Θέμα: Παιδεία - Σελίδα: 1
Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στον Λευτέρη Παπαγιαννάκη, λαμπρό πανεπιστημιακό, που πέθανε πριν αρκετά χρόνια, πάνω στην ωριμότητά του, αντιπρύτανη του ΕΜΠ που αγωνίστηκε με πείσμα, θάρρος και προσωπικό κόστος, κατά την παρακμή του ελληνικού πανεπιστημίου στην οποία το ωθούσε ένα σημαντικό τμήμα του καθηγητικού κατεστημένου, σε συμπαιγνία με τους «μπάχαλους» και ορισμένες «αριστερές» νεολαίες. Μας τον ξαναέφερε στη μνήμη η επανάληψη της κυβερνητικής δημαγωγίας περί του πανεπιστημιακού ψευτοασύλου.
Γιάννης Μαγκριώτης
Η κυβέρνηση, ψήφισε μέσα στο Καλοκαίρι ένα νομοσχέδιο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, που προκάλεσε, μόνο άγονες συγκρούσεις.
Όπως, σχεδόν κάθε νομοσχέδιο της κυβέρνησης, έτσι και αυτό, λιγότερο κοιτά το μέλλον και περισσότερο, τις στενές κομματικές επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σκληρή κόντρα κυβέρνησης - αντιπολίτευσης δεν είναι άλλη μια νεοελληνική παθογένεια. Η δημοκρατία προϋποθέτει τη διαφωνία.
Υπάρχουν όμως και παρενέργειες: στην πολιτική αντιπαράθεση οι διαφωνούντες αμπαλάρουν τις προτάσεις τους σε «πακέτα» που καλούμαστε είτε να δεχτούμε είτε να απορρίψουμε στο σύνολό τους.
Η πραγματικότητα όμως δεν προσαρμόζεται πάντα στη λογική του μαύρου-άσπρου.
Για να γίνω σαφέστερος θα αναφερθώ στην πρόσφατη εκδήλωση Παταμιού - Ωρας Αποφάσεων με θέμα την Παιδεία, διευκρινίζοντας ότι δεν την παρακολούθησα και συνεπώς το τι έχω να πω στηρίζεται σε ρεπορτάζ που διάβασα.
Μαρία Χούκλη, www.liberal.gr, 06/06/2017
...Αν η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό όπλο για την αλλαγή του κόσμου, όπως έχει πει Νέλσον Μαντέλα, με θλίψη διαπιστώνουμε ότι στην περίπτωσή μας (προφανώς και σε πολλές άλλες χώρες, αλλά η Ελλάδα μας πονάει) αυτό το όπλο δεν έχει τα κατάλληλα πυρομαχικά. Ο νόμος Διαμαντοπούλου αποπειράθηκε να συγχρονίσει την ανώτατη εκπαίδευση με το zeitgeist του 21ου αιώνα όμως πριν καν δοκιμαστούν στην πράξη καίριες πρόνοιές του τσαλακώνονται και πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτή τουλάχιστον είναι η δημοσιοποιηθείσα πρόθεση του υπουργού Παιδείας.
Καταρχήν, με την όρο εκπαιδευτική διαγενεακή κινητικότητα αναφερόμαστε στην κινητικότητα ως προς το επίπεδο εκπαίδευσης των γονέων και τα αντίστοιχα εκπαιδευτικά αποτελέσματα των παιδιών τους. Δεδομένου ότι το επίπεδο εκπαίδευσης του κάθε ατόμου σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το επάγγελμά του, και επομένως με το εισόδημά του, η εκπαιδευτική διαγενεακή κινητικότητα είναι ένας από τους σημαντικότερους δείκτες αναφορικά με τα επιτεύγματα μιας κοινωνίας στον τομέα της κοινωνικής κινητικότητας.
...Που είναι λοιπόν η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση; Ίσως μόνο στο σύνθημα και στην συντηρητική και παρωχημένη εδώ και πολλές δεκαετίες εμμονή για διανομή των συγγραμμάτων στους φοιτητές (και μάλιστα ανεξάρτητα από το εισόδημά τους) αντί για την κατάργηση και δημιουργία βιβλιοθηκών και ηλεκτρονικών διδακτικών συγγραμμάτων ανοικτής πρόσβασης όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο όπως π.χ στην ιατρική: πρόκειται για τεράστια σπατάλη μέσω της οποίας το δημόσιο συντηρεί τους εκδότες (δαπανώνται παραπάνω για διανομή συγγραμμάτων από όσα η συνολική κρατική επιχορήγηση για την λειτουργία των πανεπιστημίων: €72 εκατομμύρια για συγγράμματα για τους φοιτητές των Πανεπιστημίων - €66 εκατομμύρια για λειτουργικά έξοδα όλων των Πανεπιστημίων της χώρας)
Παρέμβαση στη θεματική ενότητα: Εκπαίδευση-Ερευνα-Καινοτομία, του Συνεδρίου του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή με θέμα «Κρίση – Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη», 27-28 Μαρτίου 2017
Τα βασικά επιχειρήματα όλων όσοι υποστηρίζουν την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων είναι οικονομικής φύσης. Δεν θα υπάρχει διαρροή συναλλάγματος, θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, θα φέρει συνάλλαγμα. Οικονομικώς μπορεί να είναι και έτσι, αλλά αυτή δεν είναι μια φιλελεύθερη άποψη.
Το φιλελεύθερο κράτος δεν είναι αυτό που πιστεύει ότι η ελευθερία έχει αξία επειδή δημιουργεί οικονομικό πλούτο, αλλά αυτό που γνωρίζει ότι χωρίς την ελευθερία οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αναπτύξουν την ατομική τους αυτοτέλεια. Η καλλιέργεια της ατομικής αυτοτέλειας, αυτονομίας και αξιοπρέπειας των πολιτών είναι ο σκοπός του φιλελευθέρου κράτους.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Αριστερής Μεταρρύθμισης (ΑΡΜΕ), Παράταξη Πανεπιστημιακών
24/10/2016
Θεωρούμε απαραίτητη και αναγκαία τη ρύθμιση του σημερινού τοπίου των ΠΜΣ. Το προτεινόμενο όμως Ν/Σ εισάγει μια εξισωτική αντίληψη "όλοι μπορούν να έχουν ένα μεταπτυχιακό", ως συνέχεια του "όλοι μπορούν να μπουν στο πανεπιστήμιο". Αυτή η ισοπεδωτική λογική διαπνέει όλο το νομοσχέδιο γι’ αυτό και απουσιάζουν οι έννοιες της πιστοποίησης, της αξιολόγησης και της ποιότητας, αλλά και υπάρχει ίση μεταχείριση όλων των ΠΜΣ ανεξαρτήτως ειδικότητας-εργαστηριακότητας κλπ. Ο ιδιάζων αυτός ακαδημαϊκός λαϊκισμός που προσπαθεί να εισάγει το ν/σ δηλώνοντας ότι θέλει να βάλει τάξη στιγματίζει τους πανεπιστημιακούς ως διπλοθεσίτες ενώ φαίνεται να συγχέει την επιμόρφωση με την έρευνα.
Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός στο διαδίκτυο για τις προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας αναφορικά με την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών από το πρωτότυπο. Βγήκαν από τα σεντούκια και οι μαύρες πλερέζες για να πενθήσουν προκαταβολικά την ετοιμόρροπη δόξα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι ανάμεσα σ’ εκείνους που έβαλαν την υπογραφή τους στο ψήφισμα που κυκλοφορεί, υπάρχουν πολλοί που δεν κοιτάχτηκαν ποτέ στον καθρέφτη για να δουν την αληθινή τους σχέση με το λαμπρό παρελθόν.
Όταν πριν οκτώ μήνες είχα γράψει στην A.V. αυτό εδώ το άρθρο, είχα κάνει μέσα μου μια ευχή, να μη δώσει έτσι η συζήτηση για τα λεγόμενα ζητήματα εθνικής ταυτότητας, ώστε να αναγκαστώ πάλι να υπερασπιστώ τον Νίκο Φίλη ως υπουργό της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛ. Δυστυχώς τα πράγματα τα φέρνουν έτσι, ώστε να χρειάζεται να τον υπερασπιστώ ξανά, αλλά αυτή τη φορά όχι μόνο από τα πυρά των εθνικιστών και των «σοσιαλιστο-πατριωτών», αλλά και από αυτά των υποτιθέμενων «φιλελεύθερων».
Η θέση της γνώσης στη σύγχρονη εποχή μεταβάλλεται, παύει να είναι αποκλειστικά ένα εργαλείο των αρχών και δοκιμάζει την ανοχή της κοινωνίας στο διαφορετικό και στο ανεξάντλητο. Η υπέρβαση λοιπόν του μοντέλου μετάδοσης της γνώσης, όπως το γνωρίζαμε, αναδεικνύει την αναγκαιότητα να διαμορφωθούν τα κατάλληλα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα που θα ανταποκρίνονται στα νέα δεδομένα, ενώ ταυτόχρονα η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και η εμπλοκή της σε όλες της πτυχές της καθημερινής ζωής των σύγχρονων ανθρώπων, από την εργασία και γενικότερα την οικονομία, έως την επικοινωνία και την ψυχαγωγία, πέρα από το γεγονός ότι συμβάλει στη διαμόρφωση νέων ατομικών και συλλογικών ταυτοτήτων, θέτει ζητήματα πρόσβασης στην πληροφορία αλλά και ζητήματα διαχείρισης του τεράστιου όγκου πληροφοριών, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα καινούργιο πεδίο ανισοτήτων και αποκλεισμών.
Η κατάργηση των ΕΑΕΠ σχολείων (με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα) και η εισαγωγή του Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου φέρνει μια σειρά από αλλαγές, που αντί να αναβαθμίζουν, υποβιβάζουν την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης: κατάργηση της πρωινής ζώνης και διαφορετικοί όροι φοίτησης στο Ολοήμερο Πρόγραμμα
Σύνολο καταγραφών: 264
