Ο τόπος μας περνάει μια δύσκολη περίοδο. Όλοι μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο βιώνει μια πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα, κρίση. Μια κρίση που δεν αφορά μόνο την οικονομία. Καθημερινά διαπιστώνουμε ότι η κρίση αυτή, αφορά όλες τις πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, αλλά και όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Θα λέγαμε χωρίς να θέλουμε να μηδενίσουμε όσες προσπάθειες και πρόοδοι έχουν γίνει μέχρι σήμερα, ότι έτσι όπως εξελίσσεται και εκδηλώνεται η κρίση αυτή τα τελευταία δύο χρόνια, εκφράζει μια καθολική κρίση αξιών που υπόβοσκε όμως όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Οι δημοσκοπήσεις λίγο πριν από την έναρξη της επίσημης προεκλογικής περιόδου αποτύπωσαν την περισυλλογή των πολιτών, που καλούνται πλέον να συμβιβάσουν την οργή για το παρελθόν με τις προσδοκίες για το μέλλον. Η παρατηρούμενη σύμπλευση των άκρων του πολιτικού φάσματος σε επιλογές που άμεσα (ΚΚΕ, Καμμένος, Χρυσή Αυγή) ή έμμεσα (ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) καταλήγουν στην αποκοπή από την Ευρώπη και στη δραχμή επαναλαμβάνει γνωστά φαινόμενα που εκδηλώνονται σε περιόδους εθνικής κρίσης, παρακμής της δημοκρατίας και διάχυσης της ανομίας.

Ενα κλασικό αξίωμα λέει πως τις εκλογές τις κερδίζει εκείνος που καταφέρνει να επιβάλει το εκλογικό δίλημμα, το κεντρικό ερώτημα στο οποίο με την ψήφο τους απαντούν οι ψηφοφόροι. Ποιο, λοιπόν, θα αποδειχθεί ότι είναι το βασικό ερώτημα αυτών των εκλογών, που αναγγέλθηκαν μεταξύ αγίου μύρου και Σταύρωσης και ορίστηκαν για την 6η Μαΐου, ημέρα που η Εκκλησία μας γιορτάζει τον πολύαθλο άγιο της υπομονής, τον Ιώβ;

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ για την στάση τους στον τομέα των νέων τεχνολογιών την περίοδο της κρίσης του 2008 προκύπτει ότι 14 από τις 22 χώρες που αναλύθηκαν αποφάσισαν να συμπεριλάβουν μεγάλα έργα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ως αντίδοτο στην κρίση που διέρχονταν. Στο ίδιο πλαίσιο θα μπορούσε να κινηθεί και η χώρας μας. Η κυβέρνησή της- η νέα, προφανώς, που θα προκύψει μέσα από τις εκλογές- πρέπει να ανακτήσει την αξιοπιστία της και την εμπιστοσύνη των πολιτών. Με εστίαση στην αποτελεσματικότητα, τη διαφάνεια, την συμμετοχή, τη βεβαιότητα ότι οι υλοποιούμενες αποφάσεις της κυβέρνησης θα έχουν πυρήνα το δημόσιο συμφέρον, θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών ενώ θα δίνουν ταυτόχρονα στους πολίτες τη δυνατότητα συμμετοχής στις αποφάσεις αυτές δηλαδή η γνωστή αρχή ITARI (Integrity, Transparency, Accountability, Responsiveness, Inclusiveness).