Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν αποκαλυπτικό -συν τοις άλλοις- και για το μέλλον της Αριστεράς. Πλέον ο χώρος της αυτοχαρακτηριζόμενης ως αντισυστημικής Αριστεράς καταλαμβάνεται σε ρητορεία και ακτιβισμό κυρίαρχα από το ΚΚΕ και δευτερευόντως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άντε και τον ιδιόμορφο εθνικιστικοαριστερισμό του Αλαβάνου. Η κρίση φαίνεται να ανακατανέμει τις εκλογικές προτιμήσεις των αριστερών εκλογέων. Είναι ενδεικτικές η άνοδος του παλαιολιθικού κόμματος που εδρεύει στον Περισσό σε διψήφιο ποσοστό, η εντυπωσιακή εμφάνιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και η καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αθηναϊκή κρίση είναι το οµοίωµατης ελληνικής κρίσης: ενσωµατώνει τη µακροσκοπική παθολογία της µεταπολεµικής αστικοποίησης και τον τεµπέλικο κυνισµό µιας δηµοτικής αρχής που αφίσταται κάθε έννοιας κοινού καλού. Ο,τι ακριβώς συνέβη διαχρονικάαφενός µε τονδικοµµατισµό, αφετέρου µετον νεοκαραµανλισµό καιτην ανίερη ανοχήσε αυτόν.Χρόνιες παθολογίες που επεκτάθηκαν από ένα πλέγµα εξουσίας το οποίο φροντίζει αποκλειστικά τον στενό εαυτό του.

Ζουν στις γειτονιές και στα σπίτια που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές τους. Ίσως θα ήθελαν να μένουν αλλού αλλά η βεντάλια των επιλογών τους είναι περιορισμένη. Ο κύκλος τους, οι φίλοι, οι σύντροφοί τους είναι αυτοί που μπορούν να έχουν, αυτοί που τους έφεραν οι συγκυρίες και η δική τους εμβέλεια- ίσως θα ήθελαν να είχαν περισσότερες ευκαιρίες να διαλέξουν αλλά δεν τους δόθηκαν, εκμεταλλεύτηκαν αυτές που είχαν. Η δουλειά τους είναι ανάλογη της τύχης και των προσόντων τους, οι περισσότεροι μάλλον θα ήθελαν να είχαν κι άλλες εναλλακτικές. Ψωνίζουν τα αγαθά που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές τους, αν τις υπερβούν στερούνται από αλλού- συνήθως θα ήθελαν να ψωνίζουν ό,τι τους αρέσει αλλά δεν το κάνουν.

Την Κυριακή, 14 Νοεμβρίου, Κυριακή του Β΄ γύρου των αυτοδιοικητικών (έστω κατ’ όνομα μόνο…) εκλογών, οι πολίτες της Αθήνας, άντρες και γυναίκες, καλούνται να αποφασίσουν για τη δημοτική αρχή της επόμενης τετραετίας.
Καλούνται δηλαδή να αποφασίσουν αν θέλουν την πόλη τους, την πρωτεύουσα της χώρας, ένα φτιασιδωμένο σκηνικό για να στηθεί ένα απολίτικο ριάλιτι σόου στα μέτρα του Ηλία Ψινάκη (που προαλείφεται για μάνατζερ του πολιτιστικού τομέα!! και εις ανώτερα), πρώτου σύμβουλου σε σταυρούς του νυν δήμαρχου Χαρχ… συγγνώμη Νικήτα Κακλαμάνη, αν θέλουν την αγαπημένη τους πόλη μια εγκαταλειμμένη, αφημένη στην τύχη της Λιλιπούπολη, με τους Χρυσαυγίτες να παραμονεύουν στη γωνιά

H ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, στον 1ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, συμμετείχε στους συνδυασμούς και υποστήριξε τους εξής 14 δημάρχους, που ήδη έχουν εκλεγεί:

Δημήτρης Φωκιανός Δήμος Λυκόβρυσης-Πεύκης
Γιώργος Καπλάνης Δήμος Αγίας Βαρβάρας
Νίκος Σαράντης Δήμος Αγίων Αναργύρων-Καματερού
Νίκος Ζενέτος Δήμος Ιλίου
Σταύρος Κασιμάτης Δήμος Κορυδαλλού
Πέτρος Φιλίππου Δήμος Σαρωνικού
Ανδρέας Παναγιωτόπουλος Δήμος Δυτικής Αχαΐας
Μάκης Παρασκευόπουλος Δήμος Πύργου
Κώστας Ξηρογιάννης Δήμος Ορχομενού
Γιώργος Καπετζώνης Δήμος Δωρίδος
Θόδωρος Παπαδόπουλος Δήμος Θέρμης
Δημήτρης Κουνενάκης Δήμος Αγίου Νικολάου
Στάθης Κουσουρνάς Δήμος Ρόδου
Σπύρος Μπογδάνος Δήμος Παξών

Οι 34 στην Αναμέτρηση του Β΄ γύρου

Η παρουσίαση των θέσεων και δεσμεύσεων του συνδυασμού στη Συνέντευξη Τύπου(09.11.2010)

Με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων, μπορούμε να το πούμε ακόμη πιο κατηγορηματικά απ’ ό,τι τη νύχτα των εκλογών: Η παλαιοκομματική και αποτυχημένη απερχόμενη δημοτική αρχή αποδοκιμάστηκε μαζικά. Έχασε ποσοστιαία 11 μονάδες και τις μισές ακριβώς ψήφους από εκείνες που είχε συγκεντρώσει στις εκλογές του 2006. Αντιπροσωπεύει, αδιαμφισβήτητα, τη μειοψηφία στην Αθήνα.