Μία δήλωση, τουλάχιστον, άστοχη

Η δήλωση της κ. Σίας Αναγνωστοπούλου, αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, σχετικά με το θάνατο της Βρετανίδας βουλευτού των εργατικών, Jo Cox, αναρτήθηκε στην επίσημη σελίδα του Υπουργείου Παιδείας. Θα μπορούσε και όχι. Θα μπορούσε να αναρτηθεί στην προσωπική της σελίδα κυρίως γιατί η δήλωσή της δεν ήταν μια επίσημη δήλωση που εκφράζει, ένεκα αρμοδιότητας, την κυβέρνηση αλλά μια προσωπική δήλωση η οποία προέβη σε ένα «άλμα» για τα αίτια της δολοφονίας της Jo Cox.

Αναφερόμενη στη δολοφονία, ανάμεσα στ΄ άλλα, ισχυρίζεται πως : «Ο δολοφόνος της αντιπροσωπεύει τον εφιάλτη που η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε μέσα από τις πολιτικές της. Έναν εφιάλτη μισαλλοδοξίας, φανατισμού και ρατσισμού.»

Στη Μ. Βρετανία διεξάγεται στις 23/6 δημοψήφισμα με το ερώτημα εάν η χώρα θα παραμείνει εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή όχι. Οι δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα έδιναν προβάδισμα στην έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. Η Jo Cox, βουλευτής των Εργατικών με δράσεις και ομιλίες της ήταν υπέρ της παραμονής της χώρας της στην Ε.Ε. Θέλετε μια διαφορετικής Ευρώπης; (όπως η κ. Αναγνωστοπούλου σημειώνει στη δήλωσή της), ναι, μιας διαφορετικής Ευρώπης. Ωστόσο υπέρ της παραμονής της χώρας της στην Ε.Ε ΚΑΙ όχι υπέρ της παραμονής της Μ. Βρετανίας σε μια «εφιαλτική», «μισαλλόδοξη» και «ρατσιστική» Ευρωπαϊκή Ένωση όπως η κ. Υπουργός αποφάσισε πως αυτή είναι η Ε.Ε.

Προφανώς υπάρχουν και οι παραπάνω πλευρές που αφορούν κόμματα ή και στάσεις μεμονωμένων κρατών στην Ε.Ε. Είναι όμως αυτές οι πλευρές, οι οποίες μπορούν να χαρακτηρίσουν την Ε.Ε εν συνόλω; Και εάν ήταν έτσι, εάν δηλαδή η δολοφονηθείσα Jo Cox, θεωρούσε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε μέσα από τις πολιτικές της τον εφιάλτη της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού και του ρατσισμού, τότε πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την καταφατική στάση της, έναντι του ερωτήματος «Ναι ή Όχι στην παραμονή της Μ. Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;» Μήπως το «In», (το «Ναι» στην Ε.Ε δηλαδή), που υπεστήριζε η δολοφονηθείσα Jo Cox, προκρίνει και δηλώνει πως εντός της Ε.Ε μπορούν να υπάρξουν από καλύτερες θέσεις και με συντεταγμένο τρόπο από την ίδια την Ε.Ε, πολιτικές οι οποίες είναι δυνατόν να αντιστρατευτούν επιμέρους πολιτικές ή και στάσεις μεμονωμένων κομμάτων που σήμερα δρουν και υπάρχουν εντός της Ε.Ε και οι οποίες πράγματι είναι και μισαλλόδοξες και φανατικές;

Το «άλμα» στην ερμηνεία των αιτιών της δολοφονίας της Jo Cox, που κατεγράφη από την κ. αναπλ. Υπουργό υπαγορεύεται από την αντίληψη της προφανώς για το ποια είναι κατά τη γνώμη της σήμερα η Ε.Ε. Ωστόσο εάν πράγματι θεωρεί πως η Ε.Ε δημιούργησε (!) μέσα από τις πολιτικές της τον εφιάλτη της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού και του ρατσισμού, τότε πρέπει να της επισημάνουμε ότι αυτή η Ε.Ε συγκεντρώνει τα πυρά των εθνικιστικών δυνάμεων που έχουν επιτυχίες σε Ευρωπαϊκά κράτη (όπως Γαλλία και Αυστρία) με το επιχείρημα ότι οι κοινές πολιτικές (συμπεριλαμβανομένης και της υποστήριξης προς την Ελλάδα) είναι η αιτία των εθνικών προβλημάτων. Για αυτό κατά τη γνώμη μου όσοι υποστηρίζουμε την πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε και την ενίσχυση των κοινοτικών πολιτικών αντιμετώπισης της κρίσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι η φυγή προς τα εμπρός δεν θα είναι μια εύκολη διαδικασία και ένας δρόμος στρωμένος με τριαντάφυλλα. Το φαινόμενο του εθνικισμού και του ρατσισμού είναι πολυπαραγοντικό και το μέτωπο εναντίον τους πρέπει να συμπεριλάβει όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου συμπεριλαμβανομένου και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος. Αυτό εξάλλου δεν φαίνεται και από τη στάση της Μέρκελ και του Γιούνγκερ στην προσφυγική κρίση; Πιστεύω πως μια κριτική που δεν κάνει αυτούς τους διαχωρισμούς δεν συμβάλλει στη δημιουργία των αναγκαίων μεγάλων συσπειρώσεων για την αντιμετώπιση του εθνικισμού και επιπλέον, άθελα της, ενισχύει τις φυγόκεντρες τάσεις.

Και επειδή η οικογένεια της δολοφονηθείσας Jo Cox έκανε δηλώσεις και ΔΕΝ αναζήτησε την αιτία της δολοφονίας της, «στις πολιτικές της Ε.Ε που δημιούργησαν τον εφιάλτη της μισαλλόδοξης, φανατικής και ρατσιστικής Ευρώπης» είναι και σωστό και πρέπον όταν θέλουμε να αποτίσουμε φόρο τιμής υπέρ της, να δίνουμε το βήμα να ακουστούν οι δικοί της άνθρωποι και να μιλούν για αυτήν, χωρίς διαμεσολαβήσεις και χωρίς ερμηνείες που άκαιρα πραγματοποιούνται με μόνο σκοπό να ειπωθεί μια προσωπική ή πολιτική άποψη.

Ο σύζυγος της Jo Cox, Brendan Cox, λοιπόν μετά τη δολοφονία δήλωσε : «Σήμερα είναι η αρχή ενός νέου κεφαλαίου στη ζωή μας. Πιο δύσκολου, πιο επώδυνου, λιγότερο χαρούμενου και με λιγότερη αγάπη. Εγώ, οι φίλοι και η οικογένεια της Τζο θα εργαζόμαστε κάθε στιγμή της ζωής μας για να αγαπήσουμε και να φροντίσουμε τα παιδιά μας και για να πολεμήσουμε το μίσος που σκότωσε την Τζο. Η Τζο πίστευε σε έναν καλύτερο κόσμο και πάλευε γι’ αυτόν κάθε μέρα της ζωής της με μια ενέργεια και μια όρεξη για ζωή που θα εξαντλούσε τους περισσότερους ανθρώπους.

Εκείνη περισσότερο απ’ όλα δύο πράγματα θα ήθελε τώρα. Πρώτον, να έχουν τα πολύτιμα παιδιά μας πολλή αγάπη, και δεύτερον να ενωθούμε όλοι για να πολεμήσουμε το μίσος που τη σκότωσε. Το μίσος δεν έχει δόγμα, φυλή ή θρησκεία, είναι δηλητηριώδες. Η Τζο δεν θα μετάνιωνε για τίποτα στη ζωή της. Έζησε την κάθε της μέρα στο έπακρο».

Υ.γ. Η δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών, στις 16/6, αντίθετα ήταν λιτή και περιεκτική : «Εκφράζουμε τη μεγάλη οδύνη μας και τον αποτροπιασμό μας για τη βίαιη και συγκλονιστική δολοφονία της Bρετανίδας βουλευτού, Jo Cox. Απευθύνουμε τα θερμά συλλυπητήρια μας στην οικογένεια και τους οικείους της, όσο και στους Βρετανούς πολίτες που την είχαν τιμήσει με την ψήφο τους και είχαν σταθεί στο πλάι της στους αγώνες της για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Η βία και η μισαλλοδοξία είναι καταδικασμένες να αποτύχουν.»