Εδώ και καιρό, με κεντρικούς πρωταγωνιστές αρκετά (νυν και πρώην) σημαίνοντα στελέχη της (νυν και πρώην) Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η δημόσια σφαίρα έχει εισέλθει σε μια μάλλον γκροτέσκα φάση επικοινωνίας. Τα πρόσφατα γεγονότα στο Δίστομο, με πρωταγωνιστή την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον κ. Μανώλη Γλέζο[1], επιβεβαιώνουν δυστυχώς ότι η παρωδία «αντιστασιακής ταυτότητας» που στήθηκε στα χρόνια της μεγάλης «αυταπάτης» και του σύντομου «αντι-μνημονιακού αγώνα», απειλεί πλέον την ίδια την ιστορική μνήμη αλλά και την εξωτερική πολιτική της χώρας.

... Το μεταβατικό πολιτικό - προγραμματικό Συνέδριο του Ιουνίου οφείλει να αποτελέσει μία ανοιχτή διαδικασία προγραμματικής ανανέωσης και ανοιχτής επικοινωνίας με τους πολίτες. Να είναι ένα βήμα διαλόγου για όλα τα μέλη και στελέχη των κομμάτων και κινήσεων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Να αποφασισθεί μία πολιτική πρόταση και ένα προγραμματικό πλαίσιο με τομές και ανατροπές για την υπέρβαση της κρίσης, ένα νέο σύμβολο και ο οδικός άξονας που θα οδηγεί στον ενιαίο προοδευτικό φορέα. Για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και ενόψει του Συνεδρίου κρίνουμε σκόπιμο να συγκληθεί το Κεντρικό Συντονιστικό Συμβούλιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Εντός του 2017 θα πρέπει να γίνει το ιδρυτικό συνέδριο στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο για ενιαίο φορέα που θα ενώσει τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς και του προοδευτικού κέντρου, με υπέρβαση της ομοσπονδιακής δομής και στην συνέχεια η εκλογή επικεφαλής από τη βάση.