Ένα από τα αρνητικά της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα, είναι η συνεχής εκλογολογία. Αποτελεί προσφιλή απασχόληση αναλυτών, δημοσιογράφων, πολιτικών κομμάτων και πολιτών. Αυτό έχει δυσμενή αποτελέσματα στην παραγωγικότητα των κυβερνήσεων, καθώς δεν επιτρέπει την λήψη αποφάσεων με μεγάλο χρονικό ορίζοντα.

Είτε γίνουν το 2022 είτε το 2023, η προοπτική των εκλογών άρχισε να επηρεάζει κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές.

Hδη, μέσα στο κυβερνητικό μπλοκ κάτι σαλεύει. Βουλευτές δηλώνουν ότι δεν θα συνεχίσουν να υπερψηφίζουν νομοσχέδια εφόσον οι αρμόδιοι υπουργοί συνεχίσουν να τους αγνοούν, υπουργοί διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να ανεχθούν το «επιτελικό κράτος» να συνεχίσει να τους αγνοεί, «μύρισε εκλογές» και όλοι δοκιμάζουν τα περιθώρια να βρεθούν σε καλύτερη θέση για να εξυπηρετήσουν την εκλογική πελατεία.

Με την απλή αναλογική, είναι μια τεράστια ευκαιρία να τεθεί σε δημόσιο διάλογο ένα σχέδιο δημοκρατικής προοδευτικής διακυβέρνησης στα κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς και Κεντροαριστεράς.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθήνας σχολιάζει τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που φέρνουν τη Ν.Δ. σε θέση ισχύος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι ναι μεν αυτή η υπεροχή είναι φυσιολογική, ωστόσο έχει και το συστατικό στοιχείο της υπερβολής. Θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να φοβάται τις εκλογές, εάν αυτές γίνουν, αντιθέτως, εκτιμά ότι η κυβέρνηση είναι αυτή που θα έχει το πρόβλημα να πείσει τον κόσμο.

Οποτε γίνονται εκλογές το μόνο απολύτως σίγουρο είναι ότι στις δηλώσεις των ηττημένων θα υπάρχει το «σέβομαι το αποτέλεσμα» ή «σέβομαι τη λαϊκή ετυμηγορία». Τι σημαίνει αυτή η κοσνσερβαρισμένη φράση;

Η πρώτη, και συνταγματικά ορθή, ερμηνεία είναι ότι δεν αμφισβητείται το γεγονός της ήττας. Πράγμα που σήμερα θεωρείται αυτονόητο, αλλά δεν ήταν πάντα. Πριν από τη μεταπολίτευση υπήρχαν περιπτώσεις αλλοίωσης του αποτελέσματος λόγω πραγματικής «βίας και νοθείας», για να χρησιμοποιήσω την ορολογία της εποχής. Εκτοτε όμως το φαινόμενο ευτυχώς εξέλιπε.