Είναι μεγάλη η χαρά μου για την σημερινή μας συνάντηση. Και αποτελεί τιμή για την Δημοκρατική Αριστερά και για μένα προσωπικά η παρουσία σας.

Σε καιρούς τραχείς, όπου το παλιό ψυχορραγεί και το καινούργιο δοκιμάζεται, σε καιρούς όπου η κοινωνία πιέζεται να γονατίσει, ο ρόλος των ανθρώπων του Πολιτισμού και της Επιστήμης είναι καθοριστικός. Γιατί με ιδέες θα βγούμε από την κρίση, με λογισμό και με όνειρο στο τέλος η πολιτική θα «πάρει κεφάλι» από την οικονομία και η κοινωνία θα σταθεί όρθια στα πόδια της.

Προσπαθώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν η Δημοκρατική Αριστερά συμπεριελάμβανε στα ψηφοδέλτια της την Μιλένα Αποστολάκη. Η αναφορά είναι τυχαία (θα μπορούσαν να είναι άλλα πρόσωπα αυτής της κατηγορίας) αλλά και χαρακτηριστική ταυτοχρόνως. Και τι δεν θα ακουγόταν. Το «αλλοίωση της φυσιογνωμίας» θα ήταν η πιο μετριοπαθής κριτική. Παρά το γεγονός ότι η Αποστολάκη καταψήφισε την κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και την δανειακή σύμβαση με τα μέτρα είμαι βέβαιος ότι θα προβαλλόταν η ψήφος της στο πρώτο μνημόνιο και ( εύλογα ) η θητεία της στην κυβέρνηση που υλοποίησε αυτήν την γραμμή.