Ο χωρισμός κράτους–εκκλησίας αποτελεί βασικό γνώρισμα κάθε σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας, η θεσμική εμπλοκή τους αντίθετα συνιστά δημοκρατικό έλλειμμα .
Η ανάγκη εξυγίανσης της Εκκλησίας προϋποθέτει αυτό το χωρισμό, όπως επίσης επιτάσσει τον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της.
Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει άμεσα αποφάσεις, τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα και οργανώσεις οφείλουν ν’ αναλάβουν πρωτοβουλίες, οι πολίτες πρέπει να κινητοποιηθούν. Είναι θεμελιώδες ζήτημα δημοκρατίας.

H «ηθική - θεσμική κρίση» που ξέσπασε στην Eκκλησία και τη Δικαιοσύνη ενεργοποίησε για άλλη μια φορά τη διχοστασία του Nεοέλληνα προς τις εξουσίες. Ο πηγαίος λαϊκός αντικληρικαλισμός στο φόρτε του, υποσκέλισε προσωρινά τη χρησιμοθηρική, φολκλορική ή αυθεντική θρησκευτικότητα