Τα ΜΑΤ δεν μπορούν –και δεν επιτρέπεται!– να δώσουν λύση στο εκρηκτικό πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής!

Η έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί εδώ και μέρες στην περιοχή της Κερατέας, με τη σχεδόν πολεμική αντιπαράθεση των κατοίκων που πασχίζουν να αποτρέψουν τη δημιουργία ΧΥΤΥ (ή μήπως «καλυμμένου» ΧΥΤΑ;) στην τοποθεσία Οβριόκαστρο και των δυνάμεων αστυνομικής καταστολής, με άγριες συμπλοκές, τραυματισμούς κατοίκων, ακόμη και ηλικιωμένων, συλλήψεις και προσαγωγές στο αυτόφωρο, αποδεικνύει –δυστυχώς για άλλη μια φορά– την πλήρη ανεπάρκεια και αποτυχία της πολιτείας να σχεδιάσει, να προγραμματίσει και να υλοποιήσει μια ορθή, πειστική και κοινωνικά αποδεκτή πολιτική ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων του λεκανοπεδίου – με ό,τι αυτό συνεπάγεται, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Το πρόβλημα, για κάθε νηφάλιο και αντικειμενικό παρατηρητή και γνώστη, δεν είναι φυσικά τοπικό – και είναι λάθος να αντιμετωπίζεται τοπικιστικά, στη λογική ότι «μακριά από εδώ κι όπου αλλού να ’ναι». Γιατί δεν έχει τόση σημασία το πού θα γίνει τελικά το συγκεκριμένο έργο αλλά το πώς – με ποιες προδιαγραφές, με ποιες προοπτικές, με ποιες εγγυήσεις, τόσο για τους κατοίκους όσο και για το περιβάλλον.

Γιατί η ορθή και έγκαιρη υλοποίηση μιας σύγχρονης μονάδας διαχείρισης απορριμμάτων (αποκλειομένης της καύσης, που σήμερα εγκαταλείπεται διεθνώς ως ασύμφορη και περιβαλλοντικά επιζήμια), σε συνδυασμό με την πρωτοβάθμια διαλογή στην πηγή και την ορθή χωροθέτηση των απαιτούμενων συναφών εγκαταστάσεων, όχι μόνο δεν συνιστά πρόβλημα αλλά τουναντίον –εκτός των προφανών ωφελειών για την ευρύτερη κοινωνία– θα δημιουργήσει αρκετές νέες θέσεις εργασίας σε

μια εποχή όπου οι ευκαιρίες απασχόλησης, ιδιαίτερα για τους νέους, σπανίζουν ολοένα και περισσότερο.

Οφείλουν λοιπόν οι πολιτικοί υπεύθυνοι, όπως και όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, να συνομιλήσουν χωρίς προκαταλήψεις και αυταπάτες, χωρίς «τσαμπουκάδες» και τυφλή αστυνομική βία που διόλου δεν αρμόζουν σε ένα πολιτισμένο ευρωπαϊκό κράτος, και να καταλήξουν, δίχως άλλη χρονοτριβή, στη βέλτιστη λύση για ένα χρόνιο πρόβλημα –μια γάγγραινα στο σώμα της Αττικής– που πραγματικά αποτελεί, για όσους το έχουν ήδη συνειδητοποιήσει, μια βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της οικονομίας, της κοινωνίας και βέβαια του περιβάλλοντος της Αττικής γης – κι αυτό μακριά από οποιαδήποτε σκιά εύνοιας συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων και ομάδων πίεσης για ίδια οφέλη.

20.12.10