Η χώρα αυτή, από τις πρώτες κιόλας μέρες της ανεξαρτησίας της, έζησε πολλούς εθνικούς διχασμούς. Χρείαστηκε να περάσουν δεκαετίες για να κλείσουν οι ανοιχτές πληγές του εμφύλιου και να φτάσουμε στη μεταπολιτευτική δημοκρατική σταθερότητα. Θα περίμενε κανείς ότι η Αριστερά, η παράταξη που υπέστη τις σκληρότερες συνέπειες αυτού του διχασμού, θα πρωτοστατούσε ερχόμενη στην εξουσία στην κατοχύρωση της ισονομίας και την θωράκιση των δημοκρατικών θεσμών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διέψευσε δυστυχώς με τον χειρότερο και πιο επώδυνο, για τη χώρα, τρόπο τις προσδοκίες αυτές. Στο δρόμο για την εξουσία αλλά και μετά την ανάδειξή του σε αυτήν επέλεξε χωρίς ενδοιασμούς και ευαισθησίες τη στρατηγική του διχασμού ως το βασικό θεωρητικό και πρακτικό εργαλείο στη σκέψη και στη δράση του. Η επιστράτευση μεθόδων ξεχασμένων από χρόνια και η χρήση ακραίου διχαστικού λόγου αποτελούν καθημερινό φαινόμενο που απειλεί να σημαδέψει το μέλλον της χώρας με συνέπειες που μπορεί να αποδειχθούν οι βαρύτερες της κρίσης που διανύουμε.

Οι πλατείες των αγανακτισμένων αποτέλεσαν το πρώτο αποφασιστικό βήμα στον διχαστικό κατήφορο. Οι αριστερές ιδέες και αξίες μπερδεύτηκαν με τα ακροδεξιά-νεοναζιστικά συνθήματα, οι θεσμοί θυσιάστηκαν στο βωμό της εξουσίας, ο ακραίος λαϊκισμός επεκράτησε παντού. Τα «πάρτε τα μνημόνια και φύγετε απ´ εδώ» υποκατέστησαν τον πολιτικό διάλογο και τις προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, η «ελπίδα» μιας «αυταπάτης» φάνηκε αρκετή για την «πρώτη φορά αριστερά».

Ακολούθησε ο ευρωδιχασμός μέσα από ένα δημοψήφισμα που δεν είχε τελικά καμιά πολιτική σημασία αφού οι συνέπειες του «όχι» αποδείχτηκαν πολύ χειρότερες από τις συνέπειες ενός «ναι». Πρόσφατα μάθαμε ότι ο απώτερος στόχος αυτού του δημοψηφίσματος ήταν να τιμωρηθούν φορολογικά όσοι ψήφισαν «ναι». Στις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη τα προσχήματα έλειψαν εντελώς. «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας δίνοντας το σύνθημα για τον χειρότερο διχασμό της νεότερης ιστορίας μας. Οι προκλητικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών για την χθεσινή αντικυβερνητική διαδήλωση αποδεικνύουν απλώς ότι ο τυφλός διχαστικός κατήφορος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέλος.

Η δήθεν Αριστερά που κυβερνάει σήμερα την Ελλάδα δεν έχει καμιά σχέση με την σύγχρονη ευρωπαϊκη Αριστερά. Πρόκειται για μια ιδεοληπτική και βαθιά διχαστική διακυβέρνηση που μόνο κινδύνους εγκυμονεί για το μέλλον. Η χώρα δεν χρειάζεται τώρα μια απλή κυβερνητική εναλλαγή. Χρειάζεται μια πειστική εναλλακτική πρόταση που θα προχωρήσει στη θωράκιση των δημοκρατικών θεσμών και στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα ενώσει ξανά τους πολίτες για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή προοπτική.