμβαση προκειμένου να αποτραπεί η κατάρρευση της οικονομίας και να διασφαλιστεί η όσο το δυνατόν ταχύτερη ανάκαμψή της. Αυτή η λογική διαπνέει πλέον τις πολιτικές των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο και αποτελεί διακηρυγμένο στόχο οικονομικών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ.

Η κυβέρνηση έχει χάσει την μπάλα στη διαχείριση της πανδημίας. Και αυτό φαίνεται στην ανεπάρκεια και πολλές φορές στην αντιφατικότητα των μέτρων. Για παράδειγμα, ενώ τα περίπτερα κλείνουν στις 12 το βράδυ για να αποφεύγεται ο συνωστισμός, το πρωί οι πολίτες στοιβάζονται στα μέσα μεταφοράς. Η κυβέρνηση σπατάλησε το χρόνο που κέρδισε η κοινωνία και δεν ενίσχυσε ουσιαστικά ούτε το Δημόσιο Σύστημα Υγείας ούτε τη Δημόσια Εκπαίδευση. Αντιθέτως, ρίχνει όλο το βάρος στην ατομική ευθύνη.

Δεν βρίσκουν βουλευτή να αναλάβει την υποστήριξη στη Βουλή των τριών συμφωνιών με τη Βόρεια Μακεδονία και μεταθέτουν διαρκώς την ημερομηνία της συζήτησης. Γελοιοποιούνται με την παρέμβαση που έκαναν προκειμένου να βγει από την επίσημη ανακοίνωση μετά τη συνάντηση Πομπέο-Δένδια η λεξούλα «ιστορική» που αφορούσε τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ήταν Κυριακή μεσημέρι, όταν ο κ. Μητσοτάκης δήλωνε γεμάτος ικανοποίηση από τη Θεσσαλονίκη ότι η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα της Ευρώπης που θα παρέχει μάσκες στους μαθητές. Ευχαρίστησε μάλιστα τον κ. Γεραπετρίτη διότι, όπως είπε, έμεινε ξάγρυπνος για να είναι όλα έτοιμα τη Δευτέρα. Όποια λάθη και παραλήψεις συγχωρούνται, συμπλήρωσε, καθώς τις προηγούμενες ημέρες 27.000 μάσκες είχαν κριθεί ακατάλληλες, ενώ μέρος του διαγωνισμού είχε κριθεί άγονο.

Οι μάσκες της δήθεν αριστείας πέφτουν κάθε μέρα. Σε όλους τους τομείς, σε κάθε πεδίο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναδεικνύεται σε ένα ιδεοληπτικό, ασυντόνιστο, ψευδόμενο μπουλούκι που απολογείται και δίνει όρκους πίστης δημοσίως σε εκδότες και επιχειρηματίες.