Αν ήταν κανείς σχολαστικός θα έλεγε ότι δεν ήταν θέμα της αρμοδιότητάς του. Η επιστολή των επιτρόπων για την ΕΛΣΤΑΤ απευθυνόταν στον υπουργό Οικονομικών - όχι στον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Απευθυνόταν στον υπουργό Οικονομικών επειδή το θέμα που απασχολεί την Κομισιόν, όπως δηλώνεται ρητά, δεν είναι η ποινική τύχη του Ανδρέα Γεωργίου.

Οι Ευρωπαίοι δεν είναι θεσμικώς αγράμματοι. Ούτε οικονομικώς ανίδεοι. Και, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι χθεσινοί. Δεν ψέγουν τη Δικαιοσύνη, αλλά εκείνους που την υποκινούν να βγει έξω από τα όρια της δικαιοδοσίας της. Δηλαδή τους κυβερνώντες που - καθώς είναι απόλυτα εξαρτημένοι από τις Βρυξέλλες και το ξέρουν - υπεχώρησαν χθες κακήν κακώς ενόψει της ταπείνωσης που θα υποστούν στο Eurogroup όπου θα τεθεί το θέμα.

Είναι κοινό μυστικό στις Βρυξέλλες, εκτός από την συνέπεια στην εφαρμογή του Μνημονίου και των συμφωνημένων στο προσφυγικό, ένας ακόμη λόγος της υποστήριξης που παρέχουν οι Ευρωπαίοι προς τον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι τον θεωρούν κατάλληλο να αντιμετωπίσει τη διαπλοκή, και τη διαφθορά που τη συνοδεύει, αποκαθιστώντας τη διαφάνεια στη διαχείριση του κοινοτικού και κρατικού χρήματος.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΙΡΟ ολοκληρώθηκαν με πολύ χορό, πολλά χρώματα και ένα μήνυμα για το περιβάλλον που καταστρέφεται, που είχε και αρκετή αυτοκριτική.

Η Βραζιλία, όπως κάθε διοργανώτρια χώρα, προσδοκούσε λάμψη, οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά οφέλη.

Μπορεί να πέρασαν 70 χρόνια από τότε που ο Τζόρτζ Οργουελ ανέδειξε τη «Νέα Γλώσσα» ως βασικό προπαγανδιστικό εργαλείο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, μπορεί ο κόσμος να έχει προοδεύσει και να είναι(;) σε θέση να διακρίνει καλύτερα τις στοχεύσεις του, αλλά αυτό το Newspeak ζει και βασιλεύει.

Στο επόμενο δεκαήμερο —έτσι ισχυρίζεται η κυβέρνηση—, θα έχει ξεκαθαρίσει το τηλεοπτικό τοπίο με την ολοκλήρωση της πλειοδοτικής διαδικασίας για την έκδοση των νέων «νόμιμων αδειών», για τέσσερα (;) κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας. Η νομοθετική ρύθμιση συνοδεύτηκε με την ανάλογη κυβερνητική καταγγελία της «διαπλοκής» και την αντίστοιχη ρητορεία για την «εξυγίανση» στην αγορά της ενημέρωσης. Είναι προφανές, ωστόσο, ότι μετά τη διαδικασία θα ακολουθήσει μια νέα δικαστική διαμάχη για τους αποκλεισμούς υποψηφίων

​​Είναι πολλά τα κρίματα του «παλαιού» –όπως συνηθίζουμε να λέμε– πολιτικού συστήματος και είναι δικαιολογημένη –εν μέρει– η οργή των πολιτών. Λέμε «εν μέρει», διότι πραγματικά ευθύνονται για όλα «αυτοί που μας έφεραν μέχρις εδώ». Και για τα κακά, αλλά και για τα καλά.

Η «Αυγή», πάλι δια της «γραφίδος» του Θανάση Καρτερού, αφού τελείωσε με τις σεξουαλικές εκκρεμότητες που είχε με το Χάρβαρντ του κυρίου Κυριάκου Μητσοτάκη (σας γ@@ω το Χάρβαρντ – 01/07/2016), πιάστηκε με το να αποδομήσει (θα μπορούσα να γράψω τη λέξη του κ. Καρτερού, αλλά δεν μου βγαίνει) τον Πύρρο Δήμα. Έγκλημα του τελευταίου; Πήγε στο ΠΑΣΟΚ και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ. Προτίμησε «να στρατευθεί» γράφει ο Καρτερός «στην παρακμή του ΠΑΣΟΚ, να θέσει το όνομά του στη διάθεση των αυτουργών της αμπάρας, εύλογο είναι ότι θα γίνει και στόχος κριτικής. Ενίοτε και πολεμικής».

Στις 29/6/2013, σε μια γνωστή πολιτική εκπομπή της ιταλικής τηλεόρασης, ο αριστερός σκηνοθέτης Νάνι Μορέτι  απευθύνθηκε στον τότε γραμματέα του PD Μάσιμο ντ’ Αλέμα με μια φράση που έμεινε χαραγμένη στον ματαιωμένο κόσμο της ιταλικής Αριστεράς: «Σύντροφε Ντ’ Αλέμα, πες κάτι αριστερό ή τουλάχιστον πες κάτι».

Επειτα από δεκαοκτώ μήνες διακυβέρνησης πρώτη φορά Αριστεράς και προερχόμενος από τις τάξεις της Ανανεωτικής Αριστεράς θέλω να διατυπώσω τρεις βασικές απορίες γι’ αυτή τη σύντομη αλλά ιστορική εμπειρία στη χώρα μας.
Είναι απορίες που δεν αποτιμούν το σύνολο της διακυβέρνησης αλλά θέτουν σχηματικά ορισμένα θέματα που συνδέονται με την ιστορική κουλτούρα της Αριστεράς.

«​​Δεν γράφω ποτέ εδώ για προσωπικά πρά­γ­ματα, αλλά το κάνω μόνο γι’ αυτόν τον πυροσβέστη. Γι’ αυτό το παιδί που κινδύνευσε τη ζωή του για το σπίτι κάποιου συνανθρώπου του. Κάποια στιγμή που φαινόταν ότι η μάχη χάνεται και κινδύνευε η ζωή όλων, άκουσα να του λένε στον ασύρματο “αν δεν μπορείτε άλλο, ελάτε πάνω”. Τότε τον ρώτησα με απόγνωση, “θα φύγεις;”. Χωρίς να μπορώ να δω το πρόσωπό του μέσα στη νύχτα, μου είπε: “ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ ΠΟΤΕ ΟΣΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ, ΕΧΩ ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΑ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΣ”.

Το πρώτο ζήτημα που νομίζω ότι πρέπει να συζητηθεί, εν όψει της προοπτικής για συνταγματική αναθεώρηση, είναι το ποιες διατάξεις αναθεωρούνται και ποιες όχι.

Και τούτο διότι, παρά τη σαφήνεια του άρθρου 110 του Συντάγματος, διατυπώνεται συχνά, από διάφορες πλευρές και με ποικίλες αφετηρίες ή/και σκοπιμότητες, η άποψη ότι υπάρχει δυνατότητα αλλαγής όχι μόνον της διαδικασίας αναθεώρησης -που είναι νομίζω συνταγματικά επιτρεπτή υπό προϋποθέσεις- αλλά και των διατάξεων που ορίζονται ρητά ως μη αναθεωρήσιμες.

Στο όνομα της ριζοσπαστικότητας σήμερα επιχειρούν αρκετοί να αμφισβητήσουν τον αριστερό χαρακτήρα της σοσιαλδημοκρατίας. Αν όμως το κύριο είναι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου τότε δεν υπήρξε καλύτερο μοντέλο απ’ αυτό που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έγιναν και σημαντικά λάθη. Γι’ αυτό πρέπει και στη χώρα μας να ανασυγκροτηθεί ο προοδευτικός, σοσιαλδημοκρατικός χώρος. Να ξαναγίνει ένα ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα, μία σύγχρονη κεντροαριστερή πρόταση διακυβέρνησης.