Ποια είναι η σημερινή εικόνα των Πανεπιστημίων; Πρώτα απ’ όλα εξωτερικά: συνήθως απρόσωπα, ψυχρά κτήρια από μπετόν (σαν μεγάλοι σταθμοί λεωφορείων), με τοίχους σκεπασμένους από αφίσες και συνθήματα που δεν αφήνουν ελεύθερη ούτε σπιθαμή. Βρώμικες τουαλέτες, χαλασμένα ασανσέρ, σπασμένα καθίσματα, φτηνά κυλικεία, σε ορισμένες δε περιπτώσεις βαριές αλυσίδες που κρατούν στη θέση τους τραπέζια και καρέκλες για να μην κλαπούν. Οι βιβλιοθήκες αναιμικές, με λίγους αναγνώστες στα σπουδαστήρια. Οι φοιτητές εμφανίζονται στα (υποχρεωτικά) εργαστήρια, και ορισμένοι από αυτούς στα μαθήματα - μετά φεύγουν αμέσως.

Όσο οι πρυτάνεις, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και η συνδικαλιστική ηγεσία των πανεπιστημιακών, βρίσκονταν στο Ρέθυμνο, για την 65η σύνοδο των πρυτάνεων με αντικείμενο τις αλλαγές στα πανεπιστήμια, στο αμφιθέατρο του κεντρικού κτηρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι από όλα τα πανεπιστήμια της χώρας συνεδρίαζαν για το ίδιο θέμα. Η ημερίδα ήταν οργανωμένη από το Παρατηρητήριο για την Έρευνα και το Διάλογο για τα Πανεπιστήμια.

Πολύ έγκαιρα ο συνδυασμός μας, που στηρίζεται από ενεργούς πολίτες και το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς, με τη Διακήρυξη και το Πρόγραμμά του δήλωσε ότι θα δώσει τη μάχη στις εκλογές τόσο με τα πολιτικά κριτήρια της κρίσης και του μνημονίου , αλλά και με αυτοδιοικητικά κριτήρια. Γιατί εκτός από το μεγάλο πρόβλημα της κρίσης και του απαράδεκτου μνημονίου με τις αντιλαϊκές πολιτικές και την δραστική περικοπή των αναπτυξιακών δαπανών, τίθεται το μεγάλο θέμα της μεταρρύθμισης στην Αυτοδιοίκηση, της ανατροπής του άδικου πρότυπου ανάπτυξης και του πελατειακού συστήματος της Διοίκησης, που μας οδήγησε στην κρίση.

Είναι τελικά οι αυτοδιοικητικές εκλογές μια ευκαιρία να συζητήσουμε αποκλειστικά για το Μνημόνιο;

Πιθανά για όσους θεωρούν την αυτοδιοίκηση μια πολιτική «χαμηλής ποιότητας» κάθε κεντρικό πολιτικό διακύβευμα θα καταλαμβάνει θέση προτεραιότητας στις δημοτικές εκλογές. Για όσους όμως η αυτοδιοίκηση είναι μια ευκαιρία για την πολιτική της αποκέντρωσης, την πολιτική με το «π» μικρό... δηλαδή για την ίδια την καθημερινότητα με επίκεντρο τα πραγματικά προβλήματα του πολίτη, η αυτοδιοίκηση είναι ένα μεγάλο πεδίο δράσης.

Την κατηγορηματική αντίθεσή του στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών εκφράζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης. Ταυτόχρονα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τον Γιώργο Παπανδρέου πάνω σε προγραμματικές συγκλίσεις που όπως τονίζει δεν υπάρχουν σήμερα. Ο κ. Κουβέλης με συνέντευξή του στη Real κατηγορεί τον κ. Σαμαρά ότι ενώ πετάει το γάντι για πρόωρες εκλογές, στη συνέχεια στρίβειν δια του αρραβώνος και εκτιμά ότι το αντιμνημονιακό μέτωπο αγγίζει τα όρια της γραφικότητας.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ “είσαι υπέρ ή κατά του μνημονίου” που έχει τεθεί και από τη Ν.Δ. και από δυνάμεις της αριστεράς ως κριτήριο για την ψήφο στις εκλογές του Νοεμβρίου, αν και είναι οδός έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας για την κυβερνητική πολιτική, δεν περπατά πολύ. Φαίνεται από τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων για την κομματική επιρροή. Πρώτον, επειδή η ηγεσία της Ν.Δ. δεν πείθει. Δεν πείθει ότι είναι ανεύθυνη για την οικονομική κατάρρευση, άρα δεν πείθει ως εγγύηση άλλης πορείας. Δεν πείθει γιατί άλλα λέει εδώ και άλλα λέει στις Βρυξέλλες. Δεύτερον το δίλημμα δεν περπατά, αν και συζητείται, γιατί δεν υπάρχει σύμπτωση πολιτικής Ν.Δ. - αριστερών δυνάμεων για την οικονομική και κοινωνική πολιτική, άρα δεν μπορεί να υπάρξει και κοινό μέτωπο.

Σε θεσμικές αλλαγές που θα προλάβαιναν, ή θα αντιμετώπιζαν πιο έγκαιρα, κρίσεις σαν αυτήν που έπληξε φέτος την Ελλάδα και κλόνισε την Ευρωζώνη συνολικά, κατέληξαν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη σύνοδό τους 28-29 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες. Με τα βαθύτερα αίτια, τις σοβαρές ανισορροπίες που προκάλεσαν την κρίση αυτή δεν ασχολήθηκαν, ούτε με τη χαμηλή μεγέθυνση και την υψηλή ανεργία που μαστίζει την Ευρώπη. Κανόνες και κυρώσεις του Συμφώνου Σταθερότητας θα γίνουν πλέον αυστηρότεροι, η ακραία γερμανική πρόταση όμως να αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου από χώρες που επανειλημμένα θα τους παραβίαζαν παραπέμπεται στις «ελληνικές καλένδες». Ανοικτό έμεινε το κρίσιμο, για τη χώρα μας ιδίως, θέμα των προβλέψεων του μόνιμου μηχανισμού κρίσεων ο οποίος θα θεσπισθεί ως τα μέσα του 2013.

Όλοι οι πολιτικοί αναλυτές και το σύνολο του τύπου σήμερα, επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι η χώρα έχει μπει σε κλίμα παρατεταμένης εκλογολογίας. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ από την πρώτη στιγμή επισήμανε ότι η εξέλιξη αυτή βλάπτει σοβαρά τον τόπο.

Ο πρωθυπουργός ακολούθησε τον ολισθηρό δρόμο του κ. Σαμαρά, αυτοεγκλωβίστηκε στα ίδια αδιέξοδο και συνέπραξε με αυτές τις επιλογές στο κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας που αρχίζει να θυμίζει την τελευταία περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή.

Ο κ. Προβόπουλος, µε την έκθεσή του, έθεσε µε προκλητικό τρόπο ένα πραγµατικό πρόβληµα. Ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας αυτή τη φορά δεν αρκέστηκε σε γενικές αναφορές και αφηρηµένες συστάσεις. Χρησιµοποίησε συγκεκριµένα παραδείγµατα, όπως οι εκδροµές των ΚΑΠΗ, οι µεταφορές µαθητών ή τα κανάλια της ΕΡΤ, για να δείξει ότι το πνεύµα της λιτότητας που έπληξε το εισόδηµα µισθωτών και συνταξιούχων και παρέσυρε στην άβυσσο της ύφεσης την αγορά παρέλειψε να χτυπήσει την πόρτα του Δηµοσίου

...Εκφράζουμε λοιπόν την πλήρη συμπαράστασή και την ενεργή στήριξη μας στο συνδυασμό «Μία Κρήτη» του οποίου ηγείται ο υποψήφιος περιφερειάρχης ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΗΨΗΤΑΚΗΣ και καλούμε τους πολίτες του νομού Ηρακλείου να την τιμήσουν με την ψήφο τους.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ του «νέου Δήμου» Ηρακλείου, διερεύνησε δημόσια, ανοικτά και συστηματικά τη δυνατότητα συγκλίσεων και συνεργασιών με τις υπάρχουσες παρατάξεις που θα επέτρεπαν την παρουσίαση κοινού οράματος για την πόλη του Ηρακλείου.

Η προσπάθεια μας αυτή δεν απέδωσε.

Από μέρες λογάριαζα να καταθέσω ένα κείμενο στήριξης του συνδυασμού της Αττικής γης. Τη δική μου συμμετοχή σ’ αυτή την προσπάθεια ειλικρινά την αντιλαμβάνομαι σαν θέση εκούσιου εθελοντισμού και καθόλου σαν προσπάθεια επίτευξης προσωπικών στόχων.
Ως εκ τούτου το κυρίαρχο ερώτημα που τίθεται και σε μένα αλλά και σε πολλούς άλλους, έχει να κάνει με το γιατί να δώσουμε επιλογή ψήφου στον συγκεκριμένο συνδυασμό ανεξάρτητα με τον τομέα της Αττικής που ψηφίζει ο καθένας από μας και το ποιος μπορεί να εκλεγεί.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ κάνεις µε όπλο µόνο την ιδεολογία ή την οικονοµία. Το καλύτερο παράδειγµα είναι η Αµερική.

Εκεί η ηθική, οι αµβλώσεις, η θρησκευτική πίστη και µια σειρά από άλλα συναφή ζητήµατα αποτελούν την κόκκινη γραµµή της σύγκρουσης προοδευτικών και συντηρητικών δυνάµεων. Ο «µοιχός» Κλίντον και ο «χριστιανός» Μπους συµβολίζουν ως προεδρικές φυσιογνωµίες τους «πολιτισµικούς πολέµους» – αγγλιστί, «cultural wars» – της περιόδου 1992-2008.