Η de facto συνεργασία Τουρκίας - Συρίας στο Κουρδικό, η οποία διαμορφώθηκε με μεσολαβητή τον Πούτιν, είναι το επίκεντρο μιας ευρύτερης περιφερειακής δυναμικής. Μιας δυναμικής η οποία στην εξέλιξή της θα συμπεριλάβει το Ιράν και το Ιράκ και η οποία αν εκτυλιχτεί χωρίς εμπόδια θα αποκαταστήσει τις σταθερές των περιφερειακών ισορροπιών της περιόδου 1946-58.

Η επέμβαση στη Συρία δημιούργησε προς στιγμή την εντύπωση ότι η Τουρκία μπορεί να χαλαρώσει την πίεση στην Κυπριακή ΑΟΖ. Δεν πρόκειται. Η Τουρκία παρανομεί βάναυσα επιχειρώντας γεωτρήσεις στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και μάλιστα μέσα στο οικόπεδο επτά που έχει ήδη αδειοδοτηθεί. Αλλά είναι εμφανές ότι, παρά τις αντιδράσεις τόσο από Κύπρο και Ελλάδα αλλά και κυρίως από διεθνείς συντελεστές (ΗΠΑ , Ευρωπαϊκή Ένωση-ΕΕ), η Τουρκία δεν ακούει και δεν υποχωρεί . Συνεχίζει ακάθεκτη τις έκνομες ενέργειές της.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι αντίδρασης στον αυταρχισμό και τις εν γένει «δημοκρατορίες». Ο ένας είναι ο δυτικός. Αργός, δύσκολος, γραφειοκρατικός, αλλά τελικά αποφασιστικός. Δεκάδες ρώσοι διπλωμάτες απελάθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες σε αντίποινα για τη ρωσική εμπλοκή στη δηλητηρίαση του Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του.

Αυτονόητο είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να έχει τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με την Τουρκία, ως την όμορη χώρα με την οποία η γεωγραφία, ιστορία, κουλτούρα, πολιτική αποκλείει οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική προσέγγιση πέρα από τη συνεργατική. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι εκείνο της πρόσκλησης, σήμερα κάτω από τις συνθήκες που επικρατούν στη γειτονική χώρα, για επίσημη επίσκεψη του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα- ως πρώτη προεδρική επίσκεψη από τη δεκαετία του 1950- η απόσταση είναι μεγάλη, τεράστια. Ο πρόεδρος Ερντογάν έχει αναδειχθεί στον πλέον αυταρχικό ηγέτη χώρας μέλους του ΝΑΤΟ.

Η Τουρκία βγαίνει βαθιά διχασμένη από το δημοψήφισμα.

Μας ανησυχεί η νέα κατάσταση και στο επίπεδο των σχέσεων Ευρώπης-Τουρκίας και Ελλάδας-Τουρκίας και στο επίπεδο του προσφυγικού με την συμφωνία Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να κρατήσει ανοικτές τις πόρτες σε μια δημοκρατική Τουρκία. Για να μπορέσει, σε μια βαθιά διχασμένη Τουρκία, αυτός ο κόσμος, οι δημοκράτες Τούρκοι, που είναι πολλοί όπως φάνηκε και στο δημοψήφισμα, να μπορούν να βλέπουν μία εναλλακτική ευρωπαϊκή λύση για την χώρα τους μακριά από αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα στην Τουρκία.

Η Τουρκία περνάει μια περίοδο έντονων αντιπαραθέσεων με πολλά κράτη και οντότητες: αν αρχίσουμε από τις τεταμένες σχέσεις της με την Ολλανδία, εξαιτίας της απαγόρευσης από τους Ολλανδούς της ομιλίας του τούρκου υπουργού των Εξωτερικών σε δημόσιο χώρο, και την απαγόρευση εισόδου της τουρκάλας υπουργού στην Ολλανδία,

Ενα από τα θέματα που έχει τελευταία θέσει η Αγκυρα στη διαπραγμάτευση για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος είναι η επέκταση των λεγόμενων «τεσσάρων ελευθεριών» που ισχύουν για τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου μετά τη διευθέτηση του προβλήματος. Να διευκρινίσουμε κατά πρώτον ότι όταν μιλάμε για τέσσερις ελευθερίες στην ΕΕ, αναφερόμαστε στην ελεύθερη διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και προσώπων που συνιστούν το θεμελιώδες περιεχόμενο της ενιαίας εσωτερικής αγοράς (και που εκ των πραγμάτων επεκτείνεται και στο δικαίωμα εγκατάστασης).

Η διαχείριση των σχέσεών μας με την Τουρκία απαιτεί πάντοτε νηφαλιότητα, ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση παράλληλα με την αποφασιστικότητα των επιλογών μας. Αυτή την περίοδο όμως, που σημειώνεται νέα ένταση στις σχέσεις, οι αρετές αυτές θα πρέπει να ασκηθούν στον ύψιστο βαθμό και για πολλούς λόγους. Αλλά να σημειώσουμε αρχικώς ότι η ένταση προκαλείται από την Τουρκία σε αντίδραση της απόφασης της ελληνικής Δικαιοσύνης να μην εκδώσει τους οκτώ, όπως απαιτούσε η Αγκυρα.

Οκτώ τούρκοι αξιωματικοί ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα. Υπάρχει ένας έστω νοήμων άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που να μην ξέρει ότι αν παραδοθούν στη γείτονα θα υποστούν όλα όσα περιέγραψε η εισαγγελέας Ευσταθία Καπαγιάννη; Κτηνώδη βασανιστήρια, εξευτελισμούς και ενδεχομένως εκτέλεση αν αύριο ψηφιστεί η θανατική ποινή στην Τουρκία; Υπάρχει έστω και ένα παλαιό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που να μην αναλογίζεται αυτομάτως τις όχι και τόσο μακρινές περιπέτειες της δικής μας Αριστεράς;

Και όμως, η Ελλάδα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, όπως δείχνουν οι δικαστικές εξελίξεις, ετοιμάζεται να παραδώσει τους ανθρώπους αυτούς στην κόλαση.