Απέτυχε η κυβέρνηση στη διαχείριση της πανδημίας; Δεν το πιστεύω. Γιατί το ζήτημά της δεν είναι να διαχειριστεί την πανδημία αλλά να την χρησιμοποιήσει ως χρυσή ευκαιρία για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Όπως τώρα, με κλειστά τα πανεπιστήμια, με lockdown στην κοινωνία, με τρομοκρατημένο κοινό, παρά την ομόφωνη αντίδραση πρυτάνεων και συγκλήτων, περιφρονώντας το αυτοδιοίκητο φυτεύει την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Δεν είμαι από αυτούς που θα έλεγαν όλα καλά με την ασφάλεια των πανεπιστημίων, βασικά των κεντρικών. Αλλά η θεραπεία δεν είναι ο ακρωτηριασμός της αυτονομίας, αλλά η ενίσχυσή της.

Σχολεία χωρίς βιβλιοθήκες σημαίνει αφυδατωμένη και σχολαστική εκπαίδευση. Ο πολιτισμός χωρίς ένα δίκτυο από πολιτισμικές κυψέλες, που αναπτύσσονται στις τοπικές βιβλιοθήκες σε όλη τη χώρα, σημαίνει φωτισμένη βιτρίνα χωρίς περιεχόμενο. Μπορεί ο κόσμος να περνά από τον έντυπο στον διαδικτυακό λόγο, αλλά κάθε εποχή χτίζεται ακουμπώντας πάνω στην προηγούμενη, αλλιώς πέφτει στο κενό χάνοντας και το επόμενο τρένο.

Είναι γνωστό ότι η εν εξελίξει νομοθετική πρωτοβουλία για τη φύλαξη των πανεπιστημίων δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία. Φρόντισαν πρόσφατα οι γνωστοί «μπαχαλάκηδες» να μας υπενθυμίσουν, με τις ανεκδιήγητες αθλιότητές τους σε βάρος του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου, ότι σοβεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα προστασίας των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το ερώτημα λοιπόν, με βάση αυτά τα δεδομένα, δεν είναι το αν χρειάζονται μέτρα φύλαξης -αυτό μόνο κάποιοι αθεράπευτα ιδεοληπτικοί το αμφισβητούν - αλλά το ποια θα είναι αυτά τα μέτρα.

Είναι πολλά τα προβλήματα στην Παιδεία και δεν έχουν όλα την ίδια αιτία ή τους ίδιους «ενόχους». Για την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, ωστόσο, όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο δεν συνδέονται με καμία δική της ευθύνη.

Δεν φταίει για τη συντριπτική αποδοκιμασία της επιβολής της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στην ανάδειξη των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Φταίνε οι εκπαιδευτικοί που δεν καταλαβαίνουν από τηλε-δημοκρατία.

Είσαι υπουργός. Βρίσκεσαι στην αρχή της σταδιοδρομίας σου, είσαι νέα, φιλόδοξη, δεν προέρχεσαι από πολιτική δυναστεία, άρα δεν κουβαλάς ούτε τα θετικά ούτε τις δουλείες ούτε τις αμαρτίες συγγενών σου πρώτου και δεύτερου βαθμού που ήταν στο παρελθόν σε καίριες κυβερνητικές ή κρατικές θέσεις, ο πρωθυπουργός σού εμπιστεύτηκε ένα κρίσιμο υπουργείο (της Παιδείας), εσύ έχεις βεβαίως μια προτίμηση στο δεύτερο πεδίο των αρμοδιοτήτων σου (των Θρησκευμάτων), αλλά αυτό δεν χαλάει την παράταξή σου που έχει για βασικό σύνθημά της από τότε που εμφανίστηκε στη δημόσια ζωή το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια,

Η Ιστορία έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο. Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας της Ελλάδας, σε όλα τα έθνη

Αυτή η κυβέρνηση εκλέχθηκε με υποσχέσεις μεταρρυθμιστικές. Η πρακτική της όμως είναι αντιμεταρρυθμιστική.

Η εκπαίδευση και ο πολιτισμός στη χώρα μας δεν βρίσκονταν ποτέ στις προτεραιότητες των συντηρητικών κατά κύριο λόγο κυβερνήσεων και αυτό αποδεικνύεται και από τα πρόσωπα που κλήθηκαν ιστορικά να υπηρετήσουν αυτούς τους κρίσιμους κατά τ’ άλλα τομείς.

«Η πανδημία δυστυχώς δεν αποτέλεσε μια μεγάλη ευκαιρία για μια μεγάλη μεταρρύθμιση στην Παιδεία, αλλά ένα μεγάλο πλήγμα στη δημόσια Παιδεία. Όλα τα συνδικάτα είχαμε προειδοποιήσει από την αρχή ότι η διδασκαλία από απόσταση αποτελούσε μια απάντηση σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης και όχι μια πάγια μέθοδο διδασκαλίας. Σήμερα μετατρέπεται σε μόνιμο τρόπο λειτουργίας στα σχολεία μας. Για να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια, χρειαζόμαστε 220.000 νέες αίθουσες, 500.000 επιπλέον προσωπικό και 13,3 δισ. Το υπουργείο Παιδείας προσφέρει 1,4 δισ., ελάχιστες προσλήψεις και διεύρυνση της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου σχολείου» τονίζει στην «Αυγή» η Λουτσίλα Ντε Βίτο Φραντσέσκι, η εκπρόσωπος του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου στην Παιδεία FLC GGIL στο ενωτικό συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών (RSU) στο νοτιοανατολικό τμήμα της Ρώμης.

Τις τελευταίες ημέρες, η συζήτηση για την καταγραφή της μαθησιακής διαδικασίας δείχνει να ξεφεύγει από το ζητήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, λόγω των περιοριστικών μέτρων, και να επεκτείνεται στο ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών με αυτό τον τρόπο.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος μίλησε για μέσο διαμόρφωσης γνώμης για το εκπαιδευτικό έργο. Από κοντά και ο Άρης Πορτοσάλτε. Όσο για τον Γρηγόρη Ψαριανό… είναι γνωστή πλέον η εμμονική εχθρότητα ορισμένων πρώην αριστερών για οποιοδήποτε αίτημα των εργαζομένων, εν προκειμένω των εκπαιδευτικών.

Και η νέα έρευνα PISA, που δόθηκε προχθές στη δημοσιότητα, επιβεβαιώνει πόσο το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Χρόνια τώρα, όταν όλες οι άλλες χώρες του ΟΟΣΑ τρέχουν…

Και όμως, τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις, διαδεχόμενες η μία την άλλη και όλοι/ες οι διαδοχικοί/ές υπουργοί Παιδείας για το μόνο που φαίνεται να ενδιαφέρονται ή να τους/τις απασχολεί ώστε να αφήσουν… έργο είναι η τριτοβάθμια εκπαίδευση και ακόμη ειδικότερα η αναμόρφωση του συστήματος εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια!