Η προσφυγή σε έκτακτο συνέδριο γίνεται όταν αμφισβητείται η πολιτική γραμμή ή η ηγεσία του κόμματος. Στον ΣΥΝ δεν ισχύει τίποτε από τα δύο. Τόσο οι αποφάσεις του συνεδρίου όσο και η ηγεσία δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Διαφωνίες υπάρχουν και είναι θεμιτές. Αμφισβήτηση όχι.

Η κρίση στο χώρο μας προήλθε από την αμφισβήτηση του ρόλου του ΣΥΝ στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, από τις υπόλοιπες συνιστώσες, και του προέδρου του, από τον Αλ. Αλαβάνο. Τα προβλήματα αυτά δεν επιλύονται με εσωκομματικές διαδικασίες του ΣΥΝ. Ακριβώς επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα, η επιχειρηματολογία που στηρίζει την πρόταση για συνέδριο ουσιαστικά αναζητά τον «εσωτερικό εχθρό», θέτοντας τις διαχωριστικές γραμμές εντός του ΣΥΝ.

Αντί να τεθεί το ουσιαστικό πρόβλημα, που είναι οι σχέσεις ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκεται η χωρίς όρους και όρια εσωκομματική σύγκρουση με μόνο στόχο την αναδιάταξη των εσωκομματικών συσχετισμών. Εξέλιξη που, αν δεν αποφευχθεί, αποτελεί κίνδυνο για την πολιτική συνοχή και την ενότητα του κόμματος.