Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μπάμπη Γεωργούλα για την κριτική του (Εποχή 3/5/2009) στο άρθρο μου με τίτλο “Η αποδόμηση της ανανεωτικής αριστεράς» (ΤΑ ΝΕΑ 23/4/2009) . Είναι ευχάριστη έκπληξη για τον δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα να βλέπει κανείς μία συζήτηση επί της ουσίας χωρίς ad hominem επιθέσεις και χαρακτηρισμούς. Θα επιχειρήσω στη συνέχεια να σχολιάσω κάποια από τα στοιχεία της κριτικής του.

Πολιτικές επιθυμίες μάλλον εκφράζουν εγχώριες ερμηνείες των τελευταίων δηλώσεων του προέδρου της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ ως προαναγγελία επερχόμενης ανάκαμψης. Η εκτίμηση της ΕΚΤ είναι πολύ δυσμενής, γιʼ αυτό άλλωστε και αλλάζει θεαματικά την πολιτική της. Στο μεταξύ με τις «Εαρινές Προβλέψεις» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενταφιάζεται οριστικά το κυβερνητικό παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι τάχα η φωτεινή εξαίρεση που θα εξακολουθούσε να αναπτύσσεται σε μιαν Ευρώπη βυθισμένη στην ύφεση.

Μέσα στην πλημμυρίδα των καθημερινών ειδήσεων και των απόψεων χάνουμε συχνά τα σημαντικά χαρακτηριστικά της περιόδου που ζούμε, αυτά που μας δείχνουν την κατεύθυνση της κοινωνίας και της δημοκρατίας μας. Αν σταθούμε λίγο και αναλογιστούμε τις πράξεις και το κλίμα της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης αναδεικνύεται η εικόνα της αποτυχίας της χώρας, της κοινωνίας μας.

Ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την οικονομία, την Ευρώπη και τις διεθνείς σχέσεις ζητά από το κόμμα του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχ. Παπαγιαννάκης. Κι αυτό γιατί διαπιστώνει πολιτική αδυναμία πίσω από το γεγονός ότι «δεν κατάφερε η αριστερά να εντάξει οργανικά ένα μέρος των πολιτών που στράφηκαν προς αυτήν».
Ο ίδιος, άλλωστε, παραδέχεται ότι υπήρξαν και «αριστερίστικες συμπεριφορές», οι οποίες ελπίζει ότι δεν θα επαναληφθούν.
Κατά τα άλλα, το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς σχολιάζει τον Γ. Παπανδρέου: «Δεν παίρνει θέση σε πλείστα όσα ζητήματα, τα βάζει όλα στην μπάντα». Αλλά και τον Κ. Καραμανλή: «Δεν αποκλείω να κάνει ένα διάλειμμα όπως ο θείος του, για να επιστρέψει αργότερα».

Μερικοί νεοδημοκράτες που ψήφισαν (κατά... συνείδηση) για την υπόθεση Παυλίδη πρέπει να είχαν κατά νου και τον εαυτό τους. Η ανάμειξή τους σε τεράστια σκάνδαλα δεν έχει διερευνηθεί. Οδεύει προς την παραγραφή. Πρέπει το χέρι τους να έτρεμε καθώς έριχναν την ψήφο τους στην κάλπη.

Η απαξίωση της Βουλής την περασμένη εβδομάδα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Δεν αναφέρομαι τόσο στις λαθροχειρίες που έγιναν για να παραβιαστεί η μυστικότητα της ψηφοφορίας. Ούτε στη μοναδική στα παγκόσμια κοινοβουλευτικά χρονικά αποχή των βουλευτών της συμπολίτευσης (!) από μια συνεδρίαση, για να αποτραπούν δυσάρεστες εκπλήξεις.