4 σημεία για τις επόμενες εκλογές

1. Οι εκλογές που έχουμε μπροστά μας είναι οι κρισιμότερες της μεταπολίτευσης. Θα κρίνουν σε σημαντικό βαθμό το όποιο μέλλον της χώρας και το αν σ’αυτό το μέλλον οι δυνάμεις της δικής μας αριστεράς θα έχουν καθοριστικό ρόλο,κάτι που ποτέ δεν κατόρθωσαν στην ως τώρα διαδρομή τους. Αυτός ο συνδυασμός,η ανάδειξη και πιθανή παραμονή της Ανανεωτικής Αριστεράς στο προσκήνιο στη πιο κρίσιμη φάση της μεταπολεμικής μας ιστορίας,προσδίδει στις επόμενες εκλογές το χαρακτήρα ιστορικού συμβάντος ανάλογου της ιδρυτικής της πράξης,και αποτελεί ιστορική ευκαιρία και για τον χώρο και για την χώρα. Δεν είμαι σίγουρος ότι μέσα στη παραζάλη των τελευταίων μηνών,αυτό έχει γίνει συνείδηση στο σύνολο του κόμματος.

2. Σημαντικό μέρος της κοινωνίας στρέφεται προς τη ΔΗΜΑΡ. Δεν είναι μόνο το μικρό εκείνο κομμάτι που κινείται διαχρονικά μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας και παραδοσιακής αριστεράς και συνήθως εξασφαλίζει την κοινοβουλευτική μας επιβίωση. Είναι πολύ μεγαλύτερο,δεν έχει μόνο πολιτικά αλλά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Εκεί έξω δημιουργείται μια ΔΗΜΑΡ πολλαπλάσια της εδώ μέσα, που προσέρχεται όχι απλά με αίτημα συμπάθειας απέναντι μας, αλλά με γνήσια ανησυχία η και απελπισία ακόμα για το παρόν και το μέλλον του τόπου,των ιδίων των ανθρώπων και των οικογενειών τους. Η παραμονή τους η όχι θα εξαρτηθεί από τις απαντήσεις που θα δώσουμε προεκλογικά και μετεκλογικά όχι μόνο στα πολλά επιμέρους ζητήματα που θα τεθούν(ανεξάρτητα του ότι σε όλα πρέπει να έχουμε ένα συνεκτικό προγραμματικό λόγο), όσο στα μεγάλα προβλήματα της διακυβέρνησης και της πολιτικής κατεύθυνσης. Ποιές δυνάμεις δηλαδή πρέπει να κυβερνήσουν τη χώρα ,και με ποιό διακύβευμα, ποιό κεντρικό προσανατολισμό ,ποιό κεντρικό στόχο.

Υπ’οψιν ότι οι νέοι καιροί χρειάζονται και νέες απαντήσεις. Τα δικά μας δεδομένα και αυτονόητα δεν ισχύουν έξω από εμάς. Τα διλήμματα τα βάζει η ίδια η ζωή και συνήθως δεν βολεύουν. Για την καθόλου απίθανη αδυναμία σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης δεν αρκεί ως απάντηση το “εμείς δεν χωράμε μ’αυτούς”. Στη πιθανή ύπαρξη στη Βουλή μιας Αριστεράς των εκατό τόσων βουλευτών,δεν αρκεί το “εμείς φύγαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ,δεν αθροιζόμαστε με τους υπόλοιπους”. Χρειάζεται να έχουμε πειστικές απαντήσεις,όχι να απαντάμε στον εαυτό μας. Και βεβαίως μια Κυβερνώσα Αριστερά πρέπει η ίδια να διαμορφώνει όρους για να υπάρξει ως τέτοια.

3. Η δημοσκοπική άνοιξη της ΔΗΜΑΡ δεν φέρνει μόνο ανακούφιση σ’εμάς αλλά και δυσπεψία σε κάποιους άλλους. Η ΔΗΜΑΡ γίνεται στόχος επιθέσεων και το φαινόμενο θα εντείνεται. Οι υπαρκτές αδυναμίες της,οι κάποιες στιγμές διγλωσσία της, τα καθυστερημένα πολλές φορές αντανακλαστικά της, είναι το πρόσχημα. Η ουσία αφορά την ίδια την ύπαρξη της σαν μιας αριστεράς των αποχρώσεων,πέρα από τη λογική του άσπρο-μαύρο. Στο ότι επιμένει να είναι αριστερά χωρίς να επενδύει στη κατάρρευση της χώρας και των θεσμών. Στο ότι επιμένει να είναι μεταρρυθμιστική θεωρώντας όμως τη μεταρρύθμιση πολιτική επιλογή και όχι φυσικό φαινόμενο,αντιληπτό με τον τρόπο της τρόικας. Το ότι δεν συντάσσεται με το λαικισμό,την ανοχή στη βία,τον εθνικιστικό παροξυσμό των “γερμανοτσολιάδων”,το όχι σε όλα της παραδοσιακής αριστεράς. Αλλά και δεν παίζει στο γήπεδο του δήθεν “αυτονόητου μεταρρυθμισμού” εκεί όπου “βρέχει κοινή λογική” και τα μνημόνια είναι κάτι σαν ευλογία. Γίνεται δηλαδή μια προσπάθεια να ποινικοποιηθεί πολιτικά ως ψηφοθηρία και ατολμία το ίδιο το πολιτικό της DNA ,η άρνηση της να περιχαρακωθεί στα δεδομένα στρατόπεδα,να ενταχθεί είτε στο “κόμμα του μνημονίου”,είτε στο “κόμμα της δραχμής”.Η ισορροπία μιας συνεπούς ευρωπαϊκής δύναμης που αντιτίθεται σθεναρά στις σημερινές συντηρητικές ευρωπαικές πολιτικές,είναι μια δύσκολη ισορροπία. Υπάρχουν αμήχανες πλευρές της πολιτικής μας (ιδιαίτερα όσον αφορά το πελατειακό κράτος),αλλά αυτή η πολιτική δεν είναι ευκαιριακή. Ο βασικός της πυρήνας παραμένει σταθερός από την ίδρυσή της,και στο 2 και στο 6 και στο 16%. Σ’ αυτές λοιπόν τις επιθέσεις οφείλουμε να απαντήσουμε με ψυχραιμία,χωρίς αλαζονεία αλλά και χωρίς ενοχές. Δεν θα ζητήσουμε και συγγνώμη για την ύπαρξη μας και για αυτό που είμαστε, ούτε θα μας ζητούν τα ρέστα οι κυρίως υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση, ένθεν και ένθεν.

4. Η κρισιμότητα των στιγμών επιβάλλει και μια υπέρβαση από τη μεριά μας. Εδώ και αρκετά χρόνια ο χώρος μας πηγαίνει σε εκλογές με τα μάτια στραμμένα προς τα μέσα,προς το εσωκομματικό τοπίο,σε προσπάθειες διαμόρφωσης συσχετισμών και ισορροπιών. Εξις βέβαια δευτέρα φύσις,αλλά αυτή τη φορά πρέπει να πάμε αλλοιώς. Οφείλουμε να συνδιαμορφώσουμε δημοκρατικά ένα πολιτικό σχέδιο που να μας χωράει όλους και να το προτείνουμε στην ελληνική κοινωνία σαν συλλογικότητα ευθύνης. Οι υποψήφιοι μας να είναι υποψήφιοι της σύνολης ΔΗΜΑΡ και όχι ενός μέρους η του εαυτού τους. Τούτο σημαίνει ότι θα αναλάβουν την υποχρέωση να υπερασπιστούν χοντρικά,τη δημιουργία,την ύπαρξη,τις πολιτικές επιλογές της μέχρι τώρα πορείας μας ,και το πολιτικό πρόγραμμα που θα συναποφασίσουμε. Να θυμίσω ότι για το ότι φυτοζωούμε τόσα χρόνια δεν ευθύνονται μόνο οι συγκυρίες,ο λαϊκισμός,οι “δύσκολες” απόψεις μας,η φτώχεια μέσων και πόρων αλλά και οι υπαρκτές παθογένειές μας. Η αδυναμία μας πολλές φορές να δούμε το δάσος και όχι το δένδρο,η αναγόρευση της άποψης μας σε απόλυτη αξία,και η ζύμωσή της μέχρι τελικής πτώσεως, η εσωστρέφεια,η επιπολαιότητα,ο ανανεωτικός μας “σνομπισμός”.Αυτή τη φορά από ότι φαίνεται θα πέσουμε στα βαθιά χωρίς το σωσίβιο 3% που σε καθιστά συμπαθή, ανώδυνο, περιθωριακό και ευχαριστημένο. Η ΔΗΜΑΡ θα είναι ένα από τα κόμματα που θα εμπιστευτεί περισσότερο ο ελληνικός λαός,για να ξεπεράσει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας του. Και αυτό σημαίνει: 1)Ούτε ψύλλος στο κόρφο μας και 2)ότι ως πολιτικό προσωπικό (Κεντρικές Επιτροπές,Εκτελεστικές Επιτροπές, όργανα,στελέχη και όλοι εμείς),έχουμε απόλυτη συνείδηση του μεγέθους της ευθύνης.

Κώστας Καρατέγος-Τομεακό Γραφείο Α΄Αθήνας