«Αν δεν επιλυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές και το Κυπριακό, κάθε νέο παρεμπίπτον ζήτημα, όπως τώρα αυτό των ΑΟΖ, θα μας φέρνει ένα βήμα πριν το χείλος του γκρεμού»

«Δεν μπορεί να “εμποδίσει” εντελώς την έξοδο της Τουρκίας στα διεθνή ύδατα όσον αφορά την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της. Είναι πολύ αμφίβολο -το λέω επιεικώς- ότι μια μελλοντική ελληνική ΑΟΖ θα συναντιέται με την κυπριακή ΑΟΖ»

Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει γίνει αντιληπτό πόσο λίγος είναι ο χρόνος που απομένει για την προετοιμασία της χώρας, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα (πρωτοφανή…) 50+ δισ. ευρωπαϊκά κονδύλια που θα μας χορηγηθούν. Μέσα στους επόμενους δέκα μήνες, πρέπει να γίνει ένας διπλός άθλος: Πρώτο, να συγκροτηθεί ένας μηχανισμός που θα μπορεί με επάρκεια να σχεδιάζει, να εγκρίνει και να εποπτεύει την υλοποίηση δράσεων που θα μετασχηματίζουν την οικονομία, συνδυάζοντας τη δημοκρατική διαβούλευση με την τεχνοκρατική αυστηρότητα. Δεύτερο, να σχεδιαστούν, συζητηθούν και εφαρμοστούν μεταρρυθμίσεις σε όλη τη γραμμή, ώστε να αποκτήσει η χώρα εύπλαστους, ισχυρούς θεσμούς/κανόνες και σύγχρονες δομές, για να βρουν γόνιμο έδαφος και να παράγουν νέο πλούτο αυτά τα κονδύλια.

Βεργινάδη Μαρία, Βουλγαράκης Γιάννης,
Ελευθεριάδης Αντώνης,Καλαμαράς Άκης,Καλπάκης Στέργιος, Καραβασίλης Σταύρος, Μακράκης Γιώργος,Σακελλάρης Δημήτρης,Τεμπονέρας Διονύσης,Τζαμπάζη Μαρία,
Τρούλης Γιώργος 

...ένα κόμμα που θα αντιστοιχηθεί με την εκλογική του βάση. Που θα δημιουργήσει νέες δομές, ελκυστικές στους νέους ανθρώπους και θα έχει περιφερειακή συγκρότηση. Που θα αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες και θα υιοθετεί ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Που θα έχει χρονικούς περιορισμούς σε όλα τα αιρετά όργανα, καθώς για την αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις η πολιτική δεν είναι επάγγελμα αλλά προσφορά. Ένα κόμμα, όπου η αναγκαιότητα να συσπειρώσει όλους και όλες που θέλουν να παλέψουν και να ζήσουν καλύτερα, θα υπερβαίνει φοβίες και ανασφάλειες. Με λίγα λόγια, ένα σύγχρονο αριστερό προοδευτικό κόμμα του 21ου αιώνα.

Επιβάλλεται να δραστηριοποιηθούμε άμεσα .Το σύστημα που προτείνω δεν έχει τίποτα το ριζοσπαστικό: οποίος δεν κληρονομεί τίποτα (το ποσοστό σήμερα αφορά το 50% των πιο φτωχών ) θα έχει να λαμβάνει 120.000 ευρώ και όποιος κληρονομεί 1 εκατομμύριο παίρνει σε κάθε περίπτωση 600.000 ευρώ * Πρέπει να συσταθεί μια ευρωπαϊκή συνέλευση ,όπως η γαλλογερμανική κοινοβουλευτική συνέλευση που δημιουργήθηκε τον περασμένο χρόνο, όπου θα προβλέπεται να λαμβάνονται πλειοψηφικές αποφάσεις προκειμένου να αποφασιστεί το ύψος του πλάνου, η χρήση του και η κοινή φορολόγηση των πλουσίων

Η καμπάνια αυτή δεν έμοιαζε με τις άλλες. Δεν ήταν, ας πούμε, διαφήμιση δημοσίων επιχειρήσεων· διαφήμιση που θα όφειλε να κατευθυνθεί σε μέσα ενημέρωσης ορισμένου προφίλ, έστω και αν στο παρελθόν το δημόσιο χρήμα πάχαινε τα μιντιακά προφίλ χωρίς να τα κοιτάζει.

Η χιλιοτραγουδισμένη καμπάνια «Μένουμε Σπίτι» όχι απλώς δεν είχε, αλλά δεν έπρεπε να έχει ποιοτικά κριτήρια ως προς τους φορείς δημοσίευσης. Θα έλεγε κανείς ότι έπρεπε πρωτίστως να διανεμηθεί όχι στα σοβαρά ενημερωτικά μέσα, αλλά σε εκείνα που απευθύνονται σε κοινό ευάλωτο στην παραπληροφόρηση – ή στη μη πληροφόρηση.

Η δημοσίευσις δεν είναι απλώς η ψυχή της δικαιοσύνης, κατά πως λέει το ρητό που αποδίδεται στον Ιάκωβο Μάγερ και έχει στην προμετωπίδα της η ΕΣΗΕΑ, αλλά το καλύτερο μέσο για την αποφυγή παρεξηγήσεων και το αποτελεσματικότερο φάρμακο για την συνωμοσιολογία.

Ετσι οι υπεκφυγές του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Στέλιου Πέτσα, που έχουν στόχο να μη δημοσιοποιηθεί ο κατάλογος του ύψους των χρηματοδοτήσεων σε ΜΜΕ, στο πλαίσιο της καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι», οδηγούν σε άβολες για την κυβέρνηση παρενέργειες.