Από τα εκατοντάδες «μηνύματα» που έστειλε (ή δεν έστειλε) ο λαός στις εκλογές και που πήραν (ή δεν πήραν) οι κομματικοί μηχανισμοί θέλω να κρατήσω δύο:
* Την ολοκληρωτικού χαρακτήρα πολιτική άποψη ότι όλοι οι υποψήφιοι ενός συνδυασμού κουβαλάνε εν είδει στίγματος ή σταυρού μαρτυρίου όλα τα «κακά» του κόμματος (ή των κομμάτων) που τους στηρίζουν.
ΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ο ηγέτης του κόμματος είναι αναποτελεσματικός, τότε όλοι οι δημαρχιακοί υποψήφιοι καταγγέλλονται ως αναποτελεσματικοί. Αν είναι ακραία δογματικός, τότε όλοι είναι ύποπτοι για ακραίο δογματισμό. Αν είναι θρησκευόμενος, τότε όλοι αναζητούν διασυνδέσεις με παραεκκλησιαστικούς κύκλους.

Με σημαίες και ταμπούρλα αλλά και πέντε χιλιάδες αρχικούς οπαδούς η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη ίδρυσε λοιπόν την Κυριακή ένα νέο κόμμα στον κεντρώο δεξιό χώρο με φιλελεύθερες τάσεις. Σε αντίθεση με τη σαμαρική Νέα Δημοκρατία, η κυρία Μπακογιάννη είχε ψηφίσει το μνημόνιο (αλλά όχι και όλες τις πολιτικές που το συνοδεύουν) γιατί εκείνη την ώρα, την περασμένη άνοιξη, δεν υπήρχε άλλη εθνική επιλογή με εξαίρεση τη στάση πληρωμών του Δημοσίου.