Ξαφνικά, όλα τα παλιά ήρθαν στο προσκήνιο. Το Νιου Ντιλ και ο Φράνκλιν Ντελάνο Ρούζβελτ. Όμως πόση καθοδήγηση μπορεί να προσφέρει στον σημερινό κόσμο η εποχή του FDR; Η απάντηση είναι: Μεγάλη.

Τα τελευταία 30 χρόνια η ευρωπαϊκή Αριστερά αναρωτιόταν: τι στο καλό κάνουν οι αμερικανοί προοδευτικοί; Πού έχουν πάει; Το ερώτημα ήταν καθησυχαστικό. Διότι όλα πήγαιναν πολύ καλύτερα στη Γηραιά Ηπειρο.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ κατέθεσε στην Πολιτική Γραμματεία κείμενο με τις εκτιμήσεις της για τη λειτουργία της Πολιτικής Γραμματείας, της Κεντρικής Επιτροπής και των Νομαρχιακών Επιτροπών.

...Η υποστήριξη της ανάγκης δημοκρατικής και συλλογικής λειτουργίας του ΣΥΝ, η υπεράσπιση του πολιτικού ρόλου των εκλεγμένων από το Συνέδριο πολιτικών του οργάνων και η αποκατάσταση ενός κλίματος πολιτικής συνεννόησης και συνθετικών αποφάσεων είναι όχι μόνο υποχρέωση όλων μας αλλά και στοιχειώδης προϋπόθεση για την ενωμένη και αποτελεσματική δράση του κόμματος στην κοινωνία...

Οι μεγάλες κρίσεις, υπό μια οπτική, αντιμετωπίζονται και ως ευκαιρία προοδευτικής διεξόδου, αφού εμπεριέχουν τις ωδίνες της κυοφορίας του καινούργιου, υπό την προϋπόθεση ότι η μορφή, το περιεχόμενο και η κατεύθυνσή του θα καθοριστούν από προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις.

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι πάντοτε τόσο ευθύγραμμα και η ιστορία αποδεικνύεται συχνά αρκούντως ειρωνική και δολοπλόκα.