Θράκη: ο μύθος της μείωσης της ανεργίας
Σταμάτης Σακελλίωνας, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2008-03-02
Η στατιστική υπηρεσία περιχαρής ανακοινώνει συνεχή μείωση της ανεργίας τόσο στο σύνολο της χώρας όσο και ανά περιφέρεια. Έτσι χαίρονται ο υπουργός επί των οικονομικών αλλά και η κυβέρνηση συνολικά. Αλλά δυστυχώς η πραγματική ζωή άλλα λέει. Και αυτά που λέει είναι δραματικά τόσο για τη Ροδόπη όσο και για την Ξάνθη. Μείωση θέσεων εργασίας, απολύσεις, επενδυτική άπνοια και στο βάθος τα συνεταιριστικά της Ξάνθης. Όλα αυτά ασφαλώς και δεν προσθέτουν πόντους αισιοδοξίας στους πολίτες των περιοχών αυτών είτε είναι πλειονοτικοί είτε είναι μειονοτικοί.
Ροδόπη. Κάθε χρόνο και χειρότερα
Στη βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής σήμερα λειτουργούν 50 μονάδες, εκ των οποίων οι 15 υπολειτουργούν. Εργάζονται 2.800 άνθρωποι. Αλλά τα τελευταία 10 χρόνια έκλεισαν 38 μονάδες και χάθηκαν πάνω από 1.100 θέσεις εργασίας. Επίσης κατά το ίδιο χρονικό διάστημα μεγάλες μονάδες όπως ο Πέτσας, η FANCO, η ΕΑΣ, αλλά και βιοτεχνίες έχουν μειώσει το προσωπικό τους κατά 30%.
Όσο για επενδύσεις; Αστεία πράγματα. Μόνο η ΔΕΗ και λίγες ιδιωτικές, π.χ. τα Πλαστικά. Κατά τα άλλα; Ο αναπτυξιακός νόμος επιδοτεί μέχρι το 55% μιας επένδυσης λίγο πιο πάνω από την Κόρινθο και την "ακριτική" Κηφισιά. Οι επιδοτήσεις όμως αυτές απλώς συντηρούν μια φθίνουσα κατάσταση.
Αγροτικός τομέας: Μια ιστορία με προδιαγεγραμμένο τέλος;
Μάχη δίνεται για λίγες θέσεις εργασίας σε επιχειρήσεις αγροτικών προϊόντων. Εκκοκκιστήρια, τυροκομεία κ.λπ. Μάχη για λίγες εποχικές θέσεις. Όχι για τίποτε πιο σταθερό και μακρόπνοο. Μια παλιά ιδέα για μικρές επιχειρήσεις σταβλισμένης κτηνοτροφίας, επιχειρήσεις που θα έδιναν εισόδημα αλλά και θέσεις εργασίας, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Όχι με ευθύνη αυτού που είχε την ιδέα, αλλά επειδή οι προτεραιότητες του αναπτυξιακού ήταν άλλες. Οι καπνοκαλλιεργητές βλέπουν με δέος το μέλλον. Οι επιδοτήσεις περικόπτονται και το 2013 θα σταματήσουν τελείως. Αυτή η ιστορία αφορά 8.500 οικογένειες. Η νέα ΚΑΠ είναι εδώ.
Τα προγράμματα STAGE: Φύλλο συκής
Ο εργαζόμενος σε πρόγραμμα τέτοιας υφής δεν θεωρείται άνεργος. Με 400 ευρώ τον μήνα και έχοντας, όπως θεωρεί, "μπάρμπα" στην Κορώνη", μένει αναγκαστικά όμηρος μιας εξαιρετικά ρουσφετολογικής λογικής. Την ίδια στιγμή τα μεγάλα πολυκαταστήματα κατακλύζουν την αγορά της Κομοτηνής και εισάγουν νέα "εργασιακά ήθη". Μάλλον όχι και τόσο νέα. Δοκιμαστική περίοδος για τον "απασχολήσιμο", κατά την οποία βεβαίως δεν πληρώνεται, απόλυση μετά από δυό ή τρεις μήνες και πάλι από την αρχή. Μισθολογικό κόστος; Ελάχιστο. Το κόστος δανεισμού, η αύξηση των επιτοκίων έφερε σημαντική κάμψη στην οικοδομή. Έτσι έχουμε και εδώ μια σημαντική μείωση των θέσεων εργασίας.
Αύξηση ποσοστού ανεργίας και μετανάστευση
Παρά τα αισιόδοξα στοιχεία της στατιστικής η ανεργία ξεπερνά το 15%, μας λέει ο Αποστόλης Κουτάβας, στέλεχος της Αυτόνομης Παρέμβασης και του ΣΥΝ. Στις νέες ηλικίες η ανεργία ξεπερνά το 20% και στις Σάππες, το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο του νομού, το 50% του ενεργού εργατικού δυναμικού μεταναστεύει. Η μετανάστευση δεν ισχύει μόνο για τις Σάππες, αλλά και για άλλες περιοχές της Ροδόπης.
Οι δρόμοι για τα διαλυστήρια της Γερμανίας και τα θερμοκήπια της Ολλανδίας είναι ανοιχτοί για τους πολίτες -κυρίως μειονοτικοί είναι αυτοί που παίρνουν τον δρόμο για τον Βορρά. "Ενοικιαζόμενη εργασία" και εκεί. Ας μην ανησυχούν οι "εθνικώς ανησυχούντες". Η οικονομική ανέχεια διώχνει από τη χώρα τον "εσωτερικό εχθρό". Αυτό άλλωστε δεν θα μπορούσαν να το φανταστούν ούτε στα καλύτερά τους όνειρα.
Η κυβέρνηση -μας λέει ο Αποστόλης Κουτάβας, θεωρεί ότι λύνει το πρόβλημα με τη διά βίου εκπαίδευση και τα Stage. Ρουσφέτια και αποσπασματική πολιτική. Ενδεικτικά τα νούμερα από δύο μεγάλες επιχειρήσεις. Η ΕΑΣ, από 300 άτομα προσωπικό, σήμερα έχει 120 και η Fanco από 350, σήμερα 180.
Η βιοτεχνία φθίνει
Αρνητική η εικόνα και στη βιοτεχνία. Σήμερα υπάρχουν 5.917 επιχειρήσεις, μας λέει ο Κώστας Λιούρτα πρόεδρος του Βιοτεχνικού και εμπορικού επιμελητηρίου. Το οικονομικό ισοζύγιο είναι αρνητικό. "Απασχολούμε το 73% του εργατικού δυναμικού και είμαστε στο περιθώριο" τονίζει. Από το 1998 μέχρι σήμερα συνεχώς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις φθίνουν. Το 2007 άνοιξαν 600 και έκλεισαν 300, μας λέει. Σημειώνει πως δεν ξέρει ποιον να κλάψει. Αυτόν που άνοιξε ή αυτόν που έκλεισε; Τη δεκαετία του 1980 η επιδότηση εργασίας ήταν 20%. Την δεκαετία του 90 πέφτει στο 12%.
Παράλληλα υπήρχε η επιδότηση επιτοκίου με 2% για τους βιοτέχνες και 3% για τους επαγγελματίες.
Τι γίνεται σήμερα; Στις 30.12.04 η επιδότηση επιτοκίου σταμάτησε. Τον Μάιο του 2005 ο υπουργός Οικονομικών σε επίσκεψη στην Κομοτηνή δηλώνει ότι θα συνεχιστεί. Ακόμα αναμένουν στον ακουστικό τους. Όσο για το 12%, την επιδότηση εργασίας; Την περιμένουν από το δεύτερο εξάμηνο του 2006. Παράλληλα στις 30.6.2006 ρυθμίζονται όλα τα δάνεια των επιχειρήσεων στη Δράμα και στην Καβάλα και παρέχεται και επιδότηση επιτοκίου 50%. Ρύθμιση δανείων έγινε και στη Ξάνθη και στη Ροδόπη, αλλά χωρίς την επιδότηση του επιτοκίου. Έτσι οι σύνδεσμοι των βιομηχάνων και των βιοτεχνών των τριών νομών της Θράκης στέλνουν τον Νοέμβριο του 2007 κείμενα στον υπουργό Μακεδονίας - Θράκης Μαργαρίτη Τζίμα και στους Χρήστο Φώλια υπουργό Ανάπτυξης, και Γιάννη Παπαθανασίου αρμόδιο υφυπουργό Οικονομικών. Με αυτά περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση στην Θράκη. Κάνουν λόγο στα κείμενά τους για μείωση των θέσεων εργασίας για 32 επιχειρήσεις που έκλεισαν στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής και άλλα πολλά. Είναι προφανές ότι οι τρεις πρόεδροι δεν σημαίνει ότι έγιναν "κόκκινοι". Απλώς βλέπουν τα αυτονόητα, αυτά που δεν μπορούν να δουν οι αρμόδιοι υπουργοί.
Ο Κώστας Λιούρτας μας παραθέτει ένα τελευταίο αποκαρδιωτικό νούμερο. Μέσα στη δεκαετία 1994-2004 έκλεισαν 2.100 μικρά μαγαζιά. Και θεωρεί πως τα πολυκαταστήματα ουσιαστικά είναι η ταφόπλακα της μικρής επιχείρησης.
Γυρνώντας στον εμπορικό δρόμο της Κομοτηνής, στην οδό Βενιζέλου, φίλος καταστηματάρχης με φώναξε στο μαγαζί. Η φράση του ήταν ενδεικτική. Αν ψωνίσεις, κάτι θα σου κάνω έκπτωση 40%. "Γιατί;" του λέω. "Γιατί απλά θα είσαι ο πρώτος άνθρωπος μετά από 4 ημέρες που θα ψωνίσει". Τον κοίταξα απορώντας. Ναι, μου λέει. "Έχω να χτυπήσω την ταμειακή μηχανή 4 ολόκληρες μέρες και οι επιταγές περιμένουν".
Ξάνθη: Έρχονται πιο άσχημες μέρες
Εταιρείες κλείνουν, τα συνεταιριστικά εργοστάσια φθίνουν, θέσεις εργασίας χάνονται και η κυβέρνηση και η ΑΤΕ θεωρούν ότι κάνουν το καθήκον τους. Πριν από λίγο καιρό οι εργαζόμενοι στα συνεταιριστικά εργοστάσια έκλεισαν τη γέφυρα του Νέστου και ετοιμάζουν νέες κινητοποιήσεις. Η αποβιομηχάνιση και η ανεργία χτυπούν κόκκινο. Ο Μιχαηλίδης (καπνά) μέχρι το 2004 απασχολούσε πάνω από 1.000 άτομα. Το 2005 750, το 2006 300 και σήμερα μόλις 100.
H καλτσοβιομηχανία Venus Victoria από τους 500 εργαζόμενους σήμερα μόλις 130 και σύμφωνα με πληροφορίες εφαρμόζει το 2% και μειώνει συνεχώς το προσωπικό της. Παράλληλα προχωρά και σε προγράμματα εθελούσιας εξόδου της τάξης των 2.000-3.000 ευρώ. Η diana ακολουθεί και αυτή την ίδια πολιτική. Η ΚΟΜΟΤΕΧ την τελευταία πενταετία μείωσε το προσωπικό της κατά τα 5/6 και σήμερα απασχολεί 100 άτομα. Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης απασχολούσε 500 άτομα. Εδώ και δύο χρόνια περιμένει να μετατραπεί σε μονάδα παραγωγής βιοκαυσίμου. Εργατικό δυναμικό; Γύρω στα 100 άτομα.
Η "Φωνή της Αμερικής" έκλεισε και 150 εργαζόμενοι, κυρίως τεχνικό προσωπικό εδώ και δύο χρόνια είναι άνεργοι. Μερικοί απασχολούνται υποτυπωδώς σε OTA της περιοχής. Στα συνεταιριστικά εργοστάσια η κατάσταση είναι απελπιστική. Η ΣΕΚΑΠ, η ΣΕΒΑΘ, η ΣΕΠΕΚ και η Ροδόπη απασχολούσαν πάνω από 2.000 άτομα. Σήμερα; Λιγότερα από 1000. Το μέλλον άδηλο. Η κυβέρνηση απλώς βλέπει. 800 ντοματοπαραγωγοί βλέπουν το εισόδημα τους να φθίνει γιατί το ντοματάδικο της ΣΕΒΑΘ έκλεισε. Τους προτάθηκε να δίνουν την παραγωγή στη Δράμα. Σε ένα ντοματάδικο εκεί. Αλλά πολύ μικρής δυναμικότητας.
Το εισόδημα τους να φθίνει βλέπουν και 600 κτηνοτρόφοι. Η "Ροδόπη" κινδυνεύει και οι εργαζόμενοι είναι σε απεργία. O Μπάμπης Χρυσοχοϊδης, γεωπόνος, μέλος του Δ.Σ. των εργαζομένων στη ΣΕΒΑΘ, χρεώνει τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στην ΑΤΕ και την πολιτεία. "Πριν από 10 χρόνια είχαμε 400 εργαζόμενους και σήμερα μόνο 94". Το "απολαυστικό"; Μας τονίζει πως πριν από δύο εβδομάδες περίπου η ΑΤΕ πρότεινε στους εργαζόμενους να πάρουν το τυπογραφείο της επιχείρησης. Σωστή πρόταση, θα λέγατε. Αλλά μια μικρή λεπτομέρεια. Να παραιτηθούν των αποζημιώσεών τους. Πλην όμως οι "διαφημιστές" της πρότασης αυτής είχαν ξεχάσει δημοσίως να πουν αυτήν τη μικρή λεπτομέρεια.
Ο κύριος Χρυσοχοϊδης μας λέει και για την "Ροδόπη". Υπάρχουν ιδιώτες υποψήφιοι αγοραστές, αλλά δεν υπάρχει καμία διασφάλιση των εργαζομένων. Αντιδρούμε, μας είπε, γιατί δεν θέλουμε να χαθεί ο συνεταιριστικός χαρακτήρας των εργοστασίων αυτών.
Το μέλλον άδηλο
Η κυβέρνηση πιστεύει ίσως ότι η λύση του προβλήματος στην ανεργία της περιοχής θα έρθει από τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης ή από τις εταιρείες χρυσού. Απατάται αν το πιστεύει αυτό. Γιατί σε αυτές τις επενδύσεις θα δουλέψει ξένο ειδικευμένο προσωπικό. Η βλάβη του περιβάλλοντος θα είναι ανεπανόρθωτη και αυτό εκτός των δραματικών άλλων, θα σημάνει απώλεια θέσεων εργασίας σε άλλους τομείς.
Οι κοινωνίες των περιοχών της Θράκης έχουν ξεκάθαρα τονίσει ότι δεν θέλουν φαραωνικού τύπου έργα που θα σημάνουν και την πλήρη υποβάθμιση της περιοχής. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι οξύνουν τόσο το πρόβλημα της ανεργίας όσο και τη συνολική ποιότητα της ζωής των ανθρώπων εδώ.
Ροδόπη. Κάθε χρόνο και χειρότερα
Στη βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής σήμερα λειτουργούν 50 μονάδες, εκ των οποίων οι 15 υπολειτουργούν. Εργάζονται 2.800 άνθρωποι. Αλλά τα τελευταία 10 χρόνια έκλεισαν 38 μονάδες και χάθηκαν πάνω από 1.100 θέσεις εργασίας. Επίσης κατά το ίδιο χρονικό διάστημα μεγάλες μονάδες όπως ο Πέτσας, η FANCO, η ΕΑΣ, αλλά και βιοτεχνίες έχουν μειώσει το προσωπικό τους κατά 30%.
Όσο για επενδύσεις; Αστεία πράγματα. Μόνο η ΔΕΗ και λίγες ιδιωτικές, π.χ. τα Πλαστικά. Κατά τα άλλα; Ο αναπτυξιακός νόμος επιδοτεί μέχρι το 55% μιας επένδυσης λίγο πιο πάνω από την Κόρινθο και την "ακριτική" Κηφισιά. Οι επιδοτήσεις όμως αυτές απλώς συντηρούν μια φθίνουσα κατάσταση.
Αγροτικός τομέας: Μια ιστορία με προδιαγεγραμμένο τέλος;
Μάχη δίνεται για λίγες θέσεις εργασίας σε επιχειρήσεις αγροτικών προϊόντων. Εκκοκκιστήρια, τυροκομεία κ.λπ. Μάχη για λίγες εποχικές θέσεις. Όχι για τίποτε πιο σταθερό και μακρόπνοο. Μια παλιά ιδέα για μικρές επιχειρήσεις σταβλισμένης κτηνοτροφίας, επιχειρήσεις που θα έδιναν εισόδημα αλλά και θέσεις εργασίας, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Όχι με ευθύνη αυτού που είχε την ιδέα, αλλά επειδή οι προτεραιότητες του αναπτυξιακού ήταν άλλες. Οι καπνοκαλλιεργητές βλέπουν με δέος το μέλλον. Οι επιδοτήσεις περικόπτονται και το 2013 θα σταματήσουν τελείως. Αυτή η ιστορία αφορά 8.500 οικογένειες. Η νέα ΚΑΠ είναι εδώ.
Τα προγράμματα STAGE: Φύλλο συκής
Ο εργαζόμενος σε πρόγραμμα τέτοιας υφής δεν θεωρείται άνεργος. Με 400 ευρώ τον μήνα και έχοντας, όπως θεωρεί, "μπάρμπα" στην Κορώνη", μένει αναγκαστικά όμηρος μιας εξαιρετικά ρουσφετολογικής λογικής. Την ίδια στιγμή τα μεγάλα πολυκαταστήματα κατακλύζουν την αγορά της Κομοτηνής και εισάγουν νέα "εργασιακά ήθη". Μάλλον όχι και τόσο νέα. Δοκιμαστική περίοδος για τον "απασχολήσιμο", κατά την οποία βεβαίως δεν πληρώνεται, απόλυση μετά από δυό ή τρεις μήνες και πάλι από την αρχή. Μισθολογικό κόστος; Ελάχιστο. Το κόστος δανεισμού, η αύξηση των επιτοκίων έφερε σημαντική κάμψη στην οικοδομή. Έτσι έχουμε και εδώ μια σημαντική μείωση των θέσεων εργασίας.
Αύξηση ποσοστού ανεργίας και μετανάστευση
Παρά τα αισιόδοξα στοιχεία της στατιστικής η ανεργία ξεπερνά το 15%, μας λέει ο Αποστόλης Κουτάβας, στέλεχος της Αυτόνομης Παρέμβασης και του ΣΥΝ. Στις νέες ηλικίες η ανεργία ξεπερνά το 20% και στις Σάππες, το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο του νομού, το 50% του ενεργού εργατικού δυναμικού μεταναστεύει. Η μετανάστευση δεν ισχύει μόνο για τις Σάππες, αλλά και για άλλες περιοχές της Ροδόπης.
Οι δρόμοι για τα διαλυστήρια της Γερμανίας και τα θερμοκήπια της Ολλανδίας είναι ανοιχτοί για τους πολίτες -κυρίως μειονοτικοί είναι αυτοί που παίρνουν τον δρόμο για τον Βορρά. "Ενοικιαζόμενη εργασία" και εκεί. Ας μην ανησυχούν οι "εθνικώς ανησυχούντες". Η οικονομική ανέχεια διώχνει από τη χώρα τον "εσωτερικό εχθρό". Αυτό άλλωστε δεν θα μπορούσαν να το φανταστούν ούτε στα καλύτερά τους όνειρα.
Η κυβέρνηση -μας λέει ο Αποστόλης Κουτάβας, θεωρεί ότι λύνει το πρόβλημα με τη διά βίου εκπαίδευση και τα Stage. Ρουσφέτια και αποσπασματική πολιτική. Ενδεικτικά τα νούμερα από δύο μεγάλες επιχειρήσεις. Η ΕΑΣ, από 300 άτομα προσωπικό, σήμερα έχει 120 και η Fanco από 350, σήμερα 180.
Η βιοτεχνία φθίνει
Αρνητική η εικόνα και στη βιοτεχνία. Σήμερα υπάρχουν 5.917 επιχειρήσεις, μας λέει ο Κώστας Λιούρτα πρόεδρος του Βιοτεχνικού και εμπορικού επιμελητηρίου. Το οικονομικό ισοζύγιο είναι αρνητικό. "Απασχολούμε το 73% του εργατικού δυναμικού και είμαστε στο περιθώριο" τονίζει. Από το 1998 μέχρι σήμερα συνεχώς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις φθίνουν. Το 2007 άνοιξαν 600 και έκλεισαν 300, μας λέει. Σημειώνει πως δεν ξέρει ποιον να κλάψει. Αυτόν που άνοιξε ή αυτόν που έκλεισε; Τη δεκαετία του 1980 η επιδότηση εργασίας ήταν 20%. Την δεκαετία του 90 πέφτει στο 12%.
Παράλληλα υπήρχε η επιδότηση επιτοκίου με 2% για τους βιοτέχνες και 3% για τους επαγγελματίες.
Τι γίνεται σήμερα; Στις 30.12.04 η επιδότηση επιτοκίου σταμάτησε. Τον Μάιο του 2005 ο υπουργός Οικονομικών σε επίσκεψη στην Κομοτηνή δηλώνει ότι θα συνεχιστεί. Ακόμα αναμένουν στον ακουστικό τους. Όσο για το 12%, την επιδότηση εργασίας; Την περιμένουν από το δεύτερο εξάμηνο του 2006. Παράλληλα στις 30.6.2006 ρυθμίζονται όλα τα δάνεια των επιχειρήσεων στη Δράμα και στην Καβάλα και παρέχεται και επιδότηση επιτοκίου 50%. Ρύθμιση δανείων έγινε και στη Ξάνθη και στη Ροδόπη, αλλά χωρίς την επιδότηση του επιτοκίου. Έτσι οι σύνδεσμοι των βιομηχάνων και των βιοτεχνών των τριών νομών της Θράκης στέλνουν τον Νοέμβριο του 2007 κείμενα στον υπουργό Μακεδονίας - Θράκης Μαργαρίτη Τζίμα και στους Χρήστο Φώλια υπουργό Ανάπτυξης, και Γιάννη Παπαθανασίου αρμόδιο υφυπουργό Οικονομικών. Με αυτά περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση στην Θράκη. Κάνουν λόγο στα κείμενά τους για μείωση των θέσεων εργασίας για 32 επιχειρήσεις που έκλεισαν στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής και άλλα πολλά. Είναι προφανές ότι οι τρεις πρόεδροι δεν σημαίνει ότι έγιναν "κόκκινοι". Απλώς βλέπουν τα αυτονόητα, αυτά που δεν μπορούν να δουν οι αρμόδιοι υπουργοί.
Ο Κώστας Λιούρτας μας παραθέτει ένα τελευταίο αποκαρδιωτικό νούμερο. Μέσα στη δεκαετία 1994-2004 έκλεισαν 2.100 μικρά μαγαζιά. Και θεωρεί πως τα πολυκαταστήματα ουσιαστικά είναι η ταφόπλακα της μικρής επιχείρησης.
Γυρνώντας στον εμπορικό δρόμο της Κομοτηνής, στην οδό Βενιζέλου, φίλος καταστηματάρχης με φώναξε στο μαγαζί. Η φράση του ήταν ενδεικτική. Αν ψωνίσεις, κάτι θα σου κάνω έκπτωση 40%. "Γιατί;" του λέω. "Γιατί απλά θα είσαι ο πρώτος άνθρωπος μετά από 4 ημέρες που θα ψωνίσει". Τον κοίταξα απορώντας. Ναι, μου λέει. "Έχω να χτυπήσω την ταμειακή μηχανή 4 ολόκληρες μέρες και οι επιταγές περιμένουν".
Ξάνθη: Έρχονται πιο άσχημες μέρες
Εταιρείες κλείνουν, τα συνεταιριστικά εργοστάσια φθίνουν, θέσεις εργασίας χάνονται και η κυβέρνηση και η ΑΤΕ θεωρούν ότι κάνουν το καθήκον τους. Πριν από λίγο καιρό οι εργαζόμενοι στα συνεταιριστικά εργοστάσια έκλεισαν τη γέφυρα του Νέστου και ετοιμάζουν νέες κινητοποιήσεις. Η αποβιομηχάνιση και η ανεργία χτυπούν κόκκινο. Ο Μιχαηλίδης (καπνά) μέχρι το 2004 απασχολούσε πάνω από 1.000 άτομα. Το 2005 750, το 2006 300 και σήμερα μόλις 100.
H καλτσοβιομηχανία Venus Victoria από τους 500 εργαζόμενους σήμερα μόλις 130 και σύμφωνα με πληροφορίες εφαρμόζει το 2% και μειώνει συνεχώς το προσωπικό της. Παράλληλα προχωρά και σε προγράμματα εθελούσιας εξόδου της τάξης των 2.000-3.000 ευρώ. Η diana ακολουθεί και αυτή την ίδια πολιτική. Η ΚΟΜΟΤΕΧ την τελευταία πενταετία μείωσε το προσωπικό της κατά τα 5/6 και σήμερα απασχολεί 100 άτομα. Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης απασχολούσε 500 άτομα. Εδώ και δύο χρόνια περιμένει να μετατραπεί σε μονάδα παραγωγής βιοκαυσίμου. Εργατικό δυναμικό; Γύρω στα 100 άτομα.
Η "Φωνή της Αμερικής" έκλεισε και 150 εργαζόμενοι, κυρίως τεχνικό προσωπικό εδώ και δύο χρόνια είναι άνεργοι. Μερικοί απασχολούνται υποτυπωδώς σε OTA της περιοχής. Στα συνεταιριστικά εργοστάσια η κατάσταση είναι απελπιστική. Η ΣΕΚΑΠ, η ΣΕΒΑΘ, η ΣΕΠΕΚ και η Ροδόπη απασχολούσαν πάνω από 2.000 άτομα. Σήμερα; Λιγότερα από 1000. Το μέλλον άδηλο. Η κυβέρνηση απλώς βλέπει. 800 ντοματοπαραγωγοί βλέπουν το εισόδημα τους να φθίνει γιατί το ντοματάδικο της ΣΕΒΑΘ έκλεισε. Τους προτάθηκε να δίνουν την παραγωγή στη Δράμα. Σε ένα ντοματάδικο εκεί. Αλλά πολύ μικρής δυναμικότητας.
Το εισόδημα τους να φθίνει βλέπουν και 600 κτηνοτρόφοι. Η "Ροδόπη" κινδυνεύει και οι εργαζόμενοι είναι σε απεργία. O Μπάμπης Χρυσοχοϊδης, γεωπόνος, μέλος του Δ.Σ. των εργαζομένων στη ΣΕΒΑΘ, χρεώνει τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στην ΑΤΕ και την πολιτεία. "Πριν από 10 χρόνια είχαμε 400 εργαζόμενους και σήμερα μόνο 94". Το "απολαυστικό"; Μας τονίζει πως πριν από δύο εβδομάδες περίπου η ΑΤΕ πρότεινε στους εργαζόμενους να πάρουν το τυπογραφείο της επιχείρησης. Σωστή πρόταση, θα λέγατε. Αλλά μια μικρή λεπτομέρεια. Να παραιτηθούν των αποζημιώσεών τους. Πλην όμως οι "διαφημιστές" της πρότασης αυτής είχαν ξεχάσει δημοσίως να πουν αυτήν τη μικρή λεπτομέρεια.
Ο κύριος Χρυσοχοϊδης μας λέει και για την "Ροδόπη". Υπάρχουν ιδιώτες υποψήφιοι αγοραστές, αλλά δεν υπάρχει καμία διασφάλιση των εργαζομένων. Αντιδρούμε, μας είπε, γιατί δεν θέλουμε να χαθεί ο συνεταιριστικός χαρακτήρας των εργοστασίων αυτών.
Το μέλλον άδηλο
Η κυβέρνηση πιστεύει ίσως ότι η λύση του προβλήματος στην ανεργία της περιοχής θα έρθει από τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης ή από τις εταιρείες χρυσού. Απατάται αν το πιστεύει αυτό. Γιατί σε αυτές τις επενδύσεις θα δουλέψει ξένο ειδικευμένο προσωπικό. Η βλάβη του περιβάλλοντος θα είναι ανεπανόρθωτη και αυτό εκτός των δραματικών άλλων, θα σημάνει απώλεια θέσεων εργασίας σε άλλους τομείς.
Οι κοινωνίες των περιοχών της Θράκης έχουν ξεκάθαρα τονίσει ότι δεν θέλουν φαραωνικού τύπου έργα που θα σημάνουν και την πλήρη υποβάθμιση της περιοχής. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι οξύνουν τόσο το πρόβλημα της ανεργίας όσο και τη συνολική ποιότητα της ζωής των ανθρώπων εδώ.
