Τα επαγγελματικά δικαιώματα
Διονύσης Γουσέτης, Η Καθημερινή, Δημοσιευμένο: 2009-12-16
Απεργία διαρκείας κηρύσσουν τα ΤΕΙ, διότι δεν έχουν αναγνωριστεί, έπειτα από δεκαετίες, επαγγελματικά δικαιώματα για 23 ειδικότητές τους. Δεν πρόκειται για αμέλεια. Στην πραγματικότητα ο αγώνας τους διαρκεί από τη δεκαετία του ’60, όταν οι τότε υπομηχανικοί ζητούσαν δικαίωμα να υπογράφουν κι αυτοί μελέτες για πολυκατοικίες, ενώ ο νόμος προέβλεπε μέχρι... διώροφο. Η στενότητα της ελληνικής παραγωγής είχε από τότε κάνει την εμφάνισή της. Και το μεγαλύτερο μέρος μιας μικρής πίτας το παίρνει ο ισχυρότερος. Στην περίπτωση, το ΤΕΕ.
Ο καιρός πέρασε. Η παραγωγή στένευε ολοένα και περισσότερο. Το ίδιο και η ανασφάλεια. Οι σπουδές ήταν η μόνη διέξοδος για ανεύρεση εργασίας. Μέχρι που οι διπλωματούχοι μηχανικοί έφθασαν στους 1 προς 47 εργαζομένους, ενώ στην Ευρώπη είναι 1:150. Η αγορά φράκαρε. Και όχι αποκλειστικά για τους μηχανικούς. Τότε, μία μόνο σωτηρία απέμενε για όλους: η θέση στο Δημόσιο. Ο λυσσαλέος αγώνας γι’ αυτή τη θέση έφερε ένα σωρό στρεβλώσεις. Τον γιγαντισμό του Δημοσίου. Τον γιγαντισμό των μεταπτυχιακών, για να μαζευτούν μόρια για τον διορισμό. Την άνθηση των πελατειακών σχέσεων. Το κύμα της μετανάστευσης διπλωματούχων ανέργων, που βέβαια σπούδασαν με χρήματα των φορολογουμένων - μια ακόμα επένδυση χαμένη. Τον μαρασμό της οικονομίας που φέρνει ο κρατισμός. Και προφανώς την όξυνση του αγώνα για επαγγελματικά δικαιώματα. ΑΕΙ και ΤΕΙ ολοένα αυξάνονται, αφού δεν ιδρύονται για τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας, αλλά για τις ανάγκες της οικονομίας των σουβλατζήδων και των ενοικιαζόμενων δωματίων της περιφέρειας. Κάποια στιγμή, τα ΤΕΙ κατάφεραν από ανώτερες να ονομαστούν ανώτατες σχολές. Τα ΑΕΙ αντεπετέθησαν με τον ισχυρισμό ότι διεξάγουν έρευνα, ενώ τα ΤΕΙ εκπαιδεύουν τεχνίτες. Η ανωτατοποίηση, όμως, δεν λέει τίποτα χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, που θα δώσουν στους αποφοίτους τη δυνατότητα να υποβάλουν αίτηση για θέση στο Δημόσιο. Ετσι, φτάνουμε στην εξαγγελθείσα απεργία.
Ωστόσο, οι αδικημένοι των ΤΕΙ, τα θύματα των ΑΕΙ και του ΤΕΕ δεν διστάζουν να γίνουν και εκείνοι θύτες, όταν κάποιοι άλλοι εμφανίζονται στον ορίζοντα, διεκδικώντας και αυτοί μια θέση στον ήλιο του Δημοσίου: «Θα προχωρήσουμε σε δυναμικές κινητοποιήσεις μαζί με χιλιάδες σπουδαστές και πτυχιούχους μέχρι την τελική δικαίωση», βροντοφώναξε η τριμελής γραμματεία της συνόδου των προέδρων ΤΕΙ, όταν προέκυψε θέμα αδειοδότησης των κολεγίων.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε στους εταίρους μας να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα. Μοιάζει ότι έτσι θα σταματήσει αυτός ο χωρίς νόημα καυγάς για τα επαγγελματικά δικαιώματα. Μάταιη ελπίδα. Διότι χωρίς νόημα είναι για τους εταίρους μας που διαθέτουν παραγωγή. Και στην παραγωγή, για να βρεις θέση κανένας δε σε ρωτάει ποια είναι τα επαγγελματικά σου δικαιώματα. Σε ρωτάει αν ξέρεις να κάνεις τη δουλειά. Οι εταίροι μας δεν έχουν ιδέα από Δημόσιο, ΑΣΕΠ και έλλειψη παραγωγής. Διότι δεν διεξάγουν αγώνα ενάντια στα ντόπια και ξένα μονοπώλια και τις ξένες επενδύσεις που έρχονται να πιουν το αίμα του εργάτη.
Ο καιρός πέρασε. Η παραγωγή στένευε ολοένα και περισσότερο. Το ίδιο και η ανασφάλεια. Οι σπουδές ήταν η μόνη διέξοδος για ανεύρεση εργασίας. Μέχρι που οι διπλωματούχοι μηχανικοί έφθασαν στους 1 προς 47 εργαζομένους, ενώ στην Ευρώπη είναι 1:150. Η αγορά φράκαρε. Και όχι αποκλειστικά για τους μηχανικούς. Τότε, μία μόνο σωτηρία απέμενε για όλους: η θέση στο Δημόσιο. Ο λυσσαλέος αγώνας γι’ αυτή τη θέση έφερε ένα σωρό στρεβλώσεις. Τον γιγαντισμό του Δημοσίου. Τον γιγαντισμό των μεταπτυχιακών, για να μαζευτούν μόρια για τον διορισμό. Την άνθηση των πελατειακών σχέσεων. Το κύμα της μετανάστευσης διπλωματούχων ανέργων, που βέβαια σπούδασαν με χρήματα των φορολογουμένων - μια ακόμα επένδυση χαμένη. Τον μαρασμό της οικονομίας που φέρνει ο κρατισμός. Και προφανώς την όξυνση του αγώνα για επαγγελματικά δικαιώματα. ΑΕΙ και ΤΕΙ ολοένα αυξάνονται, αφού δεν ιδρύονται για τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας, αλλά για τις ανάγκες της οικονομίας των σουβλατζήδων και των ενοικιαζόμενων δωματίων της περιφέρειας. Κάποια στιγμή, τα ΤΕΙ κατάφεραν από ανώτερες να ονομαστούν ανώτατες σχολές. Τα ΑΕΙ αντεπετέθησαν με τον ισχυρισμό ότι διεξάγουν έρευνα, ενώ τα ΤΕΙ εκπαιδεύουν τεχνίτες. Η ανωτατοποίηση, όμως, δεν λέει τίποτα χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, που θα δώσουν στους αποφοίτους τη δυνατότητα να υποβάλουν αίτηση για θέση στο Δημόσιο. Ετσι, φτάνουμε στην εξαγγελθείσα απεργία.
Ωστόσο, οι αδικημένοι των ΤΕΙ, τα θύματα των ΑΕΙ και του ΤΕΕ δεν διστάζουν να γίνουν και εκείνοι θύτες, όταν κάποιοι άλλοι εμφανίζονται στον ορίζοντα, διεκδικώντας και αυτοί μια θέση στον ήλιο του Δημοσίου: «Θα προχωρήσουμε σε δυναμικές κινητοποιήσεις μαζί με χιλιάδες σπουδαστές και πτυχιούχους μέχρι την τελική δικαίωση», βροντοφώναξε η τριμελής γραμματεία της συνόδου των προέδρων ΤΕΙ, όταν προέκυψε θέμα αδειοδότησης των κολεγίων.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε στους εταίρους μας να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα. Μοιάζει ότι έτσι θα σταματήσει αυτός ο χωρίς νόημα καυγάς για τα επαγγελματικά δικαιώματα. Μάταιη ελπίδα. Διότι χωρίς νόημα είναι για τους εταίρους μας που διαθέτουν παραγωγή. Και στην παραγωγή, για να βρεις θέση κανένας δε σε ρωτάει ποια είναι τα επαγγελματικά σου δικαιώματα. Σε ρωτάει αν ξέρεις να κάνεις τη δουλειά. Οι εταίροι μας δεν έχουν ιδέα από Δημόσιο, ΑΣΕΠ και έλλειψη παραγωγής. Διότι δεν διεξάγουν αγώνα ενάντια στα ντόπια και ξένα μονοπώλια και τις ξένες επενδύσεις που έρχονται να πιουν το αίμα του εργάτη.
