Λάθος μοναχοί

σε λάθος θρησκεία

σε σωστή μονή.

Χρ. Λαζαρόπουλος, Άρρητων Όψις

1. Όταν η Δημοκρατία στρέφεται κατά του (κακού) εαυτού της και η Αριστερά ομφαλοσκοπεί για μια σοσιαλδημοκρατία με αδύναμο ιδεολογικό οπλοστάσιο, βεβαρημένη προϊστορία και ψυχοσωματικές αγκυλώσεις από πού περιμένει ο πολίτης να έρθει το αισιόδοξο μήνυμα; Δυστυχώς από τις δυνάμεις του Νόμου και της Τάξης, της κοινωνικής πειθάρχησης και της συντηρητικής παλινόρθωσης. Τόσο δύσκολο είναι να το κατανοήσουν αυτό οι πάσης φύσεως αριστεροί σωτήρες;

2. Το σύνθημα της Αριστεράς ήταν ανέκαθεν η καθιέρωση της απλής αναλογικής. Αυτή η θέση είχε πολιτικό νόημα καθώς τα εκλογικά συστήματα έκλεβαν έδρες από τα αριστερά κόμματα για να συγκροτήσουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις.

Τώρα οι εποχές άλλαξαν και πέραν του (απαράδεκτου) bonus των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα η απλή αναλογική στο μεγαλύτερο μέρος της εφαρμόζεται. Άρα το νέο ζητούμενο της Αριστεράς πρέπει να είναι οι προγραμματικές δεσμεύσεις/συγκλίσεις με τους άλλους εταίρους μιας Κυβερνώσας Αριστεράς. Δεσμεύσεις/συγκλίσεις χωρίς αοριστίες, ασάφειες και παραπομπές στο άδηλο μέλλον. Ας ετοιμαζόμαστε σιγά – σιγά.

3. Ωραίοι οι διάφοροι αστερισμοί του (τρίτου; τέταρτου; πολυσυλλεκτικού;) πόλου. Καλά θα είναι όμως η ΔΗΜΑΡ να μην αφήσει να νοθευτεί το ηθικό της πλεονέκτημα από τα γνωστά αρπακτικά της Μεταπολίτευσης.

4. Για να αντιληφθείτε το γιατί τα Πανεπιστήμιά μας βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση δεν έχετε παρά να θυμηθείτε ποιοι και γιατί πρωτοστάτησαν στα γεγονότα της Υπατίας, σε ποια κόμματα βρισκόντουσαν τότε, τί παιχνίδι παίζουν σήμερα και ποιες υποσχέσεις τους δίνουν (πολιτικοί ηγέτες) για το αύριο.

5. Οι χούλιγκανς των γηπέδων, των οποίων οι ακραίες ενέργειες έχουν οδηγήσει και σε φόνους, καταδικάζουν το φασισμό (φαντάζομαι μόνο της Χρυσής Αυγής και όχι των διαφόρων εξτρεμιστών της Θύρας ή των Θεωρείων).

Τα ίδια ισχύουν για τους κρατούμενους στις φυλακές οι οποίοι ενώ ψήφισαν συντριπτικά υπέρ της Χρυσής Αυγής (υποτίθεται ότι) δεν δέχονται να μοιρασθούν το κελί τους με το δολοφόνο του Φύσσα.

Απόλυτος παραλογισμός με αρκετή υποκριτική «συνενοχή».

6. Εδώ είμαστε, ακούμε και βλέπουμε.