Το ερώτημα είναι αν η Ευρώπη θα μπορούσε να ξαναγίνει όραμα συνεκτικό για την

Τουρκία ή αν η Τουρκία μπορεί να βρει αλλού γήπεδο για το παιχνίδι της συμφιλίωσης

Η σύγκρουση του Ταγίπ Ερντογάν με τον στρατό είναι σήμερα παραδεκτό γεγονός. Αυτή η κρίση έχει παρελθόν και χρονολογείται από την πρώτη μέρα της ανόδου του ΑΚΡ στην εξουσία, με αφορμή τη διαφοροποίηση του Ερντογάν στο Κυπριακό. Μόνο που τότε η κυρίαρχη άποψη ήταν πως επρόκειτο για επικοινωνιακό τέχνασμα σε συνεννόηση με τον στρατό.

Η απόφαση του τουρκικού Συνταγματικού Δικαστηρίου να μπλοκάρει την εκλογή νέου προέδρου, ήταν μια ατυχής και περιττή επέμβαση στις πολιτικές διαδικασίες από την πανίσχυρη ελίτ του κοσμικού κράτους.

Κρίση στην Τουρκία, πολλοί χαίρονται άλλοι ανησυχούν. ΄Ισως να μην έχουμε στρατιωτικό πραξικόπημα παλαιάς κοπής, ίσως υπάρξει νέος ιστορικός συμβιβασμός ανάμεσα στο «βαθύ» και το δημοκρατικά νόμιμο κράτος. Αλλά τίποτε δεν είναι βέβαιο.

Το πρόσωπο του υπουργού Άμυνας Βετσντί Γκιονούλ, η σύζυγος του οποίου δεν φορά μαντήλα, είναι ίσως το πιθανότερο προς πρόκριση - προς κατάληψη δηλαδή της Προεδρίας της Τουρκίας. Κι αυτό καθώς όλες οι σχετικές πληροφορίες συμπίπτουν στη διαπίστωση πως ο διάδοχος του Α.Σεζέρ αναζητείται ανάμεσα στα πρόσωπα των Τ. Ερντογάν, Αμπ.Γκιούλ και Β. Γκιονύλ.

Οι πολιτικές επισημάνσεις έγιναν, κατά της Τουρκίας απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες της απιστίας (στις κοινοτικές δεσμεύσεις) και της πλημμελούς λειτουργίας του κράτους δικαίου, πλην όμως ποινές δεν επεβλήθησαν. Η σχετική απόφαση θα εκδοθεί στις 15 Δεκεμβρίου και θα είναι τελεσίδικη.

Στη διπλωματία, όπως και στην πολιτική γενικότερα, οι συμβολισμοί έχουν πολλές φορές μεγαλύτερη σημασία από ότι η ουσία. Aυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ και ένα χρόνο με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Tουρκίας με την E.E.

ΤΗΝ ΑΛΛΗ εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόκειται να δημοσιοποιήσει την «έκθεση προόδου» για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Η έκθεση αναμένεται να είναι επικριτική, και δικαίως θα είναι.

Η πρόσφατη ποινικοποίηση της μη αποδοχής της Αρμενικής Γενοκτονίας από τη Γαλλική Βουλή είναι πράξη ανιστόρητη, με προφανή ατζέντα να τεθούν εμπόδια στην τουρκική πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το θέμα ήταν να μην μπει η Λευκωσία στη διαπραγμάτευση. Τώρα που μπήκε, δύσκολα μπορεί να αποφύγει την ευθύνη για την αποτυχία της. Η διαπίστωση αυτή - που έχει να κάνει με τις διαβουλεύσεις της φινλανδικής προεδρίας για την προοπτική της ευρωτουρκικής πορείας - τελεί σε γνώση της κυπριακής κυβέρνησης, η οποία σε αυτή τη φάση καταβάλλει μια τεράστια προσπάθεια για να βελτιώσει τη φινλανδική πρόταση, να μη χρεωθεί μία πιθανή αποτυχία και να διασφαλίσει ταυτόχρονα ένα ικανοποιητικό πλαίσιο για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου.

Η φόρμουλα της φινλανδικής πρότασης –άνοιγμα λιμανιών-και αεροδρομίων της Τουρκίας σε κυπριακά πλοία και αεροσκάφη, απευθείας εμπόριο από την Αμμόχωστο υπό τον έλεγχο της Ε.Ε. και υπαγωγή των Βαρωσίων στη Νεκρή Ζώνη του ΟΗΕ σε πρώτη φάση- μπορεί να εκτιμηθεί ότι εκφράζει την συντριπτική πλειονότητα, αν όχι την ομοφωνία των 23 εταίρων της Αθήνας και της Λευκωσίας.

Σε πρώτη προσέγγιση η φόρμουλα της φινλανδικής Προεδρίας έχει ως στόχο την αποφυγή της «Σύγκρουσης Tρένων» τον Δεκέμβριο, με την προσδοκία ότι η συνταγή Aμμόχωστος-Bαρώσια μπορεί να επιτρέψει και στη Λευκωσία και στην Aγκυρα να ισχυρισθούν ότι πέτυχαν όσα επεδίωκαν.